(Κάτι που πετυχαίνει η δροσερή ματιά της Κίρκης Καραλή)
Έχουμε, είπαμε, κάποιες αδυναμίες. Μία από αυτές είναι το θέατρο Olvio που φιλοξενεί κατά συντριπτική πλειοψηφία εξαιρετικές παραστάσεις. Μία άλλη είναι η σκηνοθετική ματιά της νεότατης πλην ταλαντούχας Κίρκης Καραλή. Πέρυσι, είχαμε απολαύσει την παράσταση Αυτή η Νύχτα Μένει που βασίστηκε στο αγαπημένο βιβλίο του Θάνο Αλεξανδρή και φέτος κολλήσαμε με τα Οργισμένα Νιάτα.
Τα Οργισμένα Νιάτα, που λέτε, τα έγραψε ο οργισμένος νέος Αμερικανός Τζον Όσμπορν, γεννηθείς, παρακαλώ, το 1929. Ένα κείμενο που προσωπικά δεν με ξετρέλανε, κυρίως λόγω έλλειψης κορύφωσης ή έστω κορυφώσεων, επαρκών να σε κάνουν να ενθουσιαστείς ή να κλάψεις. Η πλοκή του έργου αμφιλεγόμενη σε κάθε περίπτωση. Οι ατάκτως ερριμμένες και καταιγιστικές σκέψεις του συγγραφέα, πάντως, δημιούργησαν ένα ενδιαφέρον σε κάθε περίπτωση κράμα και, ό, τι και να λέμε τώρα εμείς, το έργο του αυτό έχει χιλιοανεβεί και καταχειροκροτηθεί ανά τον κόσμο όλο.
Υπόθεση; Ας μην το πούμε υπόθεση, αλλά… πράγματα που διαδραματίζονται: Εφτά Κυριακές. Εφτά εποχές. Εφτά διαφορετικές πόλεις. Τέσσερις άνθρωποι σε ένα σπίτι στο Σικάγο του ’56, στο Παρίσι του ’62, στο Μιλάνο του ’72, στην Αθήνα του ’81, στη Μόσχα του ’88, στο Βερολίνο του ’91, στο Λονδίνο του ’97. Οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια ιστορία. Η λύσσα ενός αυτοκαταστροφικού πάθους και η πορεία προς την ενηλικίωση. Κι όταν ο Τζίμυ Πόρτερ ενηλικιωθεί, μαζί του θα κλείσει κι ο 20ός αιώνας. Ο τελευταίος -ίσως- αιώνας που οι νέοι πολέμησαν για τα ιδανικά τους.
Τα τυραννισμένα νιάτα αλληλοσπαράσσονται σε ένα σπίτι όπου πνέουν ψυχροπολεμικά μποφόρ. Σ’ ένα σπίτι που μοιάζει με Κόλαση κεκλεισμένων των θυρών. Κάθε συμφιλίωση, δεν είναι παρά ένα φαινόμενο παροδικό. Μια σκηνική ιστορία που δεν μπορεί να υποδείξει κανέναν δρόμο λυτρωμού. Που χρησιμοποιεί τις στιγμές παραφροσύνης, για να υποδείξει το μέγεθος ενός υπαρξιακού ατελείωτου αγώνα. Όλα τα ιδανικά τα εξάντλησε μια περασμένη γενιά. Η περασμένη γενιά θα αντιδράσει λέγοντας πώς πολλά απ’ τα ανεκπλήρωτα ιδανικά της, τα άφησε παρακαταθήκη στους απογόνους της. Για να ‘χουν με κάτι να παίζουν. Κι ο καιρός περνάει και κανείς δεν λυτρώνεται απ’ τον κυνισμό, την πίκρα και τη ματαίωση.
Η Κίρκη Καραλή ήρθε στις αρχές του 21ου αιώνα να φυσήξει μες στο έργο φρέσκο αέρα και είχε συμμάχους της τέσσερις πολύ αξιόλογους συνεργάτες-πανιά: τους Παρθενόπη Μπουζούρη, Σήφη Πολυζωίδη, Χάρη Τζωρτζάκη και Πέγκυ Τρικαλιώτη.
Οι ηθοποιοί αυτοί ταίριαξαν απίστευτα μεταξύ τους, δίνοντας στίγμα και χαρακτήρα σε ένα έργο που πιο πολύ εμβαθύνει στα δεινά της σύγχρονης εποχής, της φτώχειας, του καπιταλισμού και της ανθρώπινης μιζέριας, παρά σε ανθρώπινες, ξεχωριστές προσωπικότητες.
Ιδίως ο Χάρης Τζωρτζάκης, ως μετρονόμος της παράστασης, βάστηξε σθεναρά τους ρυθμούς και τους τόνους του έργου, πυρπολώντας μας, ως ο κεντρικός χαρακτήρας, με αλήθειες που ντρεπόμαστε συχνά να παραδεχθούμε μήπως και μας περάσουν για τρελούς.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη διέπεται συχνά από την υπερβολή που ίσως την καθιέρωσε, σε αυτή την παράσταση, όμως, έκανε πολύ καλά. Η φλογοβόλος υστερία της και τα παράπονά της ως συντρόφου του κεντρικού ήρωα έδωσαν στην παράσταση μια ανθρώπινη διάσταση.
Για τον Σήφη Πολυζωίδη τι να πεις; Τόσο ερωτικός πάντοτε, τόσο καλός ηθοποιός με αναγνωρίσιμο ύφος και εκφορά λόγου. Συμπαθής ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε, διακριτικά στεκόμενος πλάι στους τυφώνες που σηκώνουν οι δυο κεντρικοί ήρωες των Οργισμένων Νιάτων. Και η εκρηκτική Παρθενόπη Μπουζούρη, γυναίκα όμορφη κι επικίνδυνη, κάνει τα πάντα επί σκηνής: προκαλεί, ερωτεύεται, απαξιοί, αστειεύεται, ευτελίζεται. Και τα κάνει πολύ καλά.
Τα Οργισμένα Νιάτα δεν είναι η παράσταση της σεζόν. Όμως, αξίζει να τη δει κανείς, γιατί ύστερα δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Κι αν διαβάσει και το κείμενο του Όσμπορν, ίσως πάρει τη ζωή του λιγάκι αλλιώς. Κι αυτό έχει το ειδικό του βάρος: η τέχνη να είναι και χρήσιμη εκτός από όμορφη.
Info:
Παραστάσεις: Πέμπτη 21:00 & Παρασκευή στις 18:30
Προπώληση: www.viva.gr
Θέατρο OLVIO (κοντά στο μετρό Κεραμεικού): Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός
Tηλέφωνο: 2103414118