ΘΕΡΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Την εκτίναξη του «πολιτικού θερμόμετρου» σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες αναμένεται να προκαλέσουν οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης αλλά και η σκλήρυνση της στάσης τόσο της μείζονος όσο και της ελάσσονος Αντιπολίτευσης.

Η… προθέρμανση ήδη έχει ξεκινήσει διά δημοσίων τοποθετήσεων των πολιτικών αρχηγών ενώ η ήδη προκηρυχθείσα πανελλαδική και πανεργατοϋπαλληλική απεργία για την 6η Μαΐου δεν αποτελεί-σύμφωνα με την άποψη πολιτικών παρατηρητών -παρά το πρελούδιο για την εισαγωγή στο θερμό πολιτικό κλίμα .

Τα βασικά μέτωπα πολιτικής τριβής που προκαλούν την υπερθέρμανση είναι δύο:

1. Η επικείμενη κατάθεση του κυβερνητικού νομοσχεδίου που ρυθμίζει (απορυθμίζει κατά την αντιπολίτευση) το νέο εργασιακό πλαίσιο

2. Η ισχύς από 1ης Ιουνίου του νέου πτωχευτικού κώδικα που θέτει τέλος όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση στην προστασία της πρώτης κατοικίας.

Αναταραχή στον εργασιακό χώρο

Αν και η κυβέρνηση αποκρούει συστηματικά προθέσεις που τις αποδίδονται και αφορούν τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας, η Αντιπολίτευση και τα συνδικάτα (ακόμη και η ιδιαίτερα μετριοπαθής ηγεσία της ΓΣΕΕ) θεωρούν ότι επιχειρείται κατάργηση του 8ώρου και των αμειβόμενων υπερωριών.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι επαφίεται στη βούληση κυρίως του εργαζόμενου και εφόσον και ο ίδιος το επιθυμεί -σε συνεννόηση με τον εργοδότη του– να κατανείμει τις ώρες εργασίας του σε βάθος χρόνου με τέτοιον τρόπο ώστε να μη μεταβάλλεται κατά μέσον όρο η 40ωρη εβδομαδιαία εργασία (π.χ. 3 ημέρες 10ωρη και 2 ημέρες 5ωρη εργασία, ήτοι άθροισμα 40 ωρών εβδομαδιαίως).

Επιπλέον η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας που έχει επεξεργαστεί τη σχετική ρύθμιση υποστηρίζει ότι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας πρέπει να αντικατασταθούν από ατομικές συμβάσεις μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου.

Σύμφωνα πάντα με την κυβερνητική άποψη, αυτό διευκολύνει τους εργαζόμενους να κανονίζουν την εργασία τους με βάση τις προσωπικές τους ανάγκες.

Αντιθέτως, η αντιπολίτευση και τα συνδικάτα υποστηρίζουν ότι σε μια διαπραγμάτευση (είτε αφορά την ατομική σύμβαση εργασίας, είτε τον χρόνο και τους όρους απασχόλησης) η ισχυρή πλευρά είναι η εργοδοτική, άρα μπορεί να πιέσει και να κανονίσει κατά το δοκούν τη διμερή σχέση με τον εκάστοτε εργαζόμενο.

Επιπλέον μάλλον είναι γεγονός ότι η αφαίρεση της δυνατότητας διαπραγμάτευσης και υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας είτε ανά επιχείρηση, είτε κατά κλάδο και πολύ περισσότερο σε εθνικό εργασιακό επίπεδο, θέτει εν αμφιβόλω και αμφισβητεί τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης των συνδικαλιστικών οργανώσεων όλων των βαθμίδων, που η βασικότερη ίσως δουλειά τους είναι να διαπραγματεύονται και να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις οι οποίες αφού θα αντικατασταθούν από ατομικές θα έχουν -αν εξακολουθούν να υπάρχουν- μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα.

Η απεργία

Η κατάσταση είναι λόγω πανδημίας απελπιστική για τους εργαζόμενους σε ορισμένους πολύ σημαντικούς από πλευράς αριθμού απασχολουμένων κλάδων (π.χ. η εστίαση είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα μετά το Δημόσιο, ενώ αθροιστικά με τον τουριστικό κλάδο είναι στην κορυφή της δημιουργίας και λειτουργίας θέσεων εργασίας). Πολλοί δεν λαμβάνουν ούτε την κρατική μηνιαία ενίσχυση των 534 ευρώ. Και το γεγονός ήδη προκαλεί εργασιακές αναστατώσεις, καθώς πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο 15θήμερο πρωτοφανείς από πλευράς συμμετοχής εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στους συγκεκριμένους κλάδους (ειδικά στην Κρήτη). Παρόμοια κατάσταση φαίνεται να πλήττει και τον επίσης πολυπληθή χώρο του θεάματος-ακροάματος (ηθοποιοί, μουσικοί, τεχνικοί κ.ά.) που απασχολεί 150-200 χιλιάδες άτομα πανελληνίως.

Η 6η Μαΐου και κυρίως η συμμετοχή ανά την Ελλάδα στις απεργιακές συγκεντρώσεις αναμένεται να αποτελέσει βαρόμετρο για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης (η οποία υποστηρίζει ότι δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εφαρμόζει το πρόγραμμα για το οποίο υπερψηφίστηκε στις τελευταίες εκλογές).

Το ίδιο και για την αξιωματική αντιπολίτευση, που χαρακτήρισε ως «μητέρα των μαχών» τη σύγκρουσή της με την κυβέρνηση για τα εργασιακά.

Στην απεργία καλούν το σύνολο των συνδικάτων ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ 25 και εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις.

Οι πλειστηριασμοί

Το πολιτικό θερμόμετρο αναμένεται να παραμείνει στο κόκκινο και μετά τις απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις και στη συνέχεια, καθώς από 14 Μαΐου ουσιαστικά και τυπικά από 1ης Ιουνίου ξεκινούν μαζικοί πλειστηριασμοί ακινήτων περιλαμβανομένης και της 1ης κατοικίας οφειλετών πλην όσων καλύπτονται από δικαστικές αποφάσεις βάσει του ν. Κατσέλη ή άλλων ρυθμίσεων.

Πλέον παρόμοιες υποθέσεις θα «διευθετούνται» με βάση το νέο Πτωχευτικό Δίκαιο, που έχει ήδη υπερψηφιστεί από τη Βουλή παρά τη σφοδρή εναντίωση σύσσωμης της αντιπολίτευσης.

Το μέγα ερώτημα ως προς το συγκεκριμένο μέτωπο σχετίζεται με τις «υπόκωφες» διεργασίες που συντελούνται λόγω της χρόνιας οικονομικής κρίσης στην κοινωνία. Διεργασίες που κατά κύριο λόγο σχετίζονται με τη φτωχοποίηση ενδιάμεσων κοινωνικών κατηγοριών που έχουν απολέσει σημαντικό τμήμα των εισοδημάτων τους και βρίσκονται στο όριο. Για πολλούς εξ αυτών η πραγματική τους οικονομική κατάσταση αναμένεται να αποτυπωθεί με την επιστροφή στην όποια κανονικότητα, καθώς θα διακοπούν οι κρατικές στηρίξεις και θα εμφανιστεί πλέον η νέα γενιά κόκκινων δανείων (στα 10 δισ. τα ανεβάζει ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας κ. Στουρνάρας, σε 5 δισ. ευρώ ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας).

Κυρίως όμως για το πολιτικό κλίμα και τις πολιτικές εξελίξεις σημασία έχει πώς θα αντιδράσουν οι θιγόμενοι όταν τεθεί το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων».

Ας σημειωθεί ότι με σύμφωνη γνώμη και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων υπήρξε 12μηνο και πλέον «μορατόριουμ» στην καταβολή δόσεων στεγαστικών δανείων από πέρυσι τον Μάρτιο μέχρι και τα τέλη Απριλίου, γεγονός που έκρυψε κάτω από το χαλί την πραγματική οικονομική κατάσταση πολλών νοικοκυριών… Όμως τέλη Απριλίου η περίοδος αυτή τελειώνει οριστικά.