Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Παλεύουμε συνεχώς με το άσπρο και το μαύρο! Με το φως και το σκοτάδι μας! Με το σούρουπο και την ανατολή μας!

Στα φωτεινά χρόνια που ήρθαν μετά το «σκοτάδι» κάποιων χρόνων, συνειδητοποίησα πως εμείς μέσα μας έχουμε και το φως και το σκοτάδι. Εμείς είμαστε ο ήλιος και το φεγγάρι συνάμα. Εμείς μετράμε τα άστρα και ταξιδεύουμε μαζί τους.

Λένε πως, αν δεν κλάψεις, δεν θα γελάσεις με την ψυχή σου!

Αν δεν γονατίσεις, δεν θα σηκωθείς!

Αν δεν ερωτευτείς, δεν θα αγαπήσεις!

Λένε πως οι αρνητικοί άνθρωποι σκέφτονται απαισιόδοξα.

Οι γενναίοι δυναμικά. Οι θετικοί με αισιοδοξία. Το καλό φέρνει το καλό, θα σας πω εγώ! Άρα, και οι σκέψεις.

Αν σκεφτόμαστε απαισιόδοξα, προκαλούμε το «μαύρο» στη ζωή μας. Αν ελπίζουμε στον ήλιο που κάθε μέρα ανατέλλει, θα δούμε αλλιώς τη ζωή. Θα φέρουμε κοντά μας το καλό.

Θα αδράξουμε τη μέρα. Θα ζήσουμε με πάθος.

Θα σηκωθούμε, γαμώτο!

Το μυστικό είναι στη σκέψη, στο φως, στον ήλιο.

Γνώρισα ανθρώπους που είχαν τα πάντα, κι όμως σχεδόν κάθε μέρα κάτι τους συνέβαινε ή μάλλον κάτι τους χαλούσε στο τέλος της μέρας. Προκαλούσαν τόσες αρνητικές σκέψεις, που πίστευαν στο τέλος ότι όλα όσα τους συνέβησαν ήταν σκοτεινά.

Δεν ήταν όμως έτσι. Κάποιος που θα παρατηρούσε τη μέρα τους, θα έβλεπε ότι στα δέκα άσχημα υπήρχαν και άλλα τόσα καλά. Εκείνοι όμως έβλεπαν μόνο τα κακά. Ποτέ δεν είδαν μέσα από κάθε συμβάν τη χαραμάδα. Δεν χάζεψαν για λίγο στον ήλιο να δουν πως, αν αυτό το ζούσαν από άλλη οπτική, θα έβλεπαν μια νέα ευκαιρία. Θα προκαλούσαν την τύχη τους. Πίστη στο καλό χρειάζεται για να το προσελκύσουμε. Και στην επόμενη μέρα να φανεί η ευκαιρία. Αν κοιτάξουμε τον ήλιο της κάθε μέρας, θα δούμε πως απλά χθες είχαμε μια δυσκολία για να μας πάει παρακάτω.

Είναι κάποιες φορές που δεν υπάρχουν αντοχές. Το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία. Λύγισα, είπα... «γιατί σε μένα;», πνίγηκα σε μια κουταλιά νερό, δεν κατάφερα να κολυμπήσω στα δύσκολα, αποσύρθηκα, φοβήθηκα, πόνεσα, αλλά…

Στο τέλος, μάλωσα με τον εαυτό μου!

Μου χρωστούσα μια μεγάλη συγγνώμη, γιατί υποτίμησα τις δυνάμεις μου, το ψυχικό μου απόθεμα, εμένα. Αξίζω να σηκωθώ, και μπορώ. Μου αξίζει το φως, γιατί ο ήλιος που ανέτειλε είναι και δικός μου. Το σκοτάδι και αυτό δικό μου είναι, για να με κάνει πιο δυνατή και πιο ωφέλιμη για μένα και τους δικούς μου ανθρώπους. Και θα σας εκμυστηρευτώ και κάτι: Υπάρχουν άνθρωποι που μας θέλουν στα πατώματα, διεκδικούν από εμάς το φως μας, απαιτούν τον ήλιο μας, γιατί δεν μπόρεσαν να έχουν το δικό τους φως.

Εμείς είμαστε δοτικοί, γιατί ξέρουμε πως το καλό που κάνουμε θα φέρει το καλό και πάλι στη ζωή μας. Θα κάνει κύκλο η καρδιά μας, κι εμείς θα συμπορευτούμε μαζί της. Θα νιώσουμε όμορφα. Θα αγγίξουμε την ψυχή μας αλλιώς. Θα μάθουμε να δίνουμε αγάπη χωρίς να περιμένουμε. Είναι δική μας και τη μοιράζουμε. Θα ’ρθει η στιγμή που και κάποιος άλλος θα σκεφτεί όπως εμείς, και θα μας δώσει από το δικό του απόθεμα. Θα γεμίσει και πάλι την ψυχή μας με δύναμη.

Είπαμε, το καλό κάνει κύκλο, φέρνει καλό! Μην ξεχνάμε να κάνουμε καλές σκέψεις. Αυτές έχουν τη μαγεία να φέρνουν πίσω το καλό.

Αυτός ο κύκλος είναι μαγεία, αγάπες μου. Είναι ο κύκλος του καλού! Του ήλιου!