Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε φωτεινούς δρόμους
Ο φόβος είναι η μητέρα όλων των αρνητικών συναισθημάτων και η κυρίαρχη πηγή των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουμε είτε με τον εαυτό μας είτε με τους άλλους, σε συντροφικό, οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς φοβίες και άγχος. Το θέμα είναι σε ποιο βαθμό τούς επιτρέπουμε να καθορίζουν την ζωή μας.
Η κυριότερη αιτία του φόβου είναι η «αμνησία» που παθαίνουμε, όταν ενσαρκωνόμαστε στο υλικό πεδίο, όσον αφορά στην αθάνατη φύση μας. Ταυτίζουμε την ύπαρξή μας με το σώμα και τον νου και φοβόμαστε τον πόνο και το τέλος. Ξεχνάμε, δηλαδή, ότι είμαστε αιώνιες ψυχές, κύτταρα μίας ενιαίας συνειδητότητας και ότι το φθαρτό μας σώμα είναι το όχημα της ψυχής, η οποία δεν κινδυνεύει από τίποτα.
Από μικρά παιδιά μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι ζούμε σε έναν επικίνδυνο κόσμο, ότι οι άλλοι θέλουν το κακό μας, ότι είμαστε αδύναμοι και δεν ξέρουμε να προφυλαχτούμε κ.λπ. Έτσι μαθαίνουμε να φοβόμαστε.
Ως ενήλικες, μια και η ασφάλεια είναι η πρωταρχική ανάγκη μας για την επιβίωση, έχοντας «ξεχάσει» την αιωνιότητα της ύπαρξής μας και την ενότητά μας με το Όλον, αναζητούμε έξω από τον εαυτό μας τις προϋποθέσεις που θα μας κάνουν να αισθανόμαστε ασφαλείς, όπως υλικά αγαθά, επαγγελματική καταξίωση, σύντροφο, εξουσία κ.λπ. Γινόμαστε σκλάβοι των πεποιθήσεων, που λένε «είμαι ασφαλής μόνο όταν έχω…» και μας τρώει το άγχος για το τι θα συμβεί «εάν δεν τα έχω». Δαπανώντας χρόνο και ενέργεια για την απόκτηση και τη διατήρησή τους, παραβλέπουμε τη βασική μας ανάγκη για εξέλιξη και δημιουργικότητα. Αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Φοβόμαστε το άγνωστο και την απώλεια. Νιώθουμε ασφάλεια με το γνωστό, ακόμα και εάν δεν μας ικανοποιεί, γιατί «όποιος ζητάει τα πολλά, χάνει και τα λίγα».
Γινόμαστε καχύποπτοι και δύσπιστοι με τους ανθρώπους, διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα, προβάλλοντας τις φοβίες μας στα κίνητρα των άλλων, φοβόμαστε την συνεργασία, γιατί νομίζουμε ότι έτσι χάνουμε τον έλεγχο, τον οποίο έχουμε ταυτίσει με την ασφάλεια και, βέβαια, μας είναι δύσκολο να δώσουμε γιατί, όταν παίρνουμε, αισθανόμαστε πιο ασφαλείς.
Ο φόβος δημιουργεί ξεχωριστότητα. Όσο περισσότερο φοβόμαστε, τόσο πιο αποκομμένοι από τους άλλους αισθανόμαστε – και το αντίστροφο. Κλεινόμαστε στον εαυτό μας, χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό, στην κοινωνία, στην ζωή. Πιστεύουμε ότι οι άλλοι δεν μας αγαπούν, βιώνουμε μοναξιά. Γινόμαστε επιθετικοί, γιατί μας έχουν μάθει ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Ο φόβος γεννάει επίσης μίσος και βία σε κοινωνικό επίπεδο. Φοβόμαστε όσους είναι από άλλη χώρα, άλλη θρησκεία ή κοινωνική τάξη. Τα αποτελέσματα τα ζούμε τα τελευταία χρόνια με την έξαρση της τρομοκρατίας.
Ο φόβος είναι επίσης καταστροφικός για την υγεία μας, αφού ο φοβισμένος άνθρωπος στέλνει στα κύτταρά του το μήνυμα του κινδύνου, και αυτά, αντί να ασχοληθούν με τον καθαρισμό και την αναζωογόνηση του οργανισμού, παλεύουν να σωθούν.
Όπως είπαμε και στην αρχή, δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς φόβους. Το θέμα είναι τι διάσταση θα τους επιτρέψουμε να έχουν. Θα αναφέρω στο σημείο αυτό τα λόγια του δασκάλου μου, Robert Ηλία Najemy, ο οποίος λέει το εξής: «Ας φανταστούμε την συνειδητότητά μας σαν έναν μεγάλο κύκλο. Όταν δημιουργείται μια ενόχληση, που καταλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι στη μέση του κύκλου, αυτό το ονομάζουμε ανησυχία. Ένα μεγάλο τμήμα της συνειδητότητας παραμένει ελεύθερο. Εάν η ενόχληση αρχίσει να πιάνει μεγαλύτερο χώρο, την ονομάζουμε άγχος. Εάν μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, λέγεται φόβος, και εάν κατακλύσει τον κύκλο, τότε μιλάμε για πανικό και υστερία. Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχει μείνει κανένα κομμάτι της συνειδητότητας ελεύθερο. Επομένως, το ζητούμενο είναι να μειώσουμε την ενόχληση (με τεχνικές ενεργειακής ψυχολογίας, με άλλες τεχνικές απελευθέρωσης και πίστη στις πνευματικές αλήθειες) και να μεγαλώσουμε το πεδίο της συνειδητότητας, ώστε, όταν ξυπνήσει η ενόχληση, να έχουμε τον τρόπο να την χειριστούμε, να την μειώσουμε, να την εξαφανίσουμε ή τουλάχιστον να λειτουργήσουμε παράλληλα. Με άλλα λόγια, ακούω τον φόβο μου, τον αναγνωρίζω, τον σέβομαι, αλλά δεν του επιτρέπω να με σταματήσει»
Σε επόμενο άρθρο θα δούμε με ποιες αλήθειες και τεχνικές μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας.