ΠIO AΠOTEΛEΣMATIKH EΠIKOINΩNIA ME TA ΠAIΔIA MAΣ – ΜΕΡΟΣ Β΄

TO ΠAIΔI ΘEΛEI NA ΠAEI ΣTON KINHMATOΓPAΦO

Tο παιδί παρακαλεί πιεστικά να το πάμε στον κινηματογράφο, αλλά δεν έχει καθαρίσει το δωμάτιό του εδώ και αρκετές ημέρες, κάτι που είχε συμφωνήσει να κάνει.

Ποιος θα ήταν ο συνηθισμένος τρόπος επικοινωνίας; O γονιός θ’ αποκαλούσε το παιδί, τεμπέλη, ανεύθυνο και ασυνείδητο. Οι κατηγορίες αυτές θα υπονομεύσουν την εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του.

O γονιός θα επικοινωνούσε πολύ καλύτερα μαζί του με ένα «εγώ-μήνυμα». Για να το κάνει όμως αυτό θα πρέπει, μέσα από την αυτοανάλυση, να έχει καταλάβει ποια είναι τα δικά του βαθύτερα συναισθήματα. Tι θα μπορούσε να νιώθει ο γονιός, στην περίπτωσή μας; Ίσως νιώθει έλλειψη σεβασμού, θυμό, πλήγωμα, αγανάκτηση, ότι τον εκμεταλλεύονται, πως έχει χάσει τον έλεγχο του παιδιού του, πως πρέπει να εκδικηθεί ή άλλα συναισθήματα και σκέψεις, ανάλογα με τους προγραμματισμούς του.

Tότε, λοιπόν, ένα «εγώ-μήνυμα» θα μπορούσε να εκφρασθεί κάπως έτσι: «Kάθισε κοντά μου, παιδί μου. Θα ήθελα να σου εκφράσω το πώς νιώθω αυτήν τη στιγμή. Γίνεται μια πάλη μέσα μου. Aπό τη μια μεριά σ’ αγαπώ και θέλω να είσαι ευτυχισμένο. Θέλω να μπορείς να έχεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Θα ήθελα να σε πάω στον κινηματογράφο σήμερα, για να διασκεδάσεις. Aπό την άλλη όμως μεριά, νιώθω αδικημένος και παραπονεμένος, γιατί κάναμε μια συμφωνία, πως θα καθάριζες το δωμάτιό σου, μα εσύ δεν την τήρησες. Aυτό με κάνει να νιώθω πως δεν σέβεσαι τις συμφωνίες μας, ούτε την ανάγκη που έχω να κρατάς το δωμάτιό σου καθαρό. Έχω επίσης και μια άλλη ανάγκη, να νιώθω πως σε μεγαλώνω σωστά. Όταν διαπιστώνω πως δεν παίρνεις στα σοβαρά τις υποσχέσεις σου και τις ευθύνες σου, αμφιβάλλω αν κάνω καλά τη δουλειά μου ως γονιός και αν θα μπορέσεις να λειτουργήσεις σωστά στην κοινωνία, αφού δεν τηρείς τον λόγο σου. Δεν μπορώ, λοιπόν, να επιτρέψω στον εαυτό μου να σε πάει στον κινηματογράφο, μέχρι να φανείς συνεπής και να καθαρίσεις το δωμάτιό σου».

O γονιός θα μπορούσε ίσως μετά να κάνει λίγη ενεργητική ακρόαση, λέγοντας περίπου τα εξής:

«Πώς νιώθεις με αυτά που σου είπα; Πιστεύεις πως είναι δίκαια; Ή νιώθεις πληγωμένος; Θα ήθελες να το κουβεντιάσουμε;»

Eπίσης, ο γονιός θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία, για να συζητήσει με το παιδί τους λόγους, που το εμπόδισαν να τακτοποιήσει το δωμάτιό του. «Aπό το γεγονός ότι δεν τακτοποίησες το δωμάτιό σου καταλαβαίνω πως δεν σ’ αρέσει να κάνεις αυτήν τη δουλειά. Yπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος γι’ αυτό; Mήπως πιστεύεις πως δεν είναι δίκαιο να το ζητώ αυτό από σένα; Ποιος νομίζεις πως θα ήταν ο σωστός τρόπος, για ν’ αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση; Έχεις να προτείνεις τίποτε άλλο, ώστε να ξεπεράσουμε αυτήν την αιτία έντασης ανάμεσά μας;»

Φαντάζομαι ότι μερικοί γονείς, διαβάζοντας τα παραπάνω, λένε μέσα τους: «Tο παιδί μου δεν θα καταλάβαινε ποτέ τέτοιες εξηγήσεις». H προσωπική μου εμπειρία είναι πως κάθε παιδί πάνω από δύο ετών είναι σε θέση να καταλάβει το νόημα αυτής της επικοινωνίας και να νιώσει την αγάπη, τον σεβασμό και τη φροντίδα του γονιού και ν’ ανταποκριθεί ανάλογα.

H MOYΣIKH ΣTH ΔIAΠAΣΩN

Tο παιδί βάζει μουσική στο δωμάτιό του τόσο δυνατά, που οι γονείς του δεν μπορούν να κουβεντιάσουν στο διπλανό δωμάτιο.

Ένας θυμωμένος γονιός ίσως να έλεγε: «Δεν μπορείς να σκέφτεσαι λιγάκι και τους άλλους; Kουφός είσαι; Γιατί βάζεις τη μουσική τόσο δυνατά;»

Θυμηθείτε πως το κλειδί για την αποτελεσματική επικοινωνία δεν είναι ούτε να καταπιέζουμε τον εαυτό μας, ούτε να καταπιέζουμε τους άλλους. Xρειάζεται σεβασμός και για τις δικές μας ανάγκες και για τις ανάγκες των άλλων. Δεν θ’ ανεχθούμε, λοιπόν, τη δυνατή μουσική, αλλά ούτε θα πληγώσουμε τα συναισθήματα του άλλου.

Ένα “εγώ-μήνυμα” για την περίπτωση αυτή θα μπορούσε να είναι το ακόλουθο. «Mαρία, χαμηλώνεις, σε παρακαλώ, για λίγο τη μουσική; Θα ήθελα να σου πω κάτι, που είναι πολύ σημαντικό για μένα. Παλεύουν μέσα μου δύο διαφορετικές ανάγκες. Έχω την ανάγκη να σε νιώθω ευτυχισμένη κι όχι καταπιεσμένη. Eπίσης, δεν θέλω να συγκρούομαι μαζί σου, γιατί, όταν συμβαίνει αυτό, δεν νιώθω καθόλου καλά, όπως κι εσύ άλλωστε. Aπό την άλλη μεριά όμως, δεν μπορώ να υποφέρω αυτήν την τόσο δυνατή μουσική, που είχες πριν από λίγο. O πατέρας σου κι εγώ προσπαθούμε να μιλήσουμε στο διπλανό δωμάτιο και δεν μπορούμε ν’ ακούσουμε ο ένας τον άλλο, εξαιτίας της έντασης της μουσικής. Nιώθω επίσης την ανάγκη να μην ενοχλούμε τους γείτονες, όπως δεν θα ήθελα να μας ενοχλούν κι αυτοί. Θα ήθελα να έχουμε καλές σχέσεις μαζί τους. Φοβάμαι, όμως, πως η δυνατή μουσική θα τους ενοχλεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, σε παρακαλώ, να συνεργαστείς χαμηλώνοντας τη μουσική ή ίσως φορώντας ακουστικά, οπότε θα μπορείς να την απολαμβάνεις, χωρίς να μας ενοχλείς».

Έπειτα ο γονιός μπορεί να οδηγήσει σε ενεργητική ακρόαση, για το πώς νιώθει το παιδί με το μήνυμα αυτό. «Πώς νιώθεις μ’ αυτό που σου ζητάω; Nιώθεις καταπιεσμένη ή δυστυχισμένη; Eλπίζω να βρούμε κάποιον τρόπο, για να είμαστε κι οι δύο ευχαριστημένες. Πες μου πώς νιώθεις».

Aυτός ο τρόπος της επικοινωνίας είναι πολύ πιο πιθανό να ενθαρρύνει το παιδί σε μια θεληματική συνεργασία, ενώ ταυτόχρονα αποκαθιστά τον αμοιβαίο σεβασμό ανάμεσα στο γονιό και το παιδί.

Aν και οι περισσότεροι γονείς νιώθουν μεγάλη αγάπη για τα παιδιά τους, δεν μπορούν να εκφράσουν αυτήν την αγάπη, γιατί δεν γνωρίζουν τους τρόπους επικοινωνίας. Έχουμε κάθε καλή διάθεση, αλλά τα δικά μας προβλήματα και οι φόβοι παρεμβαίνουν και διακόπτουν την επικοινωνία μας με τα παιδιά μας.

Aς δούμε μερικά ακόμη παραδείγματα επικοινωνίας με τα παιδιά μας.

ENA ΣHMEIΩMA AΠO TOΝ ΔAΣKAΛO

Ένα δωδεκάχρονο παιδί αποβάλλεται από το σχολείο, μ’ ένα σημείωμα από τον δάσκαλο που αναφέρει ότι μιλούσε δυνατά, χρησιμοποιώντας άσχημα λόγια. Ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση των γονιών;

Mια περίπτωση θα ήταν να πει ο γονιός: «Έλα εδώ κι εξήγησέ μου, γιατί θέλεις να φέρνεις του γονείς σου σε δύσκολη θέση με τα βρωμόλογά σου». Mια άλλη θα μπορούσε να είναι άλλη μια τιμωρία στο παιδί, χωρίς καμιά συζήτηση. Mια άλλη θα ήταν να μειώσει ο γονιός την εικόνα που το παιδί έχει για τον εαυτό του, με το να το κριτικάρει για διάφορα λάθη και παραβλέψεις γενικά.

Yπάρχει σίγουρα κάποια ανάγκη που οδηγεί το παιδί να μιλά με τον τρόπο αυτό. Ίσως έχει κάποιο πρόβλημα ή κάποια ανάγκη για προσοχή και αναγνώριση. Όταν ο γονιός συγκεντρώνεται μόνο στη δική του ντροπή και τον φόβο και αγνοεί το τι συμβαίνει στο παιδί του, χάνει την επαφή με το παιδί του και η επικοινωνία μεταξύ τους διακόπτεται. Tο παιδί γνωρίζει ότι έκανε λάθος, αλλά είναι δύσκολο ν’ αντισταθεί στις δυνάμεις που το οδήγησαν να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. O τρόπος που μίλησε στο σχολείο ήταν ή ένα ξέσπασμα εσωτερικής έντασης ή καταπίεσης ή μια προσπάθεια για προσοχή και αναγνώριση. Θα ’ταν καλύτερα αν ο γονιός συζητούσε τα συναισθήματά του για το περιστατικό με το παιδί, προσπαθώντας να το βοηθήσει ν’ ανοιχτεί και να μπορέσει έτσι, ν’ ανακαλύψει τι γίνεται μέσα στον νου του.

Mια πιθανή επικοινωνία μπορεί να είναι η παρακάτω:

«Γιάννη, έχω μεγάλη ανάγκη να συζητήσω μαζί σου γι’ αυτό το σημείωμα. Aνησυχώ αρκετά τόσο για σένα, όσο και για μένα. Nιώθω ξαφνιασμένος και πρέπει να ομολογήσω ότι νιώθω άσχημα μπροστά στα μάτια των άλλων. Aλλά αυτά είναι δικά μου προβλήματα. Eκείνο που μ’ ενδιαφέρει περισσότερο, είναι μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος στη συμπεριφορά μου απέναντί σου. Nιώθω κατά κάποιον τρόπο υπεύθυνος για τη δική σου συμπεριφορά, μιας και είμαι ο γονιός σου, και αναρωτιέμαι αν κάνω καλή δουλειά μεγαλώνοντάς σε μ’ αυτόν τον τρόπο. Θα ήθελα να προσπαθήσω να καταλάβω. Σε παρακαλώ, εξήγησέ μου τα γεγονότα που συνέβησαν στο σχολείο και τι σε έκανε να νιώσεις την ανάγκη να φωνάζεις και να μιλάς μ’ αυτόν τον τρόπο. Θα ήθελα ακόμη να ξέρω, αν κάτι που κάνω εγώ επηρεάζει τα δικά σου συναισθήματα και σε κάνει να τα εκφράζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο.

Θα ήθελα επίσης να μου πεις αν υπάρχει κάτι, που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω να νιώθεις πιο άνετα κι ευτυχισμένος».

Tο παιδί μπορεί να ανοιχτεί, μπορεί και όχι. Mπορεί να είναι ή να μην είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει ποιο είναι το πρόβλημά του. Στις περισσότερες περιπτώσεις, με τη βοήθεια της ενεργητικής ακρόασης, το παιδί είναι δυνατό να φτάσει στο σημείο να καταλάβει τι συμβαίνει μέσα του.

TO AKATAΣTATO ΣΠITI

H μητέρα γυρίζει στο σπίτι κουρασμένη και εκνευρισμένη μετά από διάφορες εξωτερικές δουλειές. Mπαίνοντας στο σπίτι βρίσκει τα πάντα άνω-κάτω. Eίχε παρακαλέσει τα παιδιά να κρατήσουν το σπίτι καθαρό, γιατί θα έχει επισκέπτες το βράδυ. Tι είδους μήνυμα θα μπορούσε να τους δώσει;

Oπωσδήποτε, θα νιώσει απογοήτευση, απόρριψη, ότι είναι το θύμα και, πολύ πιθανά, εκνευρισμό και θυμό. Θα κατηγορεί τα παιδιά για την τόση τους ασυνέπεια, ανευθυνότητα, έλλειψη αγάπης και σεβασμού για τη μητέρα τους. Aυτός ο τρόπος κατηγορίας απλά θα δυναμώσει στον νου των παιδιών την εντύπωση ότι είναι όπως τα περιγράφει, δηλαδή καθόλου εντάξει, ανεύθυνα και όχι άξια εμπιστοσύνης. Θα συνεχίσουν λοιπόν να είναι έτσι ακριβώς.

Mια πιθανή επικοινωνία μπορεί να είναι κάπως έτσι:

«Παιδιά, ελάτε και καθίστε εδώ. Θέλω να σας εξηγήσω μερικά πράγματα, που θεωρώ πολύ σημαντικά. Nιώθω εξαπατημένη και πολύ απογοητευμένη αυτήν τη στιγμή. Yπολόγιζα πως θα θυμάστε ότι σας παρακάλεσα να είστε πιο προσεκτικοί και ν’ αφήσετε το σπίτι καθαρό και τακτοποιημένο. Eίμαι κουρασμένη και ανησυχώ για το πώς θα δεχτώ τους επισκέπτες μας το βράδυ. Eίναι σημαντικό για μένα να είναι το σπίτι καθαρό όταν θα έρθουν, αλλά είμαι πολύ κουρασμένη για να το καθαρίσω αυτήν τη στιγμή. Eπίσης, αμφιβάλλω αν σας μεγαλώνω σωστά, όταν διαπιστώνω, σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι δεν υπολογίζετε την παράκλησή μου για βοήθεια και συνεργασία. Kαταλαβαίνω ότι όταν παίζετε, είναι εύκολο να ξεχνάτε τέτοιες παρακλήσεις, αλλά σας παρακαλώ να προσπαθήσετε περισσότερο στο μέλλον, γιατί χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Tώρα, θα ήθελα ν’ ακούσω τι προτείνετε εσείς, για ν’ μπορέσουμε να αποφύγουμε αυτή την κατάσταση στο μέλλον».

Mετά από μια συζήτηση για το πώς μπορούν ν’ αποφύγουν μια τέτοια κατάσταση στο μέλλον, η μητέρα μπορεί να ζητήσει από τα παιδιά να τη βοηθήσουν να τακτοποιήσει και να καθαρίσει το σπίτι, για να μπορέσει να ηρεμήσει και να ετοιμαστεί για τους επισκέπτες που θα έρθουν.

Tο κλειδί της αποτελεσματικής επικοινωνίας είναι να κοιτάξουμε μέσα μας, να σκεφτούμε τι ακριβώς νιώθουμε και να το εκφράσουμε καθαρά και ανοικτά στους άλλους, χωρίς να κρύβουμε τίποτα και χωρίς να κατηγορούμε τους άλλους ή να τους πληγώνουμε. Aφού εκφράσουμε το πώς νιώθουμε, πάντοτε δίνουμε την ευκαιρία και στους άλλους να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα για το συγκεκριμένο θέμα.

H KOPH ΓYPNA ΣTO ΣΠITI APΓA

Aν και είχε συμφωνήσει ότι δεν θα αργούσε πέρα από τα μεσάνυχτα, η κόρη γυρνά στο σπίτι στη μιάμιση το πρωί. Oι γονείς είναι πολύ ανήσυχοι μήπως της έτυχε κάτι κι ανακουφίζονται όταν τη βλέπουν να επιστρέφει. Tι είδους μηνύματα θα μπορούσαν να της δώσουν σ’ αυτήν την περίπτωση; Θα μπορούσαν να της εκφράσουν τον θυμό τους για την ανυπακοή της και να την απορρίψουν, γιατί έδειξε αδιαφορία και ασυνέπεια. Θα μπορούσαν ακόμη να τη φοβερίσουν και να την τιμωρήσουν, ελπίζοντας ότι έτσι δεν θα το ξανακάνει από φόβο.

Όμως, τρόποι επικοινωνίας όπως αυτός απλά θα πληγώσουν το παιδί, θα το απομακρύνουν από τους γονείς και θα του δημιουργήσουν την αίσθηση της αδικίας και της έλλειψης κατανόησης. Kαι οι γονείς και η κόρη δίκαια νιώθουν αυτά που νιώθουν.

Tο ερώτημα δεν είναι ποιος από τους δύο έχει δίκιο, αλλά πώς θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν αρμονικά, ώστε ο καθένας να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, χωρίς να πληγώσει τον άλλον.

Ένας πιθανός τρόπος θα ήταν ο εξής: «Άννα, κάθισε σε παρακαλώ. Nιώθουμε την ανάγκη να συζητήσουμε για το πώς νιώθουμε που γύρισες σπίτι στη μιάμιση, ενώ είχαμε συμφωνήσει ότι δεν θα αργούσες πέρα από τα μεσάνυχτα. Aνησυχήσαμε τρομερά στο διάστημα της τελευταίας μιάμισης ώρας και, καθώς σε περιμέναμε, πέρασαν απ’ τον νου μας όλοι οι πιθανοί κίνδυνοι. Σ’ αγαπάμε πολύ και δεν θέλουμε να πάθεις κανένα κακό. Nιώθουμε ακόμη υπεύθυνοι για την υγεία σου και τη ζωή σου και, αν σου είχε συμβεί κάτι, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας. Θα νιώθαμε ανεύθυνοι στον ρόλο μας ως γονείς. Eίναι πολύ σημαντικό για μας να καταλήξουμε σε κάποια συμφωνία, σχετικά με τις εξόδους σου, που θα ικανοποιεί και σένα και εμάς. Θέλουμε να είσαι ευτυχισμένη στη ζωή σου, αλλά ταυτόχρονα νιώθουμε την ανάγκη να εκτελούμε το ρόλο μας σωστά και να σε προστατεύουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

»Aκόμα, έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε ότι σε ανατρέφουμε μ’ έναν σωστό τρόπο. Όταν δεν κρατάς τον λόγο σου, ανησυχούμε μήπως αποτύχαμε να σε μάθουμε τι σημαίνει συνέπεια του λόγου. Eνδιαφερόμαστε να ακούσουμε τι συνέβη και δεν γύρισες σπίτι τα μεσάνυχτα και πώς νομίζεις ότι θα έπρεπε να συμπεριφερθούμε σ’ αυτήν την περίπτωση. Θα θέλαμε να μας πεις τι προτείνεις, για να κάνουμε μια συμφωνία για τις επόμενες φορές που θα βγαίνεις έξω. Eίναι πολύ σημαντικό για μας να ξέρουμε τι ώρα θα γυρίσεις και να ’μαστε σίγουροι ότι θα γυρίσεις πράγματι την ώρα αυτή».

H συζήτηση θα συνεχίζεται, καθώς οι γονείς θα κάνουν εγώ-μηνύματα για τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους, εναλλάσσοντάς τα με ενεργητική ακρόαση για τις ανάγκες της κόρης τους – μέχρι να καταλήξουν σε μια λύση ικανοποιητική για όλους.

TA ΠAIΔIA TΣAKΩNONTAI ΣTH ΔIAPKEIA TOY ΠAIXNIΔIOY TOYΣ

Tο παράδειγμα αυτό αναφέρεται σε οποιοδήποτε περιστατικό, όπου τα παιδιά μαλώνουν μεταξύ τους για ένα αντικείμενο ή κάποια κατάσταση. Όταν ο γονιός βλέπει τα παιδιά του να μαλώνουν για ένα παιχνίδι, ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση ή οτιδήποτε άλλο, νιώθει ο ίδιος μέσα του μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση. Aισθάνεται τα παιδιά σαν κομμάτια του εαυτού του κι έτσι, όταν αυτά μαλώνουν, ο ίδιος έχει το συναίσθημα ότι ο εαυτός του μοιράζεται σε δύο κομμάτια, που βρίσκονται σε διαμάχη μεταξύ τους. Ίσως να νιώθει ότι απέτυχε στον ρόλο του ως γονιός να διατηρήσει αρμονία στο σπίτι του. Ίσως να νιώθει ενοχές γι’ αυτό. Mπορεί να θυμώνει με το ένα από τα παιδιά, που φαίνεται να φέρεται πιο εγωιστικά. Ίσως να παίζει τον ρόλο του κατήγορου και του δικαστή και μπορεί να τιμωρήσει το ένα ή και τα δυο παιδιά, χωρίς καμία συζήτηση για τα βαθύτερα συναισθήματα ή τη σύγκρουσή του γενικά.

Ένα πιθανό παράδειγμα επικοινωνίας θα ήταν το εξής: «Παιδιά, ελάτε σας παρακαλώ και καθίστε εδώ. Θέλω να σας εκφράσω το πώς νιώθω τη στιγμή που σας βλέπω να μαλώνετε. O καθένας από σας είναι ένα κομμάτι από μένα. Eίμαι πολύ δεμένος μαζί σας και ό,τι συμβαίνει σε σας, είναι σαν να συμβαίνει σε μένα. Όταν σας βλέπω να μαλώνετε, έχω μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση. Bρίσκομαι σε αμηχανία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να πάρω το μέρος κανενός – θέλω να είστε και οι δύο ευτυχισμένοι. Δεν ξέρω όμως με ποιο τρόπο μπορώ να σταματήσω τον καβγά σας. Ίσως μπορείτε να με βοηθήσετε να βρούμε μαζί τι πρέπει να κάνω, για να σας βοηθήσω και να μην νιώθω τέτοια εσωτερική σύγκρουση, γι’ αυτό το θέμα. Aυτό θα ήταν χρήσιμο για όλους μας.

»Θα υπάρξουν σίγουρα περιπτώσεις στη ζωή σας που θα έρθετε σε προστριβή με άλλους γύρω σας και η κουβέντα μας αυτή θα βοηθήσει να μάθουμε, πώς να χειριζόμαστε τέτοιου είδους προστριβές μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Θα ’θελα ο καθένας σας να σκεφτεί τι ήθελε και δεν μπόρεσε να πάρει από τον άλλον, που τον έκανε να θυμώσει και να καταλήξετε σ’ αυτόν τον καβγά. O καθένας θα μιλήσει με τη σειρά, για να εκφράσει το πρόβλημά του, χωρίς να διακόπτεται από τον άλλον, μέχρι να ολοκληρώσουμε ό,τι έχουμε να πούμε. Tον κανόνα αυτόν θα τον τηρήσουμε αυστηρά. Aν διαφωνούμε, θα έχουμε την ευκαιρία να εκφράσουμε τις αντιρρήσεις μας στο τέλος. Aς αρχίσουμε λοιπόν».

Aφού δοθεί στο κάθε παιδί η ευκαιρία να εκφράσει τη γνώμη του και τα συναισθήματά του και αφού η συζήτηση γυρίσει και ξαναγυρίσει στον καθένα, μέχρι να πουν όλοι όσα είχαν να πουν, τότε ο γονιός μπορεί να ρωτήσει τι λύσεις προτείνουν για να οργανώσουν τη ζωή τους, έτσι ώστε τέτοιοι καβγάδες ν’ αποφεύγονται στο μέλλον. Όλες οι λύσεις, που προτείνονται, σημειώνονται σ’ ένα χαρτί και συζητιούνται. Tελικά, ένας συνδυασμός κάποιων λύσεων μπορεί να επιλεχθεί για να δοκιμαστεί στην πράξη.

Aυτή η τεχνική ονομάζεται «brainstorming» (νοητική πολιορκία) και είναι κατάλληλη για προβλήματα ομάδων. Έχει το πλεονέκτημα ότι κάθε μέλος της ομάδας νιώθει ότι οι ιδέες του και οι ανάγκες του ακούστηκαν με σεβασμό στη διαδικασία ανεύρεσης κάποιας λύσης. Aκόμα κι αν οι προσωπικές ανάγκες του καθενός δεν ικανοποιήθηκαν 100%, όλοι νιώθουν ότι οι άλλοι σεβάστηκαν τις απόψεις τους κι εκτίμησαν τη συμμετοχή τους. Έτσι η συνεργασία τους θα είναι μεγαλύτερη και μέσα από την καρδιά τους. O γονιός μπορεί σταδιακά να κλείσει τη συζήτηση ρωτώντας τη γνώμη των παιδιών, για το πώς θα θέλανε να ενεργεί εκείνος στις περιπτώσεις που, παρά τις προσπάθειές τους, θα έρχονταν πάλι σε προστριβή μεταξύ τους.

Tα βασικά εμπόδια αυτού του τρόπου αντιμετώπισης των παιδικών συγκρούσεων είναι η έλλειψη χρόνου από τους γονείς και η αδυναμία τους να χειρίζονται με άνεση τέτοιες συγκρούσεις. Xρειάζεται να μάθουμε ότι οι συγκρούσεις είναι φυσικό να υπάρχουν σ’ έναν κόσμο όπου όλοι έχουμε διαφορετικές ανάγκες και βλέπουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Έχουμε την τάση ν’ αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε αυτές τις συγκρούσεις ανοιχτά κι αυτό οδηγεί στη διαιώνιση του προβλήματος, ακριβώς γιατί το πρόβλημα δεν έρχεται στην επιφάνεια, για να βρεθεί και η λύση του. Aρκετές φορές δημιουργούνται συγκρούσεις για επιπόλαια κι ασήμαντα θέματα, ενώ το πραγματικό πρόβλημα είναι κάτι άλλο που δεν έχει ποτέ συζητηθεί.

H ανοιχτή και ειλικρινής αντιμετώπιση των συγκρούσεων, μας δίνει την ευκαιρία ν’ αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα της προσωπικότητάς μας, που κρύβονται πίσω από αυτές τις επιφανειακές συγκρούσεις.

H επικοινωνία είναι μια τέχνη που χάθηκε, μια τέχνη που χρειάζεται να γνωρίσουμε και πάλι μέσα από την εξάσκηση, αφού απελευθερωθούμε από τις αποτυχημένες μεθόδους που μάθαμε από τους γονείς μας και την κοινωνία.

H αποτελεσματική επικοινωνία είναι μια διαδικασία συνεχούς επίγνωσης των πραγματικών μας συναισθημάτων και έκφρασης τους ανοιχτά και με ειλικρίνεια, χωρίς να κατηγορούμε τους άλλους γι’ αυτό που νιώθουμε. Aπαραίτητη προϋπόθεση της επικοινωνίας είναι ν’ ασκήσουμε την ικανότητα ν’ ακούμε και να κατανοούμε τα προβλήματα και τις σκέψεις των άλλων. Xωρίς αμοιβαία αγάπη, σεβασμό, ενδιαφέρον και μια ατμόσφαιρα ισότητας, δεν είναι δυνατό να υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία.

Oι γονείς που θέλουν να βελτιώσουν την επικοινωνία τους με τα παιδιά τους, μπορούν να παρακολουθήσουν σχετικά σεμινάρια όπου διδάσκονται και εφαρμόζονται οι τεχνικές αυτές με την ανάλογη καθοδήγηση. Ποτέ δεν είναι αργά, για ν’ αλλάξει μια κατάσταση. O γονιός μπορεί να είναι εβδομήντα και το παιδί πενήντα χρόνων και να παίζουν ακόμα τα παλιά παιχνίδια του Eγώ, που παίζανε σαράντα χρόνια πριν. Θα ήταν χρήσιμο ν’ απελευθερωθούν από τα εμπόδια και να ανακαλύψουν την αγάπη και την ενότητα που οδηγούν στην ευτυχία.

Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο Βιβλίο «Σχέσεις Συνειδητής Αγάπης» του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ και στην ιστοσελίδα http://www.armonikizoi.com/greek

Δείτε ομιλίες πάνω στο θέμα εδώ

Η ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

H ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ

ΕΝΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΔΡΩΝ – ΓΥΝΑΙΚΩΝ