ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
Είναι πολλές οι πληροφορίες που θέλουν ανυποψίαστοι καταναλωτές να γίνονται θύματα επιτήδειων που ασχολούνται με τις αγοραπωλησίες αυτοκίνητων και εξαπατούν τους υποψήφιους πελάτες
Αφορμή για να ξεδιπλώσω το συγγραφικό μου ταλέντο στάθηκε ένα άρθρο για τις προβληματικές γατοσυμπεριφορές, που διάβασα εδώ. Αποφάσισα, λοιπόν, να σας μιλήσω από το δικό μου «μετερίζι» για τις προβληματικές ανθρωποσυμπεριφορές, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Πρώτα απ’ όλα, όμως, να κάνουμε τις απαραίτητες συστάσεις.
Ονομάζομαι Πάρις Παλαιτσάκης και έχω ήδη συμπληρώσει έξι μήνες ζωής. Είμαι περσικής καταγωγής, κατά γενική ομολογία πανέμορφος και καθόλου μετριόφρων, γιατί αυτό δεν συνάδει με την ιδιοσυγκρασία του είδους μου κι εγώ είμαι ένας γάτος που σέβεται τη φύση του και τον εαυτό του!
Γεννήθηκα στο Παγκράτι, μια κρύα μέρα του Νοέμβρη, από γονείς αριστοκρατικούς και ολίγον σνομπ. Η μητέρα ήταν στην αρχή πολύ τρυφερή μαζί μου, αλλά αυτό κράτησε μόνο τρεις μήνες. Μια ωραία πρωία, που πήγα να θηλάσω γιατί γουργούριζε η κοιλίτσα μου από την πείνα, εκείνη με έσπρωξε και μου έκανε ένα ωραιότατο χχχχχιιιιι, λες και δεν με αναγνώριζε. «Τελειώσαμε, μικρέ», μου είπε. «Από τούδε και στο εξής, δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις!» Για να μην τα πολυλογούμε, αφού της έκανα καταγγελία για εγκατάλειψη στο «Χαμόγελο του Γατιού», ζήτησα να υιοθετηθώ και να μην την ξαναδώ μπροστά μου.
Κι έτσι ήρθε στη ζωή μου η γατομαμά μου, η Μάρω, που νομίζει ότι είναι έμπειρη στη διαπαιδαγώγηση γατιών (ας γελάσω) και που βέβαια την κάνω ό,τι θέλω!
Οι δύο πρώτες μέρες μαζί της δεν ήταν και οι καλύτερες. Όπως καταλαβαίνετε, ήμουν λίγο τρομαγμένος, κρύφτηκα κάτω από τον καναπέ και ξεσήκωσα τον κόσμο από τα κλάματα. Δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο! Επίσης δεν ήμουν καθόλου σίγουρος, αν άξιζε την εμπιστοσύνη μου. Έπρεπε να τη δοκιμάσω. Κάθε φορά που εκείνη μου μιλούσε (πολύ γλυκά και αγαπησιάρικα, το παραδέχομαι) ή έσκυβε να δει πού ήμουν, εγώ της σερβίριζα ένα πολύ άγριο χχχχχχχχιιιιι, σαν αυτό που μου είχε μάθει η ακατονόμαστη.
Μετά από δύο μέρες, αποφάσισα να ενδώσω στα παρακάλια της, να ξεμυτίσω και να αρχίσω να εξερευνώ τον χώρο. Εννοείται ότι δεν της έκανα χάρη. Ήταν δική μου επιλογή. Ήθελα να βρω τις μυρωδιές μου, τις γωνιές μου, να τσιμπήσω κάτι γιατί πεινούσα πολύ και στη συνέχεια να καταστρώσω το πλάνο μου. Η κυρία χρειαζόταν εκπαίδευση, για να μπορέσει να συμβιώσει μαζί μου. Το πρώτο που της έμαθα, ήταν ότι θα την πλησίαζα μόνο όταν εγώ θα ήθελα και μόνο εάν στην αρχή γονάτιζε στο πάτωμα, γιατί μπορεί να μην είναι… πρώτο μπόι, αλλά μια διαφορά ύψους την είχαμε. Κι έτσι, σιγά-σιγά, κι αφού διαπίστωσα ότι με είχε ερωτευτεί παράφορα, τρίφτηκα στα πόδια της, για να της δείξω ότι ήταν δικιά μου, ανοιγόκλεισα αρκετές φορές τα ματάκια μου, για να υποκύψει στη γοητεία μου για πάντα, και την αντάμειψα με τρανταχτά χουρχουρητά για να καταλάβει ότι όλα ήταν εντάξει. Έτσι άρχισε η σχέση μας! Σήμερα, χάρη στη στρατηγική μου και ξέροντας πολύ καλά πώς να βάζω όρια, περνάμε «γαταπληκτικά», όπως λέει και ο αγαπημένος μου παραμυθάς, Ευγένιος Τριβιζάς.
Αγαπημένοι μου συν-γάτοι και συν-γάτες, παραθέτω, λοιπόν, ορισμένες συμβουλές, που αφορούν προβληματικές ανθρωποσυμπεριφορές και τον τρόπο αντιμετώπισής τους.