ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΑ ΕΔΩ…

«Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι / στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ / σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια / όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ», τραγούδησε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου «Οι γερανοί».

Μα τώρα πια οι γερανοί δεν φωλιάζουν στα Γεράνεια Όρη, δεν πετούν ψηλά γύρω από το παρθένο δάσος, δεν πρόκειται να μας καλέσουν από τα ουράνια, γιατί απλά δεν υπάρχουν, δεν τους επιτρέψαμε να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Τα Γεράνεια Όρη οφείλουν το όνομά τους στους γερανούς που οδήγησαν τον Μέγαρο να κρυφτεί στις βουνοκορφές της Γερανείας –το όνομα έχει παραμείνει από την αρχαιότητα–, για να σωθεί από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, όπως μας αναφέρει ο Θουκυδίδης και ο Παυσανίας. Τόσο παλιά, τόσο αρχέγονα…

Κι εμείς, οι σημερινοί, πώς αποδείξαμε την αγάπη μας για αυτή την καταπράσινη περιοχή με την πλούσια μορφολογία εδάφους, τις πάμπολλες και πλούσιες βουνοκορφές της, με την πλούσια χλωρίδα από πεύκα, δρύες, έλατα, τον βιότοπο με περίπου 1.000 ειδών φυτών και δεκάδων ειδών ζώων; Αυτή την περιοχή που αποτέλεσε προστατευόμενη περιοχή του Natura 2000;

Απλά, την κάψαμε!!!

Κάψαμε 71.000 στρέμματα με ό,τι περιείχε στο εσωτερικό της. Πουλιά, ζώα, δένδρα, σπίτια…

Και προσπαθείς να πιστέψεις πως δεν υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα πίσω από όλη αυτή την καταστροφή, καθώς περί του αντιθέτου ισχυρίστηκαν πολλά site, με αναφορές σε ονόματα και εταιρείες συγκεκριμένες. Προσπαθείς, αλλά… Ο χρόνος θα δείξει. Και αλίμονο εάν οι υποψίες βγουν αληθινές.

Είναι που όλοι οι μεγαλοσχήμονες ξεχνούν αυτό που έλεγαν οι Ινδιάνοι: «Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί, όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι νεκρά, τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται».

Κάψαμε 71.000 στρέμματα, με τους καπνούς να φτάνουν μέχρι την Ικαρία, τον ουρανό να σκοτεινιάζει σε ολόκληρη την Αττική και τη μυρωδιά από καμένη σάρκα να πνίγει λαιμό και σκέψεις.

«Δεν ξεκίνησε από αμέλεια η πυρκαγιά», ισχυρίστηκε ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής, κ. Κολοκούρης –ναι, εκείνος που λοιδορήθηκε για τη φωτιά στο Μάτι με τους 120 νεκρούς από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας, επειδή δεν έκανε σωστά το έργο του ως διοικητής της ΕΜΑΚ, και η οποία ως κυβέρνηση τον «επιβράβευσε» με προαγωγή σε Αρχηγό της Πυροσβεστικής.

«Με την παντελή απουσία του, μας άφησε να καιγόμαστε, κυριολεκτικά, αβοήθητους», σημείωναν μόλις λίγες ημέρες πριν, στις11 Μαΐου, οι συγγενείς των νεκρών και οι εγκαυματίες στο Μάτι, προσθέτοντας: «Μόνο κάποιος δίχως ίχνος συνείδησης δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος του –εφόσον ήταν εδώ– θα ήταν εξαιρετικά σημαντικός στη βοήθεια που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι διασώστες της ΕΜΑΚ στους ανθρώπους που αφέθηκαν να πεθαίνουν στους δρόμους».

«Δεν ξεκίνησε από αμέλεια η πυρκαγιά», δήλωσε ο αναβαθμισμένος υπεύθυνος για την πυρκαγιά στο Μάτι, Αρχηγός της Πυροσβεστικής, δικαιολογώντας την τωρινή μεγάλη καταστροφή με το ότι ξεκίνησαν οι πυρκαγιές πολύ νωρίς φέτος. Μάης μήνας και φωτιές; Πώς να προλάβει να προετοιμάσει τον στόλο του;

«Θα έχουμε μεγάλη διάβρωση των εδαφών, σημαντικές κατολισθήσεις, ροές εδαφών και ροές κορημάτων καταμήκος των ρεμάτων της περιοχής και βέβαια όλα αυτά θα καταλήξουν στο θαλάσσιο περιβάλλον που και εκεί θα υπάρξει μια τεράστια μόλυνση δεδομένου ότι θα παρασυρθούν και τα υλικά της καύσης», δήλωσε σχετικά με τις επιπτώσεις ο καθηγητής Ευθύμιος Λέκκας, επισημαίνοντας ότι «πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν παρεμβάσεις πολύ συγκεκριμένες σε ευαίσθητα σημεία του γαιοπεριβάλλοντος της περιοχής, έτσι ώστε να ανασταλούν οι επιπτώσεις που θα έχουμε στο περιβάλλον».

Το περιβάλλον; Ποιο περιβάλλον;

«Δεν ξεκίνησε από αμέλεια η πυρκαγιά...» Τούτη η φράση μού φέρνει στον νου την άλλη, του Πολύδωρα, για τον «στρατηγό άνεμο» που έκαψε 84 ανθρώπους στην Ηλεία, και μετά ξεφύτρωσε ως διά μαγείας η Ιονία Οδός. Στο χέρι της κυβέρνησης είναι να μη δούμε να ξεφυτρώνουν πάλι ως διά μαγείας εργοστάσια βωξίτη, ανεμογεννήτριες και τόσα άλλα που διαβάσαμε με φρίκη στο ίντερνετ, για να μην επαληθευτεί η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη «κάποια στιγμή το δάσος θα καεί, οπότε καλά κάνουμε και το χτίζουμε», που είχε αναφέρει πέρσι στην Κέρκυρα. Κυβέρνηση είναι και μάλιστα αυτοδύναμη. Ας νομοθετήσει να απαγορευτεί οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα πάνω στη νεκρή καμένη φύση, και να ξεκινήσει ένα και μόνο έργο: αυτό της επανασύστασης του καμένου δάσους. Να το ξανακάνει όπως ήταν. Θα τολμήσει; Θα δείξει.

Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Ξέρω σε ποια χώρα ζω.

Μα αυτό δεν σημαίνει πως θα πάψω να ονειρεύομαι τους Γερανούς να πετούν πάνω από το αγαπημένο τους βουνό, τη Γερανεία, προσκαλώντας με να πετάξω μαζί τους ψηλά, και να αγναντέψω από εκεί τις φωλιές τους γεμάτες χαρούμενα τιτιβίσματα…

Αυτό δεν σημαίνει πως σήμερα δεν θα κλάψω πάνω από το νεκρό κορμί της φύσης, πως δεν θα πενθήσω για όλες εκείνες τις ψυχούλες που τόσο άδικα καταδίκασε η φυλή μου σε οικτρό θάνατο…

Αυτό δεν σημαίνει πως θα πάψω να ελπίζω πως κάποτε εμείς οι άνθρωποι, ένας κόκκος στην πανσπερμία του Σύμπαντος, θα αγαπήσουμε τη Γη, τον τοσοδούλη πλανήτη που μας φιλοξενεί με τόση υπομονή, μαζί με τα άλλα έμψυχα και άψυχα όντα, που έβαλε πλάι μας και μαζί μας για συντροφιά…