Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε φωτεινούς δρόμους
Πολλοί νομίζουν ότι οι ερωτικές σχέσεις είναι ένας γρήγορος στίβος μάχης που συνεχώς καταστρέφεις και δημιουργείς προϋποθέσεις ευτυχίας. Ωστόσο, εγώ πιστεύω πως ο έρωτας είναι μαραθώνιος. Ένας μαραθώνιος για αυτούς που έχουν αντοχές να προσπαθούν και να συνεχίζουν. Για αυτούς που ξέρουν ότι, κάπου στο τέλος της κούρσας, υπάρχει η ευτυχία και μαίνονται για αυτήν χτίζοντας μέρα με τη μέρα ένα μικρό λιθαράκι.
Για να μπορέσει μία οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση και δη μία ερωτική να αντέξει στο χρόνο και να εξελιχθεί, πρέπει οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, να συγκεράνουν τους χαρακτήρες και τις προσωπικότητες τους. Τι συμβαίνει όμως, όταν ο εγωισμός του ενός ή του άλλου δεν αφήνει αυτή την προσπάθεια να καρποφορήσει;
Κι εδώ έρχεται το αιώνιο ερώτημα που ταλανίζει τις ερωτικές σχέσεις: «Πρέπει να είμαστε εγωιστές ή αισθηματίες;». Ο καθένας από εμάς σκέφτεται πως με το να κρατάει τις άμυνες του, προστατεύει την προσωπικότητα του και παράλληλα εναντιώνεται και ο ίδιος σθεναρά στην πιθανότητα να γίνει υποχείριο του συντρόφου ή της συντρόφου του.
Και εδώ είναι που εντοπίζεται το βασικότερο λάθος. Με τον/την σύντροφό σου δεν είστε «αντίπαλοι» αλλά «συνοδοιπόροι». Ο δρόμος σας είναι κοινός, όπως κοινές είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες σας. Σίγουρα, ο καθένας πρέπει να διατηρήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, άλλωστε αυτά είναι που κάνουν και μοναδική την σχέση, αλλά είναι αναγκαίο και να συμβιβαστεί.
Να θυσιάσει για λίγο το «εγώ» του στο βωμό του «εμείς». Ο εγωισμός είναι γόνιμος στην αρχή της σχέσης και όταν τα πράγματα είναι ακόμη ρευστά, προσπαθώντας να μάθει ο ένας τον άλλον. Όταν όμως βρίσκεσαι στο σημείο της δημιουργίας μίας πιο σταθερής προοπτικής, είναι απαραίτητο να βάλεις στην άκρη αυτά που σε κρατάνε πίσω.
Οι σχέσεις είναι μία συνεχής προσπάθεια. Μέρα με τη μέρα, γνωρίζεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου ακόμη καλύτερα. Πώς γίνεται λοιπόν μία τέτοια προσπάθεια να είναι επιτυχημένη, όταν κάπου εκεί στη μέση εμφανίζεται το φρένο του προσωπικού εγωισμού;