ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ;

Τελικά, είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης; Μπορεί ο Έλληνας σήμερα, εν καιρώ πανδημίας, να αρνηθεί να κάνει το εμβόλιο κατά της covid-19 χωρίς επιπτώσεις ως πολίτης φορολογούμενος κατά τα άλλα και συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις του στο κράτος;

Έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να «περάσει» στο σώμα του μια ουσία τα συστατικά της οποίας αγνοεί;

Από την άλλη, η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να του επιβάλει υποχρεωτικά αυτή την «άγνωστη» ουσία;

Η ελευθερία της βούλησης υπάρχει, ή φυλακίστηκε σε πιστοποιητικά εμβολιασμού με πλεονεκτήματα που δεν θα έχουν οι ανεμβολίαστοι;

Και για να εξηγούμαι, καθώς δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Είμαι από εκείνους που έτρεξαν και εμβολιάστηκαν, προκειμένου να προστατεύσω τον εαυτό μου και τους οικείους μου αλλά και τους συνεργάτες μου από τον ιό της πανδημίας. Επομένως, δεν ανήκω στους «αρνητές». Από εκεί και πέρα όμως το ερώτημα παραμένει: έχει κάποιος το δικαίωμα να μην εμβολιαστεί με ένα εμβόλιο του οποίου τη σύσταση αγνοεί και φοβάται, καθώς –κακά τα ψέματα– υπήρξαν και επισήμως νεκροί από τις επιπτώσεις του;

Έχει ο ανεμβολίαστος το δικαίωμα να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, με τον ορατό κίνδυνο αφενός να αρρωστήσει ο ίδιος και αφετέρου μεταδίδοντας τον ιό άθελά του;

«Η αιτία του φόβου είναι η άγνοια», έλεγε ο Σενέκας. Αυτή η άγνοια και οι θεωρίες συνωμοσίας που δεν γνωρίζουμε πόση βάση έχουν, ευθύνονται για τη μη προσέλευση αρκετών πολιτών στα εμβολιαστικά κέντρα, συν τις περιπτώσεις εκείνων που για λόγους υγείας δεν μπορούν να μετακινηθούν.

Αυτή την άγνοια πώς την… αγνοείς; Με ρατσιστικά μηνύματα και μεθόδους ρατσιστικές και επικίνδυνες δεν λύνεται το πρόβλημα. Ξέρουμε όλοι ότι η πανδημία δεν ήρθε για να εξαφανιστεί με το 20% των εμβολιασμένων στη χώρα μας. Με εκβιασμούς δεν γίνεται να πείσεις τον άλλον να εμβολιαστεί.

Το τείχος της ανοσίας δεν χτίζεται με στέρηση δημοκρατικών και κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Μια πανδημία δεν ξεχωρίζει φτωχούς και πλούσιους, δεν γνωρίζει σύνορα, δεν επιλέγει ποιους θα πάρει μαζί της στον θάνατο. Αυτό είναι το θέμα. Και το πώς μπορείς να πείσεις έναν λαό να εμβολιαστεί με τη θέλησή του, αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο της διασποράς του ιού.

Αυτό όμως έχει να κάνει με την ενημέρωση και την εμπιστοσύνη ενός λαού προς την ηγεσία του. Το άνοιξε-κλείσε του τελευταίου lockdown, τα λάθη της κυβέρνησης με τις μάσκες-αλεξίπτωτα κ.λπ., το ότι μας έκλεισε σε σκληρό lockdown με 600 κρούσματα και μας άνοιξε τώρα με 3.000 κρούσματα ημερησίως και με περισσότερους από 12.000 νεκρούς, με τα θέατρα κλειστά, με τα μικρομάγαζα κλειστά και τα σούπερ μάρκετ ανοιχτά, με τα εστιατόρια χωρίς μουσική με ποταπή επιχειρηματολογία, αυτά και άλλα πολλά οδήγησαν στην αμφισβήτηση και στον φόβο.

Αυτά πρέπει να καταπολεμηθούν, με αντικειμενική ενημέρωση, καθαρό λόγο, με σεβασμό στον πολίτη. Αυτά πρέπει να δει η κυβέρνηση.

Το Βέλγιο ήταν σε πολύ χειρότερη μοίρα από τη δική μας. Και ξαφνικά σε μικρό χρονικό διάστημα εμβολιάστηκε το 50% των πολιτών, περνώντας στην πρώτη δεκάδα των χωρών που κερδίζουν το τείχος ανοσίας. Γιατί; Απλά επειδή η βελγική κυβέρνηση δεν κούνησε το δάχτυλο στους πολίτες της, αντιθέτως τους παρακίνησε με ενημέρωση για τα συν του εμβολιασμού και τα πλην του μη εμβολιασμού, εμβολιάζοντας και τους άστεγους και όχι μόνο.

Και αυτή η εμπιστοσύνη πρέπει να αναπτυχθεί και ανάμεσα στον κόσμο, από πολίτη σε πολίτη, με ευγένεια, επιχειρήματα, πειθώ, αδιαφορώντας για το τι πρεσβεύει η κυβέρνηση. Δεν αντιμετωπίζουμε τους μη εμβολιασμένους σαν λεπρούς. Αντιθέτως, εξοπλισμένοι με τα μέτρα ασφαλείας, προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι κινδυνεύουν όσο δεν εμβολιάζονται, όχι γιατί το λένε οι δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ και η κυβέρνηση, αλλά επειδή μια πανδημία καιροφυλακτεί παντού, σκορπώντας τον θάνατο. Και επειδή αυτή η πανδημία δεν θα νικηθεί αν δεν εμβολιαστούμε όλοι! Δηλαδή, και εκείνοι… Τόσο απλά.

Από εκεί και πέρα, με ποιο δικαίωμα μια κυβέρνηση υποχρεώνει τον πολίτη να εμβολιαστεί υποχρεωτικά; Με ποιο δικαίωμα καταλύει το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση; Και αφού η κυβέρνηση θεωρεί πως είναι νόμιμη η απόφασή της, γιατί το ΣτΕ δικαιώνει πολίτες που έχουν υποστεί βλάβη της υγείας τους στο πλαίσιο των εμβολιασμών, παραχωρώντας τους το δικαίωμα να ζητήσουν υλική και ηθική αποκατάσταση από το κράτος με βάση συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις;

Κάθε καταπάτηση του Συντάγματος από την κυβέρνηση οδηγεί σε άλλες ατραπούς, που δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε, πόσω μάλλον να ξαναζήσουμε. Αυτή η χώρα πέρασε πολλά τις προηγούμενες δεκαετίες. Βρισκόμαστε πλέον στον 21ο αιώνα, και το Σύνταγμα πρέπει να γίνεται σεβαστό από τους κυβερνώντες. Και η κατοχύρωση της ελεύθερης βούλησης είναι από τα πιο επίμαχα άρθρα του Συντάγματος.

Γι’ αυτό, αν και έχω εμβολιαστεί όχι επειδή μου το επέβαλε η κυβέρνηση αλλά επειδή εγώ το θέλησα, συντάσσομαι ευθέως και με εκείνους που δεν εμβολιάζονται, υπερασπιζόμενος το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση.

«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Αν και τελικά, όπως αποδείχτηκε, τη φράση αυτή δεν την είπε ποτέ ο Γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος, αλλά η Βρετανίδα συγγραφέας Έβελιν Μπίατρις Χολ στη βιογραφία του το 1903 με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», εγώ θα την τηρώ σαν ευαγγέλιο, αδιαφορώντας ποιος τη διατύπωσε.