Στο έργο της ζωής μας το σενάριο το γράφουμε αποκλειστικά και μόνο εμείς. Ό,τι βιώνουμε, εξυπηρετεί την εξέλιξή μας, δεν αποτελεί τιμωρία. Ο Θεός δεν μας ξεχωρίζει σε καλούς και κακούς, σε τυχερούς και άτυχους. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να αγαπάει κάποια από τα παιδιά του λιγότερο από κάποια άλλα;
Δημιουργούμε, λοιπόν, την πραγματικότητά μας μέσα από τρεις νόμους.
- Αιτία και αποτέλεσμα: Αφορά στις επιλογές μας. Για παράδειγμα, εάν δεν προσέχω τη διατροφή μου ή δεν φροντίζω την ενέργειά μου, δεν θα έχω καλή υγεία. Η αιτία μπορεί να βρίσκεται στο παρελθόν (τι έχω κάνει) ή στο μέλλον (τι έχω να μάθω). Σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα δεν είναι ποινή, αλλά εκπαιδευτική εμπειρία.
- Ο νόμος της εξέλιξης: Η ψυχή μας έχει επιλέξει να πάρει ορισμένα μαθήματα στη συγκεκριμένη ενσάρκωση και, για να το πετύχει, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες. Αυτό δεν σημαίνει ότι γινόμαστε μοιρολάτρες. Υπάρχει ελεύθερη βούληση στο σύμπαν.
- Ο νόμος του καθρεφτίσματος: Έλκω αυτό που πιστεύω. Προβάλλω στους άλλους αυτό που πιστεύω. Οι εμπειρίες μου δημιουργούν πεποιθήσεις και οι πεποιθήσεις μου δημιουργούν εμπειρίες. Για παράδειγμα, εάν έχω την πεποίθηση ότι δεν αξίζω, θα συναντώ στη ζωή μου ανθρώπους που δεν θα με υπολογίζουν, θα με επικρίνουν, θα με υποτιμούν, θα με απορρίπτουν. Εάν δεν βρω την αξία μέσα μου, εξαιτίας της συμπεριφοράς των άλλων, θα ενισχύω ό,τι πιστεύω για μένα, θα εξακολουθώ να έλκω τέτοιες καταστάσεις, και πάει λέγοντας...
Σε κάθε περίπτωση είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την πραγματικότητά μας και οι άλλοι για τη δική τους. Μην ταυτίζουμε όμως την ευθύνη με το φταίξιμο και το λάθος. Δεν φταίει κανείς.
Είμαστε όλοι σε μια εξελικτική διαδικασία. Εάν αυτό που ζούμε δεν μας αρέσει, στο χέρι μας είναι είτε να το αλλάξουμε είτε να μάθουμε να είμαστε καλά με αυτό, αλλάζοντας την εσωτερική μας πραγματικότητα (τις πεποιθήσεις και επομένως τα συναισθήματά μας) ή και τα δύο. Εμείς κρατάμε τα «κλειδιά» της ευτυχίας μας.