ΤO ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ …2020

Ήγγικεν η ώρα του εορτασμού. Πολυτεχνείο 2020. 46ης επέτειος, από την έφοδο των τανκς, στο ανώτατο ίδρυμα.  Η ιστορία μοιάζει να είναι μία περίεργη φάρσα. Νομίζεις πως είσαι στο θέατρο, πως θα βγει ξαφνικά ο πρωταγωνιστής ντυμένος με περίεργα ρούχα και θα καταλάβεις, πως γίνεται πλάκα. Αμ, δε! 

Για πολλά χρόνια η μέρα του Πολυτεχνείου είχε καταντήσει μία συνηθισμένη μέρα. Σαν κι αυτές τις ρουτινιάρικες, που όλοι περιμένουν, πότε θα τελειώσει η γιορτή, πότε θα βάλουν το λουλούδι, για να πάνε μετά να πιούνε καφέ. Κι αναλύουν αλλά δεν βγαίνει συμπέρασμα και στο τέλος κάθονται όλοι μαζί στο τραπέζι και χαίρονται, που έφυγαν τα τανκς. Μα, ήταν εκείνη η κεφαλή, μπροστά, εκείνα τα κάγκελα, εκείνη η πόρτα, που κάτι μας έλεγαν. Και μες τα μνημόνια σαν να ζωντάνεψε λίγο εκείνο το υπερμεγέθες κεφάλι. Σαν κάτι ήθελε να μας πει. Σαν να σιγομουρμούριζε. 

Και πάντα αυτοί οι «μπαχαλάκηδες», ω του θαύματος οι ψεκασμένοι, που αμαύρωναν την επέτειο. Πάντα βρε παιδί μου. Πολύ τυχαία πάντα. Και τυχαία. Και πάντα. Και στην κατάλληλη στιγμή, εκεί που έβλεπες πόσο μεγάλη ήταν η πορεία, τσουπ, πετιόταν ο μπαχαλάκης, για να σου δώσει την πινελιά στο έργο και να διαμαρτυρηθούν οι νοικοκυραίοι, που τους έκαψε και να βγουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και να ταιριάξει κι η Αστυνομία και να μας γλιτώσει από τους «κακούς», που ήταν πάντα οι ίδιοι γνωστοί – άγνωστοι και δεν μεγάλωναν βρε παιδί μου και μας έδιωχναν και τους τουρίστες οι «αδικιωρισμένοι», που έλεγε κι η Λωξάντρα των παιδικών μας χρόνων. 

Σχεδόν είχε ξεφτίσει, έλεγαν, το Πολυτεχνείο. Και να τος ο αρχιερέας της Ανάστασης, αν ήμασταν στο θέατρο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (ο Κάου-Μπόι από την Ημαθία ή Καμπόγιας εν συντομία), ο 4η φορά υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αφού μας έσωσε και τις υπόλοιπες τρεις κι ήρθε πάλι να μας σώσει. Και δεν τον άφηναν τούτοι οι δημοκράτες, που τους έλεγαν αρχηγούς κομμάτων.  

Αλλά δεν είναι θέατρο. Δεν είναι καν κινηματογράφος, να βγει ξαφνικά ο Χατζηχρήστος με καμιά γκλίτσα να αρχίσει να γελάει ο κόσμος. Εδώ έκλαιγε από το ξύλο. Ποια δημοκρατία, μέσα στα αίματα; Ποια δημοκρατία που μοιράζει πρόστιμα, όπου θέλει, και μάλιστα στους πιο αδύναμους; Ποια δημοκρατία, που δεν σέβεται μήτε εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό βουλευτές;

Η ζωή μέσα στην πανδημία του κορονοϊού με  μάσκες, αποστάσεις κι απολυμαντικά. Ναι, πια η 46η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν μοιάζει με άλλη. Είναι δικιά της ετούτη εδώ η τρομερή του 2020. Αυτονομήθηκε. Το΄ χει, λέμε… 

Θα τη θυμούνται πια τα νέα παιδιά, γιατί πλημμύρισε από αγανάκτηση η Επέτειος, με τα μαλλιά χωρίς κομμωτήριο και βγήκε στον δρόμο. Έχει δικό της αίμα, έχει δικό της αυταρχισμό, έχει δικά της κλομπ, δικές τις στολές τάχα συναθροίσεων, δικό της σύνθημα: «Υγεία, Παιδεία, Ελευθερία…».

Βγήκε η Επέτειος, σαν την τρελή στον δρόμο, για να μας φωνάξει, πως έγινε ο αυταρχισμός καθημερινότητα, ότι έπιασε πάτο το μαγαζί. Και να τα λουκέτα, και να οι αφραγκίες και να μόνο οι ντιλιβεράδες να πιάνουν δουλειά και να το δώρο των Χριστουγέννων και οι υπερωρίες να μη βγαίνουν.

Μα, σαν τη δεις από κοντά, βρε, τι Επέτειος είναι αυτή να μοσχοβολά απολυμαντικό. Κι είναι κι όμορφη ανάθεμά τη. Μυρίζει κι έναν αέρα ελευθερίας. Καρυάτιδα θαρρείς στολισμένη, απέναντι σ΄ όλους όσοι θέλουν να βλέπουν την Αριστερά μοιρολατρούσα, κακομοιριασμένη και πολυδιασπασμένη. Τρέχει αλαφιασμένη στους δρόμους να προλάβει, να δώσει το μήνυμα της δημοκρατίας…

Η Βουλή κι η κυβέρνηση

Μα, ναι, το ίδιο αυταρχικό κράτος σε επίπεδο συμβόλων τουλάχιστον δεν το επιδοκίμασαν όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, με πρώτο τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Χαράλαμπο Αθανασίου, ο οποίος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, κάνοντας την κεντρική ομιλία. Πάνω απ΄ όλα βέβαια  του ίδιου του Προέδρου της Βουλής, Κώστα Τασούλα, που είχε φύγει από νωρίς για να πάει να καταθέσει στεφάνι με μικρή αντιπροσωπεία της Βουλής. 

Κι ήταν στα όρια της ιλαροτραγωδίας, ο μεν Χαράλαμπος Αθανασίου, πρώην υπουργός κι έμπειρος δικαστικός λειτουργός να διαβάζει ένα υπέροχο ποίημα από τη συλλογή του «Αντιθέσεις» για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και την ίδια στιγμή να έχει ξεκινήσει η διαδικασία για έναν κλοιό αστυνομικών, που είχε νερό με μάνικες και πολύ – πολύ ξύλο.  Κάποιοι λένε πως έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο, επειδή η συγκέντρωση του ΚΚΕ, έγινε κανονικά έξω από την αμερικανική πρεσβεία, παρότι είχαν τηρηθεί οι κανόνες ασφαλείας. 

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όμως είχαν προειδοποιήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να πάρει αυτό το κατάπτυστο νομοσχέδιο πίσω. Του είχαν ζητήσει να πάρει τον νόμο πίσω. Του είχαν ζητήσει ν΄ αποσύρει αυτό το απίστευτο κείμενο Καραμαλάκη, που ντρόπιαζε τη δημοκρατία κι έβαζε στον γύψο δικαιώματα των πολιτών. Και να σου η Επέτειος η φετινή, σπάει το πόδι της κι είναι με τον γύψο.  

Το τσίρκο με το ΚΚΕ 

Κακόγουστη φάρσα, γιατί με μέτρα, εκπρόσωποι του ΚΚΕ  σε νησί εξόριστων πήγαν τις προάλλες για να τοποθετήσουν άγαλμα και πορεία έκαναν τον προηγούμενο καιρό στο κέντρο της Αθήνας (κι ας βιάστηκαν να μιλήσουν κάποιοι για Βόρεια Κορέα) και κατάφερε να φτάσει στην αμερικανική πρεσβεία. Τότε άραγε ποιος τους έδωσε άδεια; Εμείς; 

Η Βουλή τίμησε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Η Βουλή, όμως, στάθηκε στο ύψος της, όχι η κυβέρνηση. Η Βουλή και με τη Σοφία Βούλτεψη από τη ΝΔ, η οποία πήρε τον λόγο και φρόντισε να μη δυναμιτίσει το ήδη τεταμένο κλίμα κουβαλώντας την ιστορία και τη δόξα του αείμνηστου πατέρα της, Γιάννη Βούλτεψη.  

Το ελληνικό κοινοβούλιο την τίμησε την Επέτειο του Πολυτεχνείου 2020 με δόξες, όπως κάθε χρόνο. Με εξαιρετικές ομιλίες απ΄ όλα τα κόμματα αλλά και με ουκ ολίγες μπηχτές απ΄ όλους τους βουλευτές - ομιλητές της αντιπολίτευσης, μείζονος κι ελάσσονος, Θανάση Παπαχριστόπουλο, Μιχάλη Κατρίνη, Νίκο Καραθανασόπουλο, Χάιδω Ασημακοπούλου, Κλέωνα Γρηγοριάδη. Από νωρίς ωστόσο το κλίμα φαινόταν περίεργο κι ήταν ζήτημα χρόνου τι θα συμβεί. Το «Γρηγορείτε» του Κλέωνα Γρηγοριάδη δεν ήταν σχήμα λόγου. Και το Γρηγορείτε για τη Δημοκρατία έγινε πράξη.

Δόγμα «Νόμος και Τάξη» στην πράξη

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έμεινε να σέρνεται γύρω από φοβικά σύνδρομα, από γελοίες παραστάσεις εκφοβισμού και επιχείρησε να κρυφτεί πίσω από το δόγμα «Τάξη κι Ασφάλεια». Δεν την έσωσε μήτε ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Ένα δόγμα, που θα μπορούσε να έχει ένα νόημα, αν δεν το τηρούσε κατά το δοκούν, αφού, όπως ειπώθηκε στις ομιλίες βουλευτών, στη Βουλή επιτρέπονται έως 50 άτομα ενώ έξω στον δρόμο 3. 

Και μάλιστα σε σημείο τραγελαφικό, όταν πρόκειται ακόμη και για οικογένειες με μόλις δυο παιδιά ούτε καν πολύτεκνες, για τις οποίες κόπτεται ο πρωθυπουργός. Αλήθεια, έχει δει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν έχει εφαρμογή το συγκεκριμένο νομοθέτημα, ακόμη και στη δική του οικογένεια; 

Η απόφαση Καραμαλάκη, που ήταν σαφές πως ήταν σε γνώση του υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έμοιασε καρικατούρα. Ναι, ίσως τώρα να έβγαινε ο κλόουν, αν ήμασταν στο θέατρο. Τώρα και μετά τα κορίτσια, που κάνουν κούνια μπέλα, πάνω από ένα μεγάλο δίχτυ, με κίνδυνο να πέσουν. Τόσο τσίρκο ήταν. Ξεκάθαρα γελοία κι άνευ νοήματος, επίδειξη ισχύος, φωτογραφική για την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου.   

Κι η Επέτειος του 2020 φώναζε τη Δημοκρατία να πάνε μαζί να καταθέσουν στεφάνι αλλά δεν την έβρισκε. Είχε χαθεί μέσα στο πλήθος. Μέσα σε ένα γεμάτο λεωφορείο, μέσα στο τραμ ίσως ήταν, μέσα κλειστό σχολείο ίσως, να κρύφτηκε για να προστατευτεί από την τόση δροσιά, που της χάρισε απλόχερα η ΕΛΑΣ, προτού την καταχεριάσει με τα κλομπ.

Πρόστιμα τσουχτερά λοιπόν για κάθε πολίτη, που τόλμησε να αψηφήσει τη γελοία απόφαση Καραμαλάκη, ο οποίος ακούμπησε πάνω στον νόμο – έκτρωμα Χρυσοχοΐδη για τις δημόσιες συγκεντρώσεις. Τον πλέον αυταρχικό νόμο, που ψήφισε η τωρινή κυβέρνηση και πλέον ανήμερα της 46ης επετείου καταργήθηκε στην πράξη. Καταργήθηκε μέσα από φωτογραφίες, που έδειξαν τις τραγικές εικόνες. 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι έκθετη πολλαπλά. Όρισε έτσι ξανά στους νέους ανθρώπους, το πρόσωπο της Νέας (πολύ Δεξιάς) Δημοκρατίας, η οποία απείχε πολύ από το κεντροδεξιό μοντέλο του Κώστα Καραμανλή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίχως να το καταλάβει επαναπροσδιόρισε και το νόημα του Πολυτεχνείου και το στίγμα τη Νέας Δημοκρατίας στο σήμερα, απέχοντας κι αθετώντας βάναυσα τις προεκλογικές του υποσχέσεις, περί φιλελευθερισμού.  

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται ν΄ απολογηθεί γι΄ αυτό το ελεεινό κυνήγι μαγισσών, το τετραήμερο του Πολυτεχνείου. Και όσο κι αν θέλει να ξεφύγει από το κάδρο Χρυσοχοΐδη – Καραμαλάκη ο γόνος των Μητσοτάκηδων ουσιαστικά έδωσε τη χαριστική βολή, στο αφήγημά του, πνίγηκε στον αντιαπεργιακό νόμο. 

Κι αν εκείνος κατέβασε στην τσόχα της πολιτικής, το χαρτί του «Νόμος και Τάξη» ακόμη πιο αδύναμη αποδεικνύεται η Φώφη Γεννηματά, με τις παλινωδίες της και με το γεγονός ότι το ΚΙΝΑΛ ψήφισε τον συγκεκριμένο νόμο, για τον οποίο πλείστοι βουλευτές είχαν αντιδράσει. Έμεινε να κρατά τα μπόσικα ο Μιχάλης Κατρίνης, βουλευτής Ηλείας του ΚΙΝΑΛ, ο οποίος επιχείρησε να ανακόψει τη ζημιά, που έγινε, μετά το άδειασμά της από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως από τον Δημήτρη Κουτσούμπα, τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ. 

Κι έτσι, η Επέτειος του 2020 βγήκε και στέγνωσε. Και ψέλλισε, μόλις κάπως συνήλθε, από το ξύλο, που είναι η Καρέζη κι ο Νίκος Ξυλούρης. Ναι, αν ήμασταν στο θέατρο μπορεί να παιζόταν κι αυτή τη φορά, το Μεγάλο μας Τσίρκο… Αλλιώς. Αλλά πάλι τσίρκο θα ήταν…