Προσκόλληση ή προτίμηση;

Ένα από τα κυριότερα εμπόδια για την ευτυχία και την εξέλιξή μας είναι οι προσκολλήσεις μας. Όσο περισσότερες έχουμε, τόσο περισσότερους φόβους δημιουργούμε – και αντιστρόφως. Κάθε αρνητικό συναίσθημα είναι αποτέλεσμα προσκολλήσεων. Οι σημαντικότερες προσκολλήσεις μας είναι συνυφασμένες με την ανάγκη μας για επιβεβαίωση και αναγνώριση, δηλαδή έχουν σχέση με την αξία, την ασφάλεια και την απόλαυσή μας. Προσκόλληση είναι η εμμονή σε μία πεποίθηση, που λέει ότι πρέπει να έχω κάτι (αυτό από το οποίο είμαι εξαρτημένος), για να είμαι ευτυχισμένος. Εάν δεν το έχω, δεν μπορώ να είμαι ασφαλής, δεν μπορώ να νιώθω χαρά ή δεν αξίζω. Επίσης, όταν το έχω, φοβάμαι μήπως το χάσω.
Κάθε φορά που νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, ας αναρωτηθούμε: Τι είναι εκείνο που χρειάζομαι και δεν το έχω ή το αντίστροφο, δηλαδή τι είναι αυτό που δεν θέλω, αλλά το έχω; Όλη η δυστυχία μας πηγάζει από το γεγονός ότι επιθυμούμε κάτι που η ζωή μας δεν μας προσφέρει. Αυτό μπορεί να είναι αγάπη, υλικά αγαθά, καταστάσεις ή απολαύσεις.
Τις περισσότερες φορές οι προσκολλήσεις μάς οδηγούν σε συγκρούσεις, αφού πιστεύουμε ότι φταίνε οι άλλοι, που δεν μας δίνουν εκείνο που επιθυμούμε ή που στέκονται εμπόδιο στην απόλαυσή μας, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε θυμό για εκείνους και ζήλια για όσους έχουν ό,τι δεν έχουμε εμείς.
Είναι σημαντικό να πούμε ότι, όταν υπάρχει προσκόλληση σε κάτι, ακόμα και όταν το αποκτάμε, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε, γιατί μας διακατέχει το άγχος ότι μπορεί κάποια στιγμή να το χάσουμε ή να μας το πάρει κάποιος. Ο άνθρωπος με τις περισσότερες προσκολλήσεις έχει τις περισσότερες συγκρούσεις και, βέβαια, τα περισσότερα αρνητικά συναισθήματα. Στην ουσία δεν είναι ελεύθερος, αλλά δέσμιος των αναγκών του.
Μα θα μου πείτε, είναι κακό να έχω ανάγκες και επιθυμίες; Όχι βέβαια! Άλλο επιθυμώ, δηλαδή προτιμώ, και άλλο έχω εξάρτηση από αυτό. Για παράδειγμα, είναι πολύ υγιές να επιθυμώ να έχω μια όμορφη συντροφική σχέση, αλλά να μπορώ να είμαι καλά και χωρίς σύντροφο. Είναι πολύ λογικό να προτιμώ να έχω οικονομική ευχέρεια για να απολαμβάνω τη ζωή μου, αλλά όχι να είναι αυτή η μόνη προϋπόθεση για να αισθάνομαι ότι αξίζω και είμαι ασφαλής. Έχει διαφορά το να επιθυμώ να ταξιδεύω από το να εξαρτώ από τα ταξίδια και μόνο τη χαρά μου. Καθώς μαθαίνουμε, μέσα από το μονοπάτι της αυτογνωσίας, να αναλύουμε τον εαυτό μας, κάθε φορά που θα εντοπίζουμε την εμμονή μας σε μία πεποίθηση, ας προσπαθήσουμε να τη μετατρέψουμε από προσκόλληση σε προτίμηση. Όταν πιστεύουμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε κάτι, ας αναρωτηθούμε, εάν το μάθημά μας είναι να παλέψουμε πιο πολύ για να το αποκτήσουμε ή εάν πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και χωρίς αυτό.
Και κάτι τελευταίο: Όταν υπάρχει εμμονή σε μια ανάγκη, το μήνυμα που στέλνουμε με τη σκέψη μας προς το σύμπαν δεν είναι η επιθυμία μας αλλά η έλλειψη. Αυτήν τη λέξη θα «ακούσει» το σύμπαν και θα την υλοποιήσει. Με άλλα λόγια, εάν επιθυμούμε κάτι, ο τρόπος για να το υλοποιήσουμε είναι να μην έχουμε προσκόλληση αλλά προτίμηση.