Μια εβδομάδα μετά η «Ευρώπη» συνέχιζε να ασχολείται με τον καναπέ... Πού έκατσε ποιος/ποια, ποιος φταίει, τι θα έπρεπε να κάνει ο Σαρλ Μισέλ. Στο διάστημα αυτό, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει υποδεχτεί στην Κωνσταντινούπολη τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, στην Άγκυρα τον πρωθυπουργό της Λιβύης, έχει παίξει μερικούς γύρους διπλωματικού πινκ-πονκ με τη Μόσχα, έχει ανακοινώσει (και πάλι) τη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, έχει συνομιλήσει με τους Αμερικάνους για να επιτρέψει το πέρασμα δύο πολεμικών πλοίων τους στη Μαύρη Θάλασσα, και έχει προλάβει να εμφανιστεί και ως διαμεσολαβητής της ειρήνης συστήνοντας ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.
Αλλά η Ε.Ε. πρέπει να λύσει πρώτα το θέμα με το πρωτόκολλο. Ποιος θα κάθεται πού; Ποιος θα έχει την πιο ψηλή πολυθρόνα; Θα ξαναταξιδέψουν μαζί ή καλύτερα να μοιράζονται τις αποστολές; Το θέμα είναι σοβαρό. Έφτασε να απασχολήσει μέχρι και το Ευρωκοινοβούλιο. Φυσικά και ήταν μια τουρκική απρέπεια και μια πρόκληση από τη μεριά του Προέδρου. Αλλά η θεσμική Ευρώπη, που κάποτε ονειρευόταν να γίνει η νέα υπερδύναμη που όλος ο πλανήτης θα ζηλεύει, ασχολείται με το πρωτόκολλο. Κάποιες στιγμές μάλιστα δημιουργεί την αίσθηση ότι προσπαθεί να κοροϊδέψει τον εαυτό της. Γνωστική ασυμφωνία το λένε στην ψυχολογία. Όταν ξέρεις ότι κάτι κάνεις λάθος και απλώς βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες για να απαλλάξεις τον εαυτό σου.
Το παλιό ανέκδοτο έλεγε για το τηλέφωνο, που δεν ήξερε να σηκώσει και ποιον να καλέσει ο Αμερικανός Πρόεδρος όταν θα ήθελε να συνομιλήσει άμεσα με την «Ευρώπη». Το καινούργιο θα μιλά για τις σύγχρονες μουσικές καρέκλες. Αλήθεια, μπορεί κανείς να φανταστεί μια αντίστοιχη πρόκληση ενάντια σε Αμερικανούς ή Ρώσους προσκεκλημένους;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει όμως μια απίστευτη ικανότητα να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της. Αλλά και να δημιουργεί προβλήματα για κάθε λύση. Εφεύρει αξιώματα, θέσεις, τίτλους, υπηρεσίες, διαδικασίες, όμως παραμένει πάντα αργοκίνητη, αναποφάσιστη και κυρίως αναποτελεσματική. Το απέδειξε σε όλες τις κρίσεις των τελευταίων ετών, με πιο πρόσφατη εκείνη της πανδημίας. Μεγάλα λόγια, φιλόδοξα σχέδια, φανταχτερές υποσχέσεις και... εμβόλια με το σταγονόμετρο. Μέτρα αλαλούμ, όπου κάθε χώρα εφαρμόζει συχνά τις ίδιες μεθόδους σε άλλη χρονική στιγμή ή εντελώς διαφορετικές μεθόδους ταυτόχρονα. Αν ήταν ορχήστρα, θα ακουγόταν απλώς ένα ακαθόριστο βουητό. Αν ήταν ποδοσφαιρική ομάδα, μπορεί να κατέβαζε και τρεις τερματοφύλακες. Aνύπαρκτος συγχρονισμός, λιγοστή συνεννόηση, αντιφάσεις, αλληλομαχαιρώματα.
Το πρωτόκολλο όμως έχει σημασία. Το πρωτόκολλο και τα μάτια σας. Κι όταν το αναπροσαρμόσετε, φροντίστε να ενημερωθεί και ο κύριος Ερντογάν. Μην τον ξαναφέρετε σε δύσκολη θέση τον άνθρωπο…