Το «Χριστούγεννο» πέφτει Καλοκαίρι;

Την τοποθεσία την «έκλεισα» σε παρένθεση γιατί καταλαβαίνω ότι τα γεγονότα έχουν διαφορετική σημασία από τον τόπο που τα βιώνεις.

Η επαφή μου με την Ελλάδα, οι αναρτήσεις των διαδικτυακών φίλων στο Face book και η ειδησεογραφία από τα ελληνικά site.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν τα καταφέρνω με τις περιγραφές. Για πρώτη φορά όμως στην ενήλικη ζωή μου φοράω αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας «50» μήνα Δεκέμβριο. Είμαι στην πόλη όπου το καλοκαίρι μοιάζει «μόνιμος κάτοικος».

Καταλαβαίνω ότι η περίοδος είναι «Χριστουγεννιάτικη», όσο καταλαβαίνουν εκείνοι που υπηρετούν σε υποβρύχια ότι στην στεριά έχει «αέρα». Μου μοιάζει εντελώς ασύμβατο το ψεύτικο Χριστουγεννιάτικο δένδρο με τις χρωματιστές μπάλες, τα φωτάκια που αναβοσβήνουν, τα πλαστικά ελαφάκια που σέρνουν Αη Βασίληδες, με τους ιδρωμένους πολύχρωμους ανθρώπους που περιδιαβαίνουν στα εμπορικά κέντρα και όχι μόνο.

Το νευρικό μου σύστημα δοκιμάζεται όταν το «διπλανό παιδάκι» επιχειρεί να μάθει φυσαρμόνικα, κακοποιώντας την «Άγια Νύχτα» και τον «μικρό τυμπανιστή» Φάλτσες Χριστουγεννιάτικες μελωδίες, κάτω από έναν μπλε ουρανό με ήλιο που ανασταίνει μυρωδιά αντηλιακού με γεύση καρύδας, είναι ανάρμοστο «σετάκι» που προκαλεί, σε μένα, περισσότερα νεύρα, γιατί ως γνωστό πρέπει να γεννήθηκα νευρική.

Ξέρω ότι στην πατρίδα, πολλοί άνθρωποι περνάνε πολύ ζόρι. Οι λόγοι πολλοί. Τα καιρικά φαινόμενα μοιάζουν να έχουν συμμαχήσει με τα κυβερνητικά μέτρα. Και όμως έρχονται στιγμές που ψάχνω την καταχνιά, την ομίχλη ακόμη και την γκρίνια. Για λίγο. Ανικανοποίητος ο άνθρωπος; Ναι. Απαιτητικός ο άνθρωπος; Πολύ. Θες τα Χριστούγεννα (παραμονή – ανήμερα και την επόμενη χιόνι και λίγο αέρα), θες το Πάσχα 30 βαθμούς με τους κουμπάρους να έχουν ετοιμάσει το αρνί να το βρεις έτοιμο, και θες διακοπές στην Μύκονο, την Πάρο και την Άνδρο Αύγουστο με μπουνάτσα.

Και έτσι όπως τα συζητάω μαζί σου τώρα, νομίζω ότι οι άνθρωποι είμαστε εκτός από απαιτητικοί και αφόρητα υποκριτές.

Το «Χριστούγεννο» ή με ζέστη ή με κρύο, ή με αέρα, η με θαλασσοταραχή, κάτι σημαίνει σωστά; Αυτό που σημαίνει και έχει εξαφανιστεί ίσως κάποια στιγμή το αναζητήσει η Αγγελική Νικολούλη, μαζί με την άλλη εξαφανισμένη για χρόνια «την αποταμίευση».

Έχω λάβει στο inbox μου εκατοντάδες μηνύματα που πριν εμφανιστεί το στριφογυριστό δενδράκι αρχίζει το κείμενο: «μπορεί να είμαι ο πρώτος που σου στέλνει αυτό το Χριστουγεννιάτικο δένδρο ….κ.λ.π για να τελειώσει το κείμενο με την προτροπή ότι πρέπει να το στείλω και εγώ με την σειρά μου σε άλλους δέκα ή δώδεκα δεν θυμάμαι»…

Εκατοντάδες φορές έχει πάλι φτάσει ένα μήνυμα με «την ευχή του Αγίου Νεκταρίου» που αν την στείλω σε δέκα – δώδεκα ακόμη κάτι «καλό θα μου κάτσει στις επόμενες δέκα μέρες» . Εκατοντάδες μηνύματα έχουν έρθει με «συμβουλές για το πως να γλιτώσω από έμφραγμα αν είμαι μόνη μου, με την προτροπή να το στείλω σε όσους πιο πολλούς μπορώ»… Πολλές φορές γελάω και κάνω delete και άλλες φορές θυμώνω που αντί να στείλεις την «κονσέρβα» δεν στέλνεις ένα πολύ πιο απλό «τι κάνεις;» - ή τίποτα. Από την «κονσέρβα» καλύτερα το «τίποτα». Σκέψου αν θ’ αγόραζες ποτέ αβγό μελάτο σε «κονσέρβα;» την ίδια στιγμή που θα μπορούσες να έχεις κοτέτσι στον κήπο σου. Ή μήπως βρισκόμαστε στην εποχή που τα κοτόπουλα θα κυκλοφορούν μόνο σε «λούτρινα» για τις λαμπάδες του Πάσχα ή σε ζωγραφιές χαμογελαστά έξω από κρεοπωλεία ! Με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που «συναντάμε τα κοτόπουλα ανάμεσά μας, συναντάμε και τα συναισθήματα;» Τόσο τίποτα ;;;;

Αυτό το «τι κάνεις;» που ακούγεται τόσο απλό και που μπορεί να σημαίνει τα πάντα και τίποτα είναι που έχει άμεση ανάγκη από οδηγίες χρήσης. Αυτή την περίοδο η μοναξιά ακούγεται περισσότερο από ποτέ και η εγκατάλειψη το ίδιο. Τα Χριστούγεννα δεν τα «φτιάχνουν» τα καιρικά φαινόμενα τελικά. Χτες οι γείτονές μας στο Los Angeles είχαν στολίσει με χριστουγεννιάτικα στολίδια τις ελιές στον κήπο τους! Ελιές !!! Είχαμε εμείς ποτέ στην πατρίδα για «Χριστουγεννιάτικο δένδρο» ελιά; Μόνο αληθινά δένδρα, ή ψεύτικα στραφταλιζέ, χρυσά, ασημιά, λευκά, ροζ και πρασινολαδιά. Έπρεπε να φτάσω εδώ για να εκτιμήσω ακόμη μια χρήση του ευλογημένου αυτού δένδρου. Τελικά πρέπει να φύγεις μακριά για να νιώσεις τι προσδοκάς, τι αγαπάς, τι νοσταλγείς αλλά και τι πετάς για πάντα στην ανακύκλωση (Σε αυτό το τελευταίο θα επανέλθω) Χρονιά καλά στους πολλούς που γιορτάζουν.