Τελικά γιούχαραν ή όχι την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου στις Κάννες;

«Θριαμβολογώντας» αρνητικά, σαν να εισέπραξε από αυτό προσωπική δικαίωση, ο Δημήτρης Δανίκας έγραψε στην ανταπόκρισή του τα χειρότερα για την ταινία, επισημαίνοντας την δυσαρέσκεια δια βοής του κοινού στην αίθουσα. Έγιναν όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα;

Φαίνεται οξύμωρο, πως άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών όπως λέμε τώρα, είναι οι κριτικοί κινηματογράφου αντιδρούν με χυδαίο τρόπο, ουρλιαχτά και κραξίματα σε μια ταινία που δεν τους αρέσει. Από την άλλη δεν είναι και τόσο ανεξήγητο γατί έχω πέσει κι προσωπικά στην παγίδα. Είναι τέτοια η δύναμη της έπαρσης που σου δίνει το γεγονός του ότι έχεις την ευκαιρία να καταστρέψεις ή να αποθεώσεις κάτι, που βγάζει από σου τον χειρότερο ανθρωποφαγικό σου εαυτό. Δεν είναι λίγες όμως οι φορές, που ταινίες οι οποίες σφαγιάστηκαν στα φεστιβάλ, έγραψαν τη δική τους ιστορία στον χώρο της 7ης τέχνης όπως και οι περιπτώσεις κριτικών που τη μία μέρα έγραψαν τα χειρότερα, να ανασκευάζουν την επόμενη μετά την έκδοση των ξενόφωνων εφημερίδων. Επειδή δεν θέλω να είμαι κακόβουλος θα προτιμήσω την εκδοχή του ότι ο Δημήτρης Δανίκας απλά βιάστηκε, διαφορετικά έχουμε την περίπτωση ενός κατασκευασμένου ρεπορτάζ με συγκεκριμένο στόχο δημιουργίας λάθος εντυπώσεων.

Το σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου, διχάζει εδώ και χρόνια και προσφέρεται τόσο για βραβεύσεις όσο και για κανιβαλισμό και γιούχα από όσους δεν το επικροτούν. Αυτό δε σημαίνει απολύτως τίποτα εφ’ όσον στις Κάνες έχω ακούσει να γιουχάρουν μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες. Το θέμα εν προκειμένω είναι πως αργότερα, διαβάζοντας τις κριτικές των ξένων εντύπων, στην πλειοψηφία τους ήταν από καλές ως ενθουσιώδεις, ενώ στον Ελληνικό έγκυρο κινηματογραφικό ιστότοπο flix.gr αναφέρθηκε πως ναι, έπεσαν μερικά γιούχα από 10 – 20 νοματαίους σε μια αίθουσα των 1500 θέσεων και πολύ γνωστός διανομέας ταινιών (στον οποίο δεν ανήκει το φιλμ επομένως δεν έχει εμπορικό συμφέρον) μου ανέφερε πως στο φινάλε της προβολής το κοινό χειροκροτούσε όρθιο για 15 ολόκληρα λεπτά. Την ίδια εκδοχή υποστηρίζει με άρθρο του ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος όσον αφορά τους Έλληνες κριτικούς ενώ το Variety ανάμεσα στο πλήθος των ξένων εντύπων που ενθουσιάστηκαν, την αποκαλεί απλά «αριστούργημα».

H ταινία ονομάζεται «The Killing of a sacred dee» (Ο φόνος ενός ιερού ελαφιού» και πρωταγωνιστούν η Nicole Kindman, o Collin Farell και η Alicia Silverstone. Σεναριογράφος είναι ο μόνιμος συνεργάτης του Λάνθιμου Ευθύμης Φιλίππου, οι δημιουργοί εμπνέονται από το μύθο της Ιφιγένειας και δημιουργούν όπως διάβασα μια άκρως αρρωστημένη και ατμοσφαιρικά υποβλητική καλλιτεχνική ταινία τρόμου με αναφορές στον Kubrick για την οποία η ενθουσιασμένη Kindman δήλωσε πως δεν άφηνε ποτέ να τη δούνε τα παιδιά της ενώ το site που καθορίζει το «ποδόσφαιρο» στο ανεξάρτητο σινεμά, indiewire.com, αναφέρει ότι «μπροστά σε αυτήν την ταινία, ο ‘Κυνόδοντας’ φαίνεται απλά βαρετός. H τευταία σελίδα του Screen International που παραδοσιακά δημοσιεύει τις βαθμολογίες δέκα επιλεγμένων δέκα επιλεγμένων κριτικών από όλο τον κόσμο είναι ενδεικτική του διχασμού που έχει προκαλέσει η ταινία. Η Liberation και το Time τη χαρακτηρίζουν «κακή», η Daily Telegraph και η Ρώσικη Meduza, αριστούργημα. Σύνολο στο μέσο όρο βαθμολογίας ένα χλιαρό 2,2 / 4.

Είναι ολοφάνερο πως πρόκειται για μα ταινία που θα διχάσει και νομίζω πως τελικά στην τέχνη αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν είμαι Λανθιμικός, είμαι όμως κυκλοθυμικός με την περίπτωσή του. Μπορείς να με ακούσεις να λέω τα χειρότερα ή τα καλύτερα και να τα πιστεύω και τα δύο. Πιθανότατα επειδή αυτό που με ενόχλησε στην περίπτωση του, ήταν η άτυπη σχεδόν φασιστική επιβολή από ένα παρεάκι, μιας συγκεκριμένης κινηματογραφικής γλώσσας σαν μόδα, με ενοχλητικά επαναλαμβανόμενες ενίοτε εμμονές, και όποιον βρισκόταν έξω από την παρέα να θεωρείται σνομπίστικα κατιμάς. Από την άλλη κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ο πλέον διεθνής σκηνοθέτης που έχουμε κι έχει ξεφύγει προ πολλού από τα Ελληνικά σύνορα, έχει συγκεκριμένη ταυτότητα και ταλέντο και το Χόλιγουντ ποντάρει στις πολλαπλές του δυνατότητες εφ’ όσον η επόμενη του ταινία, το The Favourite είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τις ως τώρα δουλειές του, ένα ιστορικό βιογραφικό δράμα για τη βασίλισσα Άννα του οίκου των Στιούαρτ με τις Emma Stone και Rachel Weisz. Φήμες ότι ο Δανίκας σε guest εμφάνιση θα παίξει το δολοπλόκο της αυλής ελέγχονται ως ανακριβείς.