«ΤΟ ΡΟΥΧΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Με αφορμή τον Μήνα Πρόληψης και Ενημέρωσης για τον Καρκίνο του Μαστού ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού «Αλμα Ζωής», η Jewelry Artist Σοφία Ζαράρη και ο Φωτογράφος Τάσος Βρεττός ενώνουν τις δυνάμεις τους με το εικαστικό project «To Ρούχο της Ζωής_The Nine Muse Project» για να αγγίξουν το φλέγον θέμα του Καρκίνου του Μαστού μέσα από τους δρόμους της τέχνης.

Εννέα Μούσες - μέλη του Συλλόγου «Άλμα Ζωής» «φορούν το Ρούχο της Ζωής» με σκοπό να μεταδώσουν Πίστη, Ελπίδα και ΄Εμπνευση σε εκείνες τις γυναίκες που με όλες τους τις δυνάμεις παλεύουν και αναμετρώνται με την ασθένεια, δίχως ο φόβος να τις καθηλώνει. Με την ευχή κάθε γυναίκα να καταφέρει να αφήσει πίσω της συνειδητά το σκοτάδι για να αναζητήσει το Φως και τη Χαρά της Ζωής.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΖΩΗΣ: Το Ρούχο Της Ζωής / Ζοe Wore Her Νew Dress

(σε α΄ πρόσωπο)

«Αυτή τη φορά εγώ με γέννησα.
Μέσα από μένα ήρθα και πάλι στη ζωή.
Ολόδική μου η επιλογή ξανά να ζήσω. Δικοί μου οι όροι: πού, πώς, με ποιους θα γίνει το ταξίδι αυτό.
Φάροι φωτεινοί στον δρόμο μου η αγάπη, η ελευθερία, η χαρά, η δύναμη. Τα λόγια της ψυχής που λένε πάντα την αλήθεια.
Ζωή με λένε.
Σήμερα φόρεσα ρούχο φτιαγμένο με τα ίδια μου τα χέρια.
Ζωή με λένε, και τούτη τη φορά ήρθα για να ζήσω αληθινά.»

(σε γ΄ πρόσωπο)

«Όταν έφθασε ο καιρός που ένιωσε πως είχε πια νικήσει το τέρας, η Ζωή αποφάσισε να μπει σε νέο ρούχο.
»Μια και δυο πήρε στα χέρια της τον φόβο, τις λύπες και τον πόνο, την αγωνία που την έτρωγε τόσο καιρό τώρα και τους ακούμπησε απαλά σε ένα κουτί. Άρχισε να ψιθυρίζει λόγια ψυχής τρυφερά να τους εξευμενίσει και σχεδόν κλαίγοντας παρακάλεσε να την ξεχάσουν για καιρό κι ήσυχα ν’ αποκοιμηθούν.
»Δρόμο πήρε, δρόμο άφησε για να βρεθεί σε κήπο ολάνθιστο η Ζωή.
»Πήρε τα χρώματα και τα πινέλα κι άρχισε μεμιάς να φτιάχνει το καινούργιο της φουστάνι. Θέλησε να χωρέσει μέσα την ελπίδα, τη χαρά, τη δύναμη, το θάρρος, να βάλει σε θέση περίοπτη την πίστη και την ομορφιά. Να ξαναγεννηθεί.
»Πρώτες και καλύτερες απ’ όλα τα λουλούδια κατέφθασαν καμαρωτές οι νεραγκούλες κι έπειτα με πέταγμα γοργό οι πεταλούδες, οι χρυσόμυγες και τα πουλιά ήρθαν και κάθισαν επάνω στης Ζωής το φόρεμα. Τελευταία, μα όχι λιγότερο σπουδαία σε χάρη κι ομορφιά, φάνηκαν από μακριά ν’ ακολουθούν παρατεταγμένα στη σειρά, στρατιωτάκια αμίλητα, εκείνα τα μικρά μαύρα ρετάλια, απομεινάρια της αρρώστιας, αυτή τη φορά γεμάτα από αγάπη και δίψα για ζωή, να της θυμίζουν πάντα όσα πέρασε και πόσα είχε ήδη καταφέρει. »Ζωή είναι το όνομά της και σήμερα για να γιορτάσει φοράει το νέο της ρούχο.»

Το «Ρούχο Της Ζωής» αποτελεί ωδή στη δύναμη ψυχής που φέρει η γυναικεία φύση. Ανήκει σε όλες εκείνες τις γυναίκες, που –με όλες τους τις δυνάμεις– παλεύουν και αναμετρώνται με την ασθένεια, δίχως ο φόβος να τις καθηλώνει. Εμπνευσμένο από τα μοτίβα της λαϊκής ελληνικής παράδοσης, το «Ρούχο Της Ζωής» φτιάχτηκε με αγάπη περισσή να ντύσει καθεμιά από εμάς, που –μέσα από την οδύνη και τον πόνο– καταφέρνει τελικά να αποδεχθεί τον εαυτό της και να τον αγαπήσει ολοκληρωτικά. Ευχή να φορεθεί απ’ τη γυναίκα που αφήνει συνειδητά πίσω της το σκοτάδι, για να αναζητήσει το φως και τη χαρά της ζωής.

Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου: «Ρούχο Ζωής – Ύμνος στη δύναμη της γυναίκας.»

Nάγια Τσαρκάτζογλου: «Μπορεί η κάθε μια από μας να το βίωσε ή να το βιώνει διαφορετικά... όμως όλες έχουμε ένα κοινό να μας ενώνει... Την αγάπη για τη ζωή...»

Ζοζεφίνα Τζονάκα: «Αγκαλιάζω το Ρούχο της Ζωής. Η Ζωή είναι ένα Δώρο. Μια φευγαλέα εικόνα της Καθημερινότητας είναι Δώρο. Ένα γρήγορο Φιλί, ένα ζεστό Βλέμμα. Κάθε Στιγμή θυμάμαι να λέω Καλημέρα στη Ζωή.»

Ζοζεφίνα Τζονάκα: «Cancer of the breast. The sooner you are aware of it, the more likely the cure. Cancer is like a rainstorm. When the storm passes, the sky is always bright… Keep walking! Καρκίνος μαστού. Όσο πιο γρήγορα τον εντοπίσεις, τόσο πιο πιθανό να τον θεραπεύσεις. Ο καρκίνος είναι σαν την καταιγίδα. Όταν η μπόρα περνά, ο ουρανός είναι πάντα φωτεινός… Συνέχισε να προχωράς- μην τα παρατάς. มะเร็งเต้านม ยิ่งรู้เร็ว ยิ่งมีโอกาสรักษาหาย มะเร็งก็เหมือนกับพายุฝน เมื่อพายุผ่านพ้นไปแล้ว ฟ้าย่อมสดใสเสมอ... Keep walking!»

Νίνα Αμηρά: «Είμαι η Νίνα… είμαι εδώ για να “δείξω” πως η ζωή μετά τον καρκίνο δεν είναι μόνο... σκοτάδι… θάνατος… Μπορεί να είναι και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ… Μπορεί να είναι “φως”… “χρώμα”… “δημιουργία”… Απομυθοποιούμε τον καρκίνο με χαμόγελο… και αισιοδοξία για το αύριο.»

Μελπομένη Δρουγούτη: «Στη μάχη μου ακόμη μία φορά με τον καρκίνο, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντανή. Τίποτα στη ζωή δεν είναι αυτονόητο.»

Γωγώ Περιβολά: «Η ζωή μικραίνει και μεγαλώνει ανάλογα με την δύναμη του καθενός. Δεν έχει σημασία τι είδους δυσκολίες περνάμε, οι δύσκολες στιγμές δεν κρατούν για πάντα. Είναι εδώ για να μας δείξουν ότι αξίζει να συνεχίσουμε.»

Πάολα Γιαννοπούλου: «Η Ζωή είναι το κίνητρο, κι εκεί που λες ότι σταματά, ξάφνου γεννά έναν ανθό, που μεγαλώνει, ομορφαίνει και ξαναλάμπει στον καινούργιο του κόσμο.»

Ντίνα Αθανασίου: «Eυγνώμων που ζω. Το Ρούχο που κρατώ το μόνο Αληθινό που έχω για οδηγό.»