Ο ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

Ελάχιστη πρόοδος έχει γίνει στην κορυφή των ηγετικών θέσεων -σε επιχειρήσεις αλλά και την πολιτική σκηνή- που λαμβάνουν οι γυναίκες. Μάλιστα, εξακολουθεί να είναι τεράστιο το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στις υψηλόβαθμες θέσεις των ελληνικών επιχειρήσεων, με τους άνδρες να υπερτερούν ξεκάθαρα αριθμητικά έναντι των γυναικών.

Από την άλλη το γεγονός ότι το ποσοστό των γυναικών σε ανώτερες διοικητικές θέσεις αυξήθηκε στο 31% είναι ενθαρρυντικό, δεδομένου ότι τα δύο προηγούμενα χρόνια (2019 και 2020) παρέμενε επίμονα στάσιμο στο 29%. Παράλληλα, το ποσοστό ξεπέρασε το ορόσημο του 30%, το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, λογίζεται ως η ελάχιστη εκπροσώπηση που απαιτείται για να σημειωθεί αλλαγή στη διαδικασία λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων.

Αν δούμε και τον ρόλο της γυναίκας παγκοσμίως που εξακολουθεί να πάσχει, και ως μάνα, και ως εργαζόμενη, τότε είναι δύσκολο κανείς να αγνοήσει και το μήνυμα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες που απηύθυνε αποκλειστικά στις γυναίκες: «Η πανδημία πλήττει περισσότερο τις γυναίκες, γιατί χάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους, πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και πολλαπλασιάζονται οι γάμοι ανηλίκων.

Μάλιστα η επιτροπή για τα δικαιώματα των γυναικών κλήθηκε να εκπονήσει εγχειρίδιο έκτακτης ανάγκης κατά τις βίας τόσο των νεαρών κοριτσιών όσο και των γυναικών όπου υφίσταται.

Παρότι έχει γίνει πρόοδος στην εκπροσώπηση των γυναικών στη δημόσια ζωή, η ισότητα των φύλων έχει πολύ δρόμο μπροστά της, και η βία κατά των γυναικών τόσο στην πραγματική ζωή όσο και στον εικονικό κόσμο της ψηφιοποίησης είναι δυστυχώς ευρέως διαδεδομένη, και δύσκολα διαχειρίσιμη σε πολλές περιπτώσεις.

Η πρόεδρος της Επιτροπής για τα δικαιώματα των γυναικών Φουμζίλ Μλάμπο Νγκούγκα, πιστεύει ακράδαντα πως η πορεία προς την ισότητα των δύο φύλων θα επισπευστεί από τις γυναίκες που κατέχουν θέσεις ευθύνης ή εξουσίας. Η ίδια εξάλλου δεν δίστασε να περιγράψει πως αισθάνθηκε ως η πρώτη γυναίκα Αντιπρόεδρος της Νοτίου Αφρικής το 2005. «Μπορεί να είμαι η πρώτη γυναίκα σ’ αυτήν τη θέση, αλλά δε θα είμαι η τελευταία, επειδή κάθε κορίτσι που παρακολουθεί σήμερα, βλέπει ότι αυτή είναι μία χώρα γεμάτη δυνατότητες», είχε πει χαρακτηριστικά.

Μάλιστα η ένταση όσο και η πολυπλοκότητα του θέματος που απασχολεί τα Ηνωμένα Έθνη, δεν έχει χάσει την δυναμική της που είναι όμοια με αυτή, πριν 15 χρόνια, όταν μόλις ένα 15% στα κοινοβούλια των περισσοτέρων χωρών ήταν γυναίκες, ενώ σήμερα έχει ανέβει κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, έχοντας αγγίξει το 25%.

Υπάρχει όντως πρόοδος, αλλά είναι εξαιρετικά αργή η ταχύτητά της. Μάλιστα η πρόεδρος Φουμζιλ, διαμηνύει ότι αν δεν επιταχυνθεί η ρότα στις θέσεις και ρόλους της σύγχρονης γυναίκας, ίσως θα χρειαστεί να περιμένουμε ακόμα και το 2063! για να επιτευχθεί επιτέλους η ισότητα των δύο φύλων.

Η Επιτροπή θα πρέπει να εγκρίνει ψήφισμα με κατευθύνσεις και σε περίοδο πανδημίας να γίνει σαφές η σημασία του ρόλου των γυναικών στην οικονομική ανάκαμψη. «Μελέτες δείχνουν ότι όπου οι γυναίκες είναι ενσωματωμένες στην αγορά εργασίας, επιτυγχάνεται αύξηση του ΑΕΠ. Όπου οι γυναίκες συμμετέχουν σε ειρηνευτικές διαδικασίες, αυτές έχουν μεγαλύτερη επιτυχία και διάρκεια. Και όπου οι γυναίκες αναμειγνύονται στην πολιτική για το κλίμα, τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα».

Και τότε αναφύεται το εξής απλό ερώτημα. Γιατί εφόσον αναγνωρίζεται ο ρόλος της γυναίκας, δεν αποδεικνύεται και εμπράκτως ιδίως σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες;