Η ΙΖΑΜΠΕΛΑ ΣΤΡΩΝΕΙ ΑΡΜΕΝΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ
Πήγαμε πια στο γνωστό σε όλους Τσικουδοαντάμωμα, που αλλιώς το βρίσκουμε και σαν «πάμε στης Ιζαμπέλ της Αρμένισσας»
Διάβασε κάποια, όσα μπορείς, να προσέξεις μην ξεσπάσεις σε λυγμούς και φτιάχνεις μαλλί για να πας για πίτσα με τις κολλητές σου.
Με δεδομένο ότι τον θέλεις πολύ, του το δείχνεις μεν, κρατιέσαι όμως για να μην τρομοκρατηθεί.
Ένας άντρας ή ένας άνθρωπος που είναι πολύ γοητευτικός για τις άλλες και τους άλλους είναι εκείνος που δεν ναρκισσίζεται. Δεν μιλάει για τη δουλειά του, αν και κοσμογυρισμένος, δεν κομπάζει για τα ταξίδια του, αν και γεμάτος εμπειρίες ζωής, δεν αναφέρεται σε σχέσεις με γκόμενες που είχε.
Αν διαθέτει αρκετά απ’ αυτά και είναι ελεύθερος, σημαίνει ότι για να παραχωρήσει χώρο θέλει να αισθανθεί σεβασμό για οτιδήποτε τον αφορά... Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει, κούκλα μου, ότι όταν σε καλέσει σπίτι του για φαγητό δεν πηγαίνεις αντάμα με μια βαλίτσα δηλώνοντας πρόθεση να περάσεις μαζί του το Σ/Κ. (Το πολύ να έχεις μέσα στην τσάντα σου την οδοντόβουρτσά σου την οποία και θα πάρεις όταν φύγεις.)
Όταν περνάς καλά, ζήσε την στιγμή και άσε τα σχέδια για το «τί θα κάνουμε το τριήμερο». Περιμένεις...
Τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο, τίποτα δεν είναι πιο εξουθενωτικό από τη δέσμευση σε μία μέχρι πριν από λίγο «άγνωστή» του, για να δημιουργήσει εξ αρχής τις προσδοκίες μιας πιο στενής σχέσης.
Μην αρχίζεις και ρωτάς τις κολλητές σου πώς τον «βλέπουνε». Η ράτσα της γυναίκας είναι ανταγωνιστική.
Αν η κολλητή σου είναι μπακούρι, ΜΗΝ την υιοθετήσεις σαν «αξεσουάρ» στις εξόδους με τον καλό σου. Αν σε αγαπάει (η κολλητή) θα το κατανοήσει, αν δεν το κατανοήσει σημαίνει ότι ΔΕΝ είναι κολλητή.
Μην αρχίσεις με το που θα σε καλέσει σπίτι του για ένα διήμερο να του κάνεις «συμμάζεμα». Μην του ζητήσεις να βάλεις σκούπα ηλεκτρική, μην πάρεις τα σουίφερ και αρχίζεις να ξεσκονίζεις την τηλεόραση, μη θελήσεις να του πλύνεις τα «άπλυτα» στο πλυντήριο και μην ανοιγοκλείνεις τα ντουλάπια ψάχνοντας τις χλωρίνες.
Είναι πολύ γλυκό, όμως, να του προτείνεις να πλύνεις τα πιάτα μετά το φαγητό ή ν’ αδειάσεις τα τασάκια, σε περίπτωση που καπνίζετε και οι δύο. Αν εκείνος δεν καπνίζει, ΜΗΝ ανάψεις τσιγάρο στην κρεβατοκάμαρά του και ρώτησέ τον, πριν ανάψεις, αν τον ενοχλεί ο καπνός… (Εφόσον σε θέλει πολύ, το πιθανότερο είναι να σου επιτρέψει να καπνίσεις στο καθιστικό, αλλά… μην ντουμανιάσεις τον χώρο.)
Αν δεις φωτογραφίες γυναίκας στο σπίτι, μη βάλεις το χέρι στη μέση και ρωτήσεις: «Ποια είναι η κυρία στη φωτογραφία;» Πολύ πιθανό να είναι η αδελφή του, η κουμπάρα του ή η «αδελφή ψυχή του». Έχουν και οι άντρες δικαίωμα στη φιλία με γυναίκα, ξέρεις.
Το πρώτο διάστημα της σχέσης ΔΕΝ πιέζεις για καθημερινές συναντήσεις και δεν στέλνεις καταιγισμό μηνυμάτων του τύπου «σε σκέφτομαι, εσύ;», «μανουλάκι μου, τι κάνεις;», «το ξέρεις ότι είσαι για μένα ο αρκούδος μου;», «γιατί δεν μου τηλεφώνησες σήμερα για καλημέρα, ε;»… Με δεδομένο ότι γνωρίζεις το αντικείμενο της εργασίας του σέβεσαι τον χρόνο του έτσι ώστε να κάνει το ίδιο και εκείνος με τον δικό σου.
Για φαντάσου να είναι κομμωτής και να του τηλεφωνείς ακατάπαυστα την ώρα που κουρεύει ή κάνει ανταύγειες. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό για μια πελάτισσα, η οποία πληρώνει, από τον επαγγελματία εκείνον που δεν είναι προσηλωμένος σ’ εκείνη… ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟ να του κάνεις «σκηνή» μετά γιατί δεν απαντούσε! Το «κομμωτής» το έφερα ως παράδειγμα, γιατί υπάρχουν και γιατροί σε ειδικότητα, οδοντίατροι, αγόρια που δουλεύουν σε βουλκανιζατέρ, μηχανικοί που δουλεύουν και σαν ντελιβεράδες τέτοια εποχή, ταξιτζήδες που έχουν πελάτες στο αυτοκίνητο, δάσκαλοι, κ.ο.κ…
Ποιος πληρώνει τον καφέ;
Παρόλο που οι καιροί είναι άσ’ τα να πάνε… ένας άντρας όταν καλεί μια γυναίκα για καφέ, για φαγητό, για σουβλάκια, για ό,τι…, την πρώτη φορά έχει κάνει το κουμάντο του. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ηλικία ή με το αν εργάζεται ή όχι. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Πριν από δύο χρόνια είχα πάει με φίλη σ’ ένα μπαράκι. Πιο αργά, ήρθε εντελώς συμπτωματικά ο γιος της, ο οποίος τελείωνε το λύκειο, με την παρέα του. Όταν αργότερα ζητήσαμε να πληρώσουμε τα ποτά μας, ο σερβιτόρος μάς είπε ότι τα είχε πληρώσει ο γιος της φίλης μου.
Μου έχει συμβεί, όμως, να έχω βγει με κάποιον που, αν και φιγουράριζε με μαρκέ ρούχα και έδειχνε ότι ήταν άνετος με όλα και όλους, όταν ήρθε ο λογαριασμός του δείπνου, επίτηδες του είπα «άσε να κάνω εγώ το τραπέζι και η δεύτερη δική σου». Φυσικά και πλήρωσα, φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να τα ξαναπούμε, καθώς ήταν δική του επιλογή το μαγαζί και τα «μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους», που έλεγε και η γιαγιά μου.
Αν η σχέση περπατήσει μια χαρά, είναι απολύτως φυσιολογικό να μοιράζονται τα πάντα εκτός αν εκείνος είναι τρίτος ξάδελφος του Αλβάρο κι εσύ μια μανικιουρίστα.
Μετά από ένα διάστημα, και αφού όλα πηγαίνουν τέλεια, το να μη συγκατοικείς το βρίσκω εξαιρετικά ψυχοφθόρο. Είναι ελεεινό να βγαίνεις νύχτα να κοιμάσαι σπίτι του και την άλλη μέρα το πρωί να πρέπει να ξυπνήσεις δυο ώρες νωρίτερα να πας σπίτι σου, ν’ αλλάξεις ρούχα και να πας στη δουλειά σου. Αυτό το πηγαινέλα μ’ ένα σακ-βουαγιάζ εγώ το άντεξα στην ενήλικη ζωή μου ένα μήνα και με ζόρι... Μετά συγκατοίκησα, και μόνο σε καλό μάς βγήκε.