Υπάρχουν τα «τρέχοντα», υπάρχουν και αυτά που δεν τρέχουν αλλά ρέουν μέσα μας, εκτός κοινής θέας. Η εσωτερική μας ζωή είναι «η άλλη άποψη» της καθημερινότητας. Διαμορφώνεται βέβαια σε μεγάλο βαθμό από τον ρεαλισμό και τις προκλήσεις του, έχει όμως και έναν ακρογωνιαίο λίθο που τον λέμε ψυχή. Λίθος άυλος, με μοναδικό, ιδιωτικό αποτύπωμα. Πολύτιμο πράγμα. Θέλει φροντίδα, καλή τροφή, ηλιοφάνεια, αγάπη, αρμονία, ομορφιά, καλοσύνη και πολλά άλλα. Έχει πολλές ανάγκες όσο αναγκαστικά περιορίζεται μέσα στο μήκος, το πλάτος, το ύψος και τον χρόνο της δικής μας σωματικής παρουσίας επί της Γης. Δεν είναι η φυσική της κατάσταση αυτή, ο εγκλωβισμός στο τρισδιάστατο και τον χρόνο. Η ψυχή είναι ενέργεια ρέουσα και εξυπηρετεί πρόθυμα και δυναμικά τα μεγάλα της ταξίδια στις διαφορετικές διαστάσεις, συχνότητες, πεδία – για να εμπειρευθεί, να γνωρίσει, να εμπλουτίσει την ίδια της την ύπαρξη, που είναι κομμάτι της ενότητας του σύμπαντος κόσμου.
Η ψυχή είναι «η άλλη άποψη» του σώματος που το ενεργοποιεί και το «εμψυχώνει», όπως το λέει και η λέξη. Το μυαλό, το νευρικό σύστημα, η καρδιά είναι κομμάτια του σώματος που, μόλις η ψυχή το εγκαταλείψει, επιστρέφουν στο χώμα και ανακυκλώνονται εδώ στη Γη. Αν γίνονται όλοι αυτοί οι επίγειοι αγώνες για την ενέργεια που χρειαζόμαστε, ώστε να καταναλώνουμε και «να περνάμε καλά» όσο ζούμε εδώ στη Γη (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αιολική, ηλιακή, πυρηνική ενέργεια κ.λπ.), φαντάσου πόσος αγώνας χρειάζεται για να σωθεί η υγεία, η ουσία και η ακεραιότητα της μόνης ενέργειας που θα συνεχίσει να μας στηρίζει και να μας προχωράει και στα επόμενα ταξίδια μας, τα εκτός Γης. «Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα», λέει το τραγούδι. Στην ουσία είναι ο κύριος στόχος, το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να έχουμε στον νου μας καθώς ζούμε τη διαδρομή μας εδώ, από την είσοδο έως την έξοδο. Όλα τα άλλα, όσα δεν ωφελούν και δεν ενδυναμώνουν την ψυχή μας και την υγεία της, είναι δευτερευούσης σημασίας. Η μοναδική αληθινή μας περιουσία είναι αυτή, το μόνο πράγμα που θα μας πάει παραπέρα, η ψυχική μας ενέργεια, η δυνατή και υγιής ψυχή μας. Το σώμα είναι ένα δώρο υπέροχο, αλλά δεμένο με τον χρόνο. Η «άλλη άποψη» της ύπαρξής μας είναι η αόρατη ενέργεια που εμψυχώνει την ύλη και τη ζωντανεύει, της δίνει σφυγμό.
Λογικά, θα έπρεπε να εκλαμβάνουμε τη γέννησή μας σε αυτήν την πίστα, σε αυτές τις διαστάσεις, σε αυτές τις συχνότητες που ο ίδιος ο πλανήτης Γη επιβάλλει, σαν ένα μεγάλο δώρο. Σαν γιορτή στο πιο όμορφο μέρος με την καλύτερη παρέα. Η ύλη μπορεί να έχει πολύ σοβαρούς περιορισμούς αλλά είναι απίστευτα όμορφη – αν έχουμε το βλέμμα να τη δούμε. Οι άλλοι άνθρωποι και οι σχέσεις μας μαζί τους είναι το πιο πολύτιμο δώρο αυτού του «περάσματος». Αλλά και οι χαρές της μυρωδιάς, της όρασης, της γεύσης, της αφής, της ακοής είναι και αυτές παράδεισος, όπως και τα αισθήματα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία. Είναι δική μας επιλογή να είμαστε ευτυχισμένοι. Και επειδή η επιλογή είναι ζόρικη και θέλει κότσια, όλα θα γινόντουσαν πιο εύκολα και απλά, αν συνειδητά αποδεχόμασταν πως το πρωταρχικό μας καθήκον είναι η φροντίδα της εσωτερικής μας ζωής, της ψυχής μας δηλαδή, έναντι της υλικής μας ύπαρξης και των αναγκών της (που εμείς δημιουργούμε και πολλαπλασιάζουμε ακατάπαυστα, με τεράστιο ψυχικό κόστος).
Καθημερινά αναλωνόμαστε στην αποθέωση της ύλης και της ανταλλακτικής της «αξίας», που μας αρέσει να την αποθηκεύουμε και να την προσκυνάμε – για γενεές δεκατέσσερις, αν γίνεται. Είναι μια πολύ σοβαρή άποψη, αφού την ασπάζονται οι περισσότεροι και, κυρίως, οι «οικονομικά ισχυρότεροι». Υπάρχει όμως και η «άλλη άποψη» που, αν και δεν είναι η πιο δημοφιλής ή πλειοψηφική, έχει σαφώς ωραιότερη θέα και προοπτική για αληθινά μεγάλα και πλούσια ταξίδια.