«ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΤΑΡ»

Τη φράση «θέλω κι εγώ να γίνω σταρ» την έχω ακούσει πολλές φορές από κορίτσια ή αγόρια που έχουν έλθει σε μένα (ως διευθύντρια ψυχαγωγικού προγράμματος ή αρχισυντάκτρια εκπομπών), προκειμένου να κάνουν ένα δοκιμαστικό ή να αφήσουν το βιογραφικό τους. Πάντα τούς κοίταξα με αγάπη, κατανόηση και ακούμπησα στα «θέλω» τους. Ποτέ μου δεν υποτίμησα τα όνειρά τους.

Αντίθετα, ένιωθα όμορφα κάθε φορά που είχα απέναντί μου νέα παιδιά τα οποία δεν φοβόντουσαν να πουν, «ναι, θέλω κι εγώ να γίνω σταρ», «να γίνω μια μέρα όπως η Ελένη, η Ρούλα, ο Ανδρέας και τόσοι άλλοι». Σήμερα οι ευκαιρίες να γίνεις σταρ είναι περισσότερες γιατί, εκτός από την τηλεόραση, μπήκε και το διαδίκτυο στη ζωή μας, το Youtube, το instagram, το tik tok.

Έμαθα να είμαι αετός δίπλα τους και, κάθε φορά που κάποιος πλήγωνε τα όνειρά τους, ήμουν δίπλα τους, υπερθεματίζοντας πως τα εμπόδια μας κάνουν δυνατότερους και μας ψηλώνουν βήμα-βήμα. Έχω σταθεί κοντά τους, με όλες τις δυνάμεις μου. Ακόμη και τα λάθη τους δικαιολόγησα πολλές φορές, με μία προϋπόθεση: την παραδοχή του λάθους τους εκ μέρους τους. Γιατί, «αν χάσεις την πρώτη κουμπότρυπα, δεν θα μπορέσεις να κουμπώσεις το πανωφόρι σου σωστά», όπως έλεγε ο Γκαίτε. Επομένως, πρέπει να έχουν βαθιά χαραγμένη στο μυαλό και στην ψυχή τους τη φράση: «Δεν θα με δικαιολογώ συνεχώς, αν θέλω κάποτε να γίνω πραγματικός σταρ». Ο σταρ έχει ευγένεια, χιούμορ, ξέρει τι θέλει και κυρίως ξέρει πάντα ποιον έχει απέναντί του. Ξέρει να περιμένει να δικαιωθεί στον χρόνο, ακόμη κι αν είναι λαβωμένος μέχρι τη στιγμή αυτής της δικαίωσης.

Στην Αμερική αυτό που σε διδάσκουν από την πρώτη στιγμή στα «θρανία τους» είναι να φτάνεις μέχρι εκεί που θα τσαλακωθείς κι εσύ μαζί με τον άλλο. Ο άλλος δεν είναι η μαϊμού σου, εκτός κι αν συμφωνήσατε να είναι. Έχει να κάνει με τον εγωισμό σου, με τον οποίο θα βρίσκεσαι σε συνεχή κόντρα, προκειμένου να τσαλακωθείτε μαζί. Για πόσο; Για όσο κάνεις λάθη.

Ένα νεαρό κορίτσι ήλθε κάποτε συνεσταλμένα στο γραφείο μου με απώτερο στόχο να γίνει σταρ. Δεν μου το αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή. Αλλά μου είπε πως ήταν έτοιμη για όλα. Το ’νιωσα: Αυτή η κοπέλα ήταν επίφοβη ν’ αλλάξει χαρακτήρα μόλις αποκτούσε αναγνωρισιμότητα.

Παρ’ όλα αυτά, οι αντοχές μου δοκιμάστηκαν. Της έδειξα τον δρόμο της σταρ, τα ρόδα και τα αγκάθια που τον συνοδεύουν. Δεν έχει σημασία αν σήμερα είναι σταρ ή όχι. Για μένα σημασία έχει πως εγώ τα ’χω καλά με μένα. Ήμουν δασκάλα της μέχρι το τέλος της επαγγελματικής μας σχέσης.

Στο λάθος μας ζητάμε δημόσια συγγνώμη. Κατανοώ πως είναι πιο εύκολο να είσαι σταρ και να ζητήσεις συγγνώμη, και πιο δύσκολο όταν δεν είσαι. Πάντα θα περιμένω ως δασκάλα αυτήν τη συγγνώμη από τους νεαρότερους, γιατί τότε θα νιώσω πως πράγματι μπορεί μια μέρα να γίνουν αληθινοί σταρ…