Ο ρατσιστής που κρύβεται μέσα μας!

Η εσφαλμένη αντίληψη πως όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους δεν είναι ίσοι, είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, ακόμα και στις μέρες μας. Κάποιοι ακόμα και σήμερα, διαχωρίζουν τους συνανθρώπους τους, σε ανώτερους και κατώτερους.

Για την διαφορετικότητα στο χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, το φύλο, ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αρνούνται να αποδεχθούν την ισότητα.
Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερα όντα, και όλους τους άλλους τους κατατάσσουν σε μία κατώτερη κατηγορία συνύπαρξης.

Το πιο διαδεδομένο ίσως είδος ρατσισμού, το οποίο είναι και η βασική αιτία που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη, (ράτσα/ razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
Αυτοί συνήθως είναι και οι πιο επικίνδυνοι, διότι προσδιορίζουν εαυτόν ανώτερο, βασιζόμενοι σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, και αποκαλούν αποκλειστικό τους δικαίωμα, την ανωτερότητα τους στο ανθρώπινο είδος.
Εγώ δηλαδή είμαι «λευκός», και υπερέχω από τον «μαύρο», ή τον πιο «μαυριδερό», ή τον «κιτρινιάρη Ασιάτη». Και όλα αυτά μέσω της κληρονομικότητας.

Eίναι η μεταβίβαση ορισμένων χαρακτηριστικών από τους γονείς στους απογόνους. Σε μοριακό επίπεδο, αφορά τη μετάδοση της κωδικοποιημένης στο DNA γενετικής πληροφορίας. Η κληρονομικότητα είναι θεμελιώδης μηχανισμός της βιολογικής εξέλιξης, καθώς χάρη σε αυτή τα χαρακτηριστικά των ειδών μεταδίδονται στους απογόνους τους σε βάθος χρόνου.
Η κληρονομικότητα όμως δεν έχει να κάνει μονάχα με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά στους ανθρώπους, δηλαδή με τα γονίδια. Είναι και η κουλτούρα, οι παραδόσεις, η ιστορία, και ο πολιτισμός, βασικότατα συστατικά.

Όταν στις μέρες μας καταντάμε να μιλάμε για ρατσισμό, δεν εννοούμε μόνο το φυλετικό, μα όλους τους διαχωρισμούς που ξεχωρίζει τους ανθρώπους.
Πάρε και διάλεξε και ίσως τον ανακαλύψεις πολύ βαθιά μέσα σου.
Θρησκευτικός, κοινωνικός, σεξιστικός, εμφανισιακός, πολιτικός ρατσισμός αποτελούν ένα παγκόσμιο και πανανθρώπινο φαινόμενο. Η μεγαλύτερη ίσως αδυναμία των ανθρώπων να δεχτούν την διαφορετικότητα των συνανθρώπων τους.

Η εχθρική συμπεριφορά των ανθρώπων, απέναντι σε όποιον ανήκει σε κοινωνικές ομάδες, είναι για κάποιους καθημερινότητα και τρόπος ζωής.
Ανήκεις στους έγχρωμους, τους ομοφυλόφιλους, τους χοντρούς, τους κοντούς, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στους μετανάστες, στους φτωχούς, τους χρήστες, ή τους πρώην φυλακισμένους? Δεν έχεις το δικαίωμα να έχεις τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες αξιώσεις με αυτόν που θεωρεί εαυτόν ανώτερο.

Έχεις όμως την ίδια υποχρέωση… να πληρώνεις φόρους. Και είναι δικό σου το δικαίωμα να πονάς, να κλαις, να υποφέρεις, να παρακαλάς. Να μην μπορείς… να αναπνεύσεις.
Ακριβώς σαν τον George Floyd!

Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία του άλλου. Απέναντι στο διαφορετικό, στο ξένο, το πρωτόγνωρο, είναι η βαθύτερη αιτία του ρατσισμού.

Σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις τον έγχρωμο, και νομίζεις αν αποδεχτείς τον αλλόθρησκο, θα σε «τιμωρήσει ο Θεός», αν αποδεχτείς τον ομοφυλόφιλο, θα γίνεις και εσύ «πούστης», αν καταδεχθείς των φτωχό θα σε απορρίψει ο περίγυρος σου και θα χάσεις το status σου στην κοινωνία , θα λείψει ένα κομμάτι σου. Θα προδώσεις τα «ιδεώδη» χαρακτηριστικά τα οποία σε έμαθαν πως καθορίζουν τους ανθρώπους και που εξαιτίας αυτών ανήκεις στους εκλεχτούς. Για αυτό τους απορρίπτεις. Γιατί μέσα σου φοβάσαι, επειδή έμαθες να φοβάσαι.

Από έμβρυο, από μικρό παιδί, το πρώτο πράγμα που έμαθες είναι ο φόβος.
Και ο φόβος πλέον είναι κομμάτι του εαυτού μας από τη μέρα που γεννηθήκαμε.

Όλοι μας βαθιά μέσα μας έχουν ένα μικρό ή μεγάλο φόβο που υποβόσκει και είναι ο φόβος του διαφορετικού ο οποίος υπάρχει έστω και υποσυνείδητα μέσα μας και μας μπλοκάρει να σταματά, υποβόσκει σε κάποια μορφή που πολλές φορές δεν τον αναγνωρίζουμε, ούτε τον παραδεχόμαστε.

Γιατί ο φόβος, έχει γίνει συνήθεια. Και μέσα μας δεν γουστάρουμε να αλλάξουμε συνήθειες για κάτι διαφορετικό ή καινούργιο, ή άγνωστο ή μη επιλήψιμο. Ας αλλάξουν οι άλλοι, ή ας περιοριστούν.

Γινόμαστε δεικτικοί και καχύποπτοι, πολλές φορές ύπουλοι, φορώντας την μάσκα που μας έχουν επιβάλει το περιβάλλον μας, η οικογένεια μας, η κοινωνία μας.

Ζούμε με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που μεγαλώσαμε. Ζούμε με αυτά που κάποιοι μας έμαθαν σαν «φυσιολογικά», αρνούμενοι να δούμε την πραγματικότητα.
Γιατί φοβόμαστε πως έχουμε την προδιάθεση.

Όλοι κρύβουμε ένα μικρό ρατσιστή μέσα μας.
Ανεξάρτητα της παιδείας, μας της μόρφωσής μας, της κοινωνικής μας υπόστασης.
Δεν έχει καμία σημασία αν το παραδεχόμαστε ή όχι. Υπάρχει μέσα μας, υποβόσκει και πολλές φορές μας τρομοκρατεί.

Μία και μόνο σκέψη μας αρκεί. Και, ας μην βγει ποτέ προς τα έξω.
Μονάχα μία σκέψη είναι αρκετή να επικυρώσει την αλήθεια ότι σκεφτήκαμε ρατσιστικά, έστω και προς λεπτού.

Όλοι μας έστω και μία φορά φερθήκαμε ρατσιστικά απέναντι σε κάποιον ή σκεφτήκαμε ρατσιστικά για κάποιον, και αυτό ακριβώς είναι η απόδειξη προς τον εαυτόν μας ότι ο ρατσισμός βρίσκεται στο αίμα μας και πρέπει διαρκώς και διακαώς να τον καταπολεμήσουμε μέχρις εσχάτων.

Πρέπει να συνεχίζουμε να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τους φίλους μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα διαρκώς.

Όχι μόνο για μας. Αλλά για όλες τις επόμενες γενιές. Για το καλό της ανθρωπότητας.

Για τον σοφό άνθρωπο όλη η γη είναι βατή, προσβάσιμη. Γιατί της αγαθής ψυχής πατρίδα είναι ο κόσμος όλος