«ΟΡΕΣΤΗΣ» ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΚΛΕΑ
Μια σπουδαία παραγωγή της παράστασης «Ορέστεια» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κακλέα σε πανελλαδική περιοδεία
Έφτασε μέχρι το τρίτο σκαλοπάτι, πριν πατήσει για πρώτη φορά στη στεριά. Πέρασε όλη του τη ζωή μεταξύ πλώρης και πρύμνης μέσα σ’ ένα ατμόπλοιο, ταξιδεύοντας στον άχαρο ωκεανό. Κάθε χιλιοστό του ξύλινου καταστρώματος και μια μέρα από τη ζωή του. Αποκλεισμένος στο ξύλινο καταφύγιό του, από δέκα ημερών, όταν οι μετανάστες γονείς του τον άφησαν σ’ ένα κασόνι με λεμόνια και το πλήρωμα του έδωσε το όνομα T.D. Lemon 1900, το μέρος και η χρονιά που βρέθηκε. Το πιάνο και η μουσική, η μόνιμη συντροφιά, εκεί μέσα ζούσε, στις νότες και στα πλήκτρα. Έπαιζε μουσική στους επιβάτες να ξεφύγουν από τη μονοτονία του θαλάσσιου ορίζοντα. Δεν γνώρισε τίποτε άλλο στη ζωή του, κανέναν δρόμο, κανένα σοκάκι, καμιά πλατεία. Η ασφάλεια που ένιωθε στον μικρόκοσμό του τον απομάκρυνε ολοένα και περισσότερο από την αληθινή ζωή. Ζούσε στη δική του σκακιέρα, εκεί έπαιζε, χαιρόταν, πονούσε, πώς να ξεφύγει από το τετράγωνό του, πώς να μεταπηδήσει στη γεωγραφία του χάους; Τα χρόνια του εγκλεισμού δυνάμωναν τον φόβο για την ενδεχόμενη αλλαγή κλίματος στον χάρτη και του ψυχικού του κόσμου.
Μέχρι το τρίτο σκαλοπάτι, ο τελευταίος που αναχωρούσε πριν ανατινάξουν το άχρηστο κουφάρι του πλοίου.
Μέχρι το τρίτο σκαλοπάτι, η τελευταία αναβολή του να ακουμπήσει τη στεριά πριν η σκόνη του σκορπίσει στον ουρανό.
Το εκπληκτικό μυθιστόρημα του Alessandro Barricco μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τον τίτλο «Ο Θρύλος του 1900» και στο ελληνικό θέατρο με τον τίτλο «Lemon», διασκευή από την ομάδα EXPERIMENTO, μια συγκλονιστική παράσταση με συνεχόμενα sold-out στο «Μπάγκειον» της Αθήνας και στο «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης, από τις τελευταίες που είδα πριν τον εγκλεισμό μου στο δικό μου καράβι.
Έχοντας σύμμαχο τον άπλετο χρόνο, μεταβολίζω ξανά την παράσταση, τις αγωνίες και τους φόβους τού 1900. Η απίστευτη ιστορία του συναντά τις προσωπικές μας ιστορίες.
Ο παρατεταμένος εγκλεισμός μάς οδηγεί με βήμα γοργό σε μια νέα πραγματικότητα, την εικονική πραγματικότητα.
Η κυριαρχία της οθόνης και η απατηλή λάμψη που εκπέμπει σβήνει ένα- ένα τα φώτα στις πλατείες, στα φουαγιέ, στα σχολεία. Η νέα πραγματικότητα βρίσκει το παιδί να μετρά τα πίξελ, ενώ χρειάζεται να μετρά τα άστρα!
Ο 2020 πρέπει να βρει τη δύναμη να επιστρέψει, να ξαναδώσει ζωή σε ό,τι του στερήθηκε, να ξαναπατήσει στη στεριά, να συγχρωτιστεί, να αντισταθεί στην κοινωνική απομόνωση, η διαφορά του από το 1900 είναι ότι εκείνος ποτέ δεν ήξερε!