Τα επτά κέντρα συνειδητότητας

Τα επτά κέντρα ενέργειας (τσάκρα), για τα οποία μιλήσαμε σε προηγούμενο άρθρο, συνδέονται και με τα επτά κέντρα συνειδητότητας στην πορεία της εξέλιξής μας.

Πρώτο κέντρο: Ασφάλεια

Όταν λειτουργούμε από αυτό το κέντρο, αναζητούμε την ασφάλεια μέσω σχέσεων, κοινωνικής αποδοχής, επαγγέλματος, οικονομικής κατάστασης, ιδιοκτησίας, υλικών αγαθών. Τις περισσότερες φορές δημιουργούνται εξαρτήσεις. Η προσκόλληση έχει ως αποτέλεσμα να αισθανόμαστε φόβο όταν δεν τα έχουμε, θυμό για όσους μας εμποδίζουν να τα αποκτήσουμε, και ζήλια για όσους τα έχουν. Ακόμη και όταν τα έχουμε, φοβόμαστε μήπως τα χάσουμε.

Δεύτερο κέντρο: Απόλαυση

Επιδιώκουμε την απόλαυση μέσα από τις αισθήσεις και τα ερεθίσματα που διεγείρουν το νευρικό σύστημα. Βιώνουμε ευχαρίστηση από το sex, το φαγητό, το ποτό, το τσιγάρο, τη διασκέδαση κ.λπ. Όταν ταυτίζουμε μόνο με αυτά την απόλαυσή μας, δημιουργούμε εξάρτηση, και η εξάρτηση εμποδίζει την απόλαυση, γιατί παράγει πάλι τα αντίστοιχα αρνητικά συναισθήματα, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση.

Τρίτο κέντρο: Επιβεβαίωση

Επιβεβαιώνουμε την αξία μας μέσα από τους άλλους. Δεν τη βιώνουμε μέσα μας. Ο τρόπος που μαθαίνουμε να λειτουργούμε από τα παιδικά μας χρόνια, και που συνεχίζεται στην ενήλικη ζωή μας, είναι μέσω της σύγκρισης με τα αδέλφια μας, τους συμμαθητές μας, τους φίλους μας, τους συναδέλφους μας, τους συντρόφους μας. Μετράμε την αξία μας σε σχέση με τους άλλους και επιβεβαιωνόμαστε από τη γνώμη τους για εμάς. Θέλουμε να αξίζουμε περισσότερο από εκείνους. Αναζητάμε ερεθίσματα και συνθήκες, που μας επιβεβαιώνουν. Η εξάρτηση έχει σαν αποτέλεσμα να αισθανόμαστε καλά όσο κάποιος μας υπακούει, συμφωνεί μαζί μας ή μας χρειάζεται.

Η λειτουργία μας μέσα από τα τρία πρώτα κέντρα δημιουργεί προσκολλήσεις σε ανθρώπους, αντικείμενα και καταστάσεις μέσω των οποίων προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας για ασφάλεια, αξία και απόλαυση. Να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της προτίμησης και της προσκόλλησης. Άλλο «προτιμώ να έχω κάτι» και άλλο «δεν μπορώ χωρίς αυτό».

Τέταρτο κέντρο: Αγάπη

Βιώνουμε αγνή αγάπη, ανεξαρτήτως του τι μας δίνει ο άλλος, ακόμη και όταν δεν μας προσφέρει ασφάλεια. Αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Τον αγαπάμε χωρίς να θέλουμε κάτι από αυτόν. Πρόκειται για αγάπη, απελευθερωμένη από ανάγκη, που δεν εμπεριέχει εξάρτηση.

Πέμπτο κέντρο: Αφθονία

Αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως κύτταρο του σύμπαντος, που υπηρετεί το καλό του κόσμου. Αισθανόμαστε χαρά και πληρότητα, όταν προσφέρουμε στους ανθρώπους, στα ζώα, στη φύση. Όταν είμαστε συντονισμένοι σε αυτό το επίπεδο, δεν βιώνουμε ξεχωριστότητα, βλέπουμε τα πάντα σαν μία ενιαία συνειδητότητα, δεν λειτουργούμε για τον εαυτό μας αλλά για το σύνολο, και αποκτούμε πρόσβαση στην αφθονία του σύμπαντος για την εκπλήρωση του σκοπού της ζωής μας.

Έκτο κέντρο: Ο παρατηρητής

Απελευθερωμένοι από παιχνίδια δύναμης και εξουσίας, βλέπουμε τους πάντες ως ψυχές στην εξέλιξη. Έχουμε κατανόηση, δεν κρίνουμε. Δεν ταυτιζόμαστε με το Εγώ. Συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε το σώμα και η προσωπικότητά μας, αλλά ο ανώτερος εαυτός μας.

Έβδομο κέντρο: Ευδαιμονία

Ο άνθρωπος βιώνει την ανώτερη συνειδητότητα, την ενότητά του με ό,τι υπάρχει γύρω του, με το σύμπαν, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Δεν είναι εύκολο να το περιγράψουμε και να το καταλάβουμε. Είναι η ευδαιμονία, που μπορούμε να βιώσουμε στον διαλογισμό.

Το πώς συνδέονται τα επτά επίπεδα συνειδητότητας με τα επίπεδα της αγάπης, θα έχουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε σε επόμενο άρθρο.