Σαμοθράκη: το νησί των Καβείρων

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Σαμοθράκη είναι ένα νησί που γεννά συναισθήματα ανάμεσα στο όλα ή τίποτα. Κάτι σαν τον έρωτα…

Όπως τα περισσότερα νησιά του Βόρειου Αιγαίου, έτσι και η Σαμοθράκη κατακλύζεται από πράσινο. Στο νησί δεσπόζει το όρος «Σάος», που σημαίνει «Φεγγάρι» – όνομα που έχει και η υψηλότερη κορυφή του, που «κρύβει το φεγγάρι». Εξάλλου, και το σημερινό όνομα της νήσου «Σαμοθράκη» προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «Σάμος», που βγαίνει από την μυκηναϊκή ρίζα «sama» που σημαίνει «ύψος» και την Θράκη, και ήταν μία από τις ονομασίες της κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο. Υπάρχει αναφορά και για τον ήρωα Σαμόθρακα, γιο του Δία.

Στα δάση της λάμβαναν χώρα τα Καβείρια Μυστήρια, μυστικιστικές τελετές που ακόμη και σήμερα το περιεχόμενο και ο χαρακτήρας τους δεν έχει διαλευκανθεί. Λέγεται, μάλιστα, ότι σε αυτά τα μυστήρια γνωρίστηκε ο Φίλιππος Β΄ με την Ολυμπιάδα, εκεί ερωτεύτηκαν, και εκεί έγινε και η σύλληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Την άγρια ομορφιά του νησιού την αντιλαμβάνεσαι και όταν φτάνεις στις παραλίες, αφού οι περισσότερες είναι με πέτρες και βότσαλα. Ωστόσο, στο νότιο τμήμα του νησιού υπάρχει η παραλία τής Παχιάς Άμμου και, όπως λέει και το όνομά της, πρόκειται για παραλία με πλούσια άμμο. Εκεί μπορεί κανείς πέρα από τις βουτιές να απολαύσει και την μοναδική θέα της Ίμβρου και της Τενέδου.

Υπάρχει ακόμη μια παραλία με αμμουδιά, η παραλία του Βάτου, της οποίας η πρόσβαση γίνεται από την θάλασσα με καραβάκι ή από δύσβατο ορεινό μονοπάτι.
Στην νότια μεριά του νησιού υπάρχουν οι Κήποι, μια ιδιαίτερη παραλία με βαθιά και κρυστάλλινα νερά. Όλη η παραλία είναι καλυμμένη με μαύρα βότσαλα και αυτό της προσδίδει μια άγρια και μοναδική ομορφιά.

Αυτό που κάνει εντύπωση στην Σαμοθράκη είναι οι λεγόμενες βάθρες. Δεκάδες μικρές φυσικές πισίνες που σχηματίζουν οι καταρράκτες, μάλιστα σε ορισμένες από αυτές δεν έχουν βρει ακόμη το βάθος τους. Η Γριά Βάθρα και ο Φονιάς είναι οι δύο διαδρομές που ξεχωρίζουν. Οι διαδρομές δεν είναι εύκολες, αθλητικά και σακίδιο επιβάλλονται, αλλά όσο πιο μέσα καταφέρεις να φτάσεις τόσο περισσότερο σε αποζημιώνει το τοπίο που συναντάς.

Η Χώρα είναι χτισμένη μέσα στο βουνό και δεν γίνεται ορατή από μακριά, έτσι άλλωστε συνηθιζόταν παλιά, για να μπορούν οι κάτοικοι εκείνα τα χρόνια να προστατεύονται από τους πειρατές. Τα αυτοκίνητα απαγορεύεται να κυκλοφορούν στα γραφικά σοκάκια και τα όμορφα καλντερίμια της Χώρας.

Στην Σαμοθράκη δεν συναντάμε την νυχτερινή ζωή που βλέπουμε σε άλλα νησιά. Ο τουρισμός δεν είναι σε υψηλά επίπεδα. Και σε αυτό προφανώς οφείλεται το άγριο ακόμη τοπίο του νησιού, πλούσιο σε βλάστηση και σε κρυστάλλινα νερά.

Η Νίκη της Σαμοθράκης

Το νησί είναι παγκοσμίως γνωστό για το μαρμάρινο γλυπτό άγνωστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στον ναό των «Μεγάλων Θεών» Καβείρων στην Σαμοθράκη, παριστάνει φτερωτή την θεά Νίκη και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου από το 1884.
Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες που βρέθηκαν στον ναό της Σαμοθράκης.
Οι άλλες δύο εκτίθενται η μεν πρώτη, που αποτελεί ρωμαϊκό αντίγραφο και το βρήκαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι, στο μουσείο «Kunsthistorisches Museum» της Βιέννης, και η δεύτερη, που βρέθηκε από την αμερικανική αποστολή του Karl Lehmann και της Phyllis Williams-Lehmann το 1949, στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης.

Το άγαλμα έχει ύψος 3,28 μ. (με τα φτερά) και 5,58 με την πλώρη του πλοίου πάνω στην οποία είναι τοποθετημένο σήμερα. Φιλοτεχνήθηκε σε λευκό παριανό μάρμαρο για να τιμήσει την θεά Νίκη αλλά και μια ναυμαχία, άγνωστο ποια. Ήταν αφιερωμένο σε ναό της Σαμοθράκης και χρονολογείται μεταξύ και 220 και 190 π.Χ.
Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά το 1863, και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη. Η συναρμολόγηση και η αποκατάσταση ολοκληρώθηκε το 1884.