Το … «καζανάκι» του καμπινέ

Σήμερα θέλω να κουβεντιάσω μαζί σας και ( όπως πάντα περιμένω τα σχόλιά σας ή και τις ιδέες σας για να το «πάμε και παρακάτω» το θέμα και στο nanapalai@gmail.com ), την μεγάλη – ανακάλυψη που λέγεται «καζανάκι του καμπινέ»

Το «καμπινέ» ακούει και στις εξής λέξεις : w.c, restroom, «τουαλέτα», «μέρος», «από – χωρητήριο», «μπάνιο» , «απόπατος».

Έχω πια φτάσει να πιστεύω, ότι για να κάνεις σχέση, οποιασδήποτε μορφής, πρέπει μ’ έναν μαγικό τρόπο, να μπορείς να δεις πως αφήνει την τουαλέτα όταν βγαίνει κάποιος ή κάποια βγαίνοντας.

Μην μου πεις ότι δεν έχεις «σιχαθεί» τον «άνθρωπο» ή τους «ανθρώπους», που προηγήθηκαν στα «ιδιαίτερα» και αφήσαν σερβιέτες ανοιγμένες, υπολείμματα υγρά η στερεά παντού, χαρτιά με υπολείμματα ανθρώπινων αναγκών.

Θαύμαζα και θαυμάζω απεριόριστα τις κυρίες που σε δημόσιους χώρους ή σε χώρους διασκέδασης περιμένουν υπομονετικά «απέξω» για να «καθαρίσουν». Νομίζω ότι μαζί με αρκετές άλλες κοινωνικές κατηγορίες εργαζόμενων ασκούν λειτούργημα, γιατί η οποιαδήποτε επαφή με φυσικά ανθρώπινα υπολείμματα , είναι πάρα πολύ βαρύ και ανθυγιεινό.

Το «καζανάκι» με διάφορες μορφές, χρησιμοποιείται για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Η σχέση των ανθρώπων με το συγκεκριμένο εργαλείο, είναι πολλές φορές τόσο στενή όσο η σχέση πολλών με το «τακτ».

«Τακτ» = διακριτικότητα, ευγένεια, λεπτότητα

Γελάτε έτσι; Είμαι σίγουρη. Μπορώ να γίνω «θηρίο» με πολλές συμπεριφορές, μία από αυτές είναι ή έλλειψη τακτ, ή «ξεχνάω να τραβήξω το καζανάκι στον καμπινέ». Ένας «άνθρωπος» που αφήνει τις ακαθαρσίες του για να συναντηθούν με τον επόμενο ή την επόμενη, θα είναι σίγουρα ένας από τους τύπους που θα σας περιγράψω αμέσως.

Κλασσικές περιπτώσεις άξεστου και άξεστης είναι οι εξής:

Σε καλεί στο κινητό. Απαντάς. «Που είσαι;» ( αν δεν είναι το παιδί σου, η μαμά σου, το ταίρι σου, το αφεντικό σου που ρωτάει γιατί έτσι κάνουν τ’ αφεντικά συνήθως) να προσέχεις.

Η ερώτηση γίνεται χειρότερη. «Που είσαι, σε ξαναπήρα δεν απάντησες γιατί;»

Σε αυτή την περίπτωση αν έχεις νεύρα μπορεί ν’ απαντήσεις «κάνω σεξ ( στο ευγενικό) γ@@@@», για να το καταλάβει στην «γλώσσα του», να το κλείσεις το κινητό και να μπλοκάρεις και τις εισερχόμενες από τον συγκεκριμένο – συγκεκριμένη.

Η ερώτηση μπορεί να γίνει τρισχειρότερη «Που είσαι;» «Οδηγώ» «Για που;» «Έχω ραντεβού» , «Α ραντεβού με ποιόν τον ξέρω;», «όχι δεν τον ξέρεις» , «για πες το όνομά του, που ξέρεις μικρός ο κόσμος» ….

Έχει αμέσως ο ερωτών ( μπορεί να είναι και γυναίκα ) εκτελέσει κάθε είδους σχέση με την ευγένεια γιατί ΔΕΝ έχει ακούσει ΚΑΝ ότι: οδηγείτε. Θα μου πείτε και ΑΛΛΟΣ να οδηγεί και να είστε συνοδηγός , οι ίδιες ερωτήσεις θα γίνουν. Τι τον κάνετε αυτόν λοιπόν που ρωτάει έτσι; Το τοποθετούμε στην μεγάλη κατηγορία ότι « δεν θα τραβήξει ποτέ καζανάκι βγαίνοντας από την τουαλέτα».

Έχω διαπιστώσει ότι είναι κάποιοι άντρες που όταν συνομιλούν αρχίζουν και ξύνουν τ’ αποτέτοια τους…Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν δίπλα τους υπάρχουν γυναίκες, περαστικοί, πελάτες, εργαζόμενοι, παιδιά τίποτα. Η φαγούρα τους έχει προτεραιότητα. Το κάνουν μάλιστα με τέτοια άνεση που αναρωτιέσαι αν θα σου ζητήσουν να τους ξύσεις. Κοιτάς και η κίνηση τους, δεν υποχωρεί με τί- πο- τα. Τούτος ο τύπος, είναι ο ίδιος που θ’ αδειάσει το τασάκι του αυτοκινήτου από το παράθυρο, που θα προτείνει στο παιδί του να κατουρήσει στην θάλασσα, που θα φτύσει τον δρόμο και που ΔΕΝ θα τραβήξει ΠΟΤΕ καζανάκι βγαίνοντας.

Θέλω να μου πείτε ειλικρινά όμως, πόσες φορές σε μποτιλιάρισμα δεν έχετε δει τύπους να επιχειρούν ν’ αδειάσουν το περιεχόμενο της μύτης τους με τόσο υπομονή, σαν εκείνη του χελιδονιού όταν φτιάχνει φωλιά. Τους κοιτάς, από το δικό σου παράθυρο…συνεχίζουν. Τους ξανακοιτάς , αφού έχεις κατεβάσει το παράθυρο μπας και αποσπάσεις την προσοχή τους, μπαααα…οι εργασίες συνεχίζονται και το ρουθούνι ξεχειλώνει …αν δεν σε σώσει τροχονόμος, ο «άλλος» θα τελειώσει μόνο όταν το έργο του ολοκληρωθεί.

Λοιπόν όσο μεγαλώνω, νιώθω ότι ο κόσμος των ανθρώπων ίσως να ήταν λιγότερο αποκρουστικός, αν περισσότεροι από μας χρησιμοποιούσαμε το «καζανάκι». Τα «μικρά» κάνουν τα «μεγάλα» και ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» ξέρετε. Αυτό που λείπει περισσότερο από την ύλη, είναι ο σεβασμός. Συμφωνούμε; Χαίρομαι. Αν ξεκινήσει λοιπόν ο καθένας μας να κάνει έναν ημερήσιο απολογισμό, για το πόσες φορές όταν ΔΕΝ τον έβλεπαν, οι συμπεριφορές και οι πράξεις του, φανέρωσαν σεβασμό για τον «διπλανό του» ίσως οι «κυρίες που περιμένουν υπομονετικά να καθαρίσουν τις δημόσιες τουαλέτες να είναι πιο χαρούμενες όταν θα γυρίζουν σπίτια τους» Και στην τελική μια μικρή αλλαγή …φέρνει την πιο μεγάλη.