«Ο ΓΛΑΡΟΣ» ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ ΣΤΟ ΧΥΤΗΡΙΟ

Το θέατρο Χυτήριο εδώ και κάποια χρόνια έχει αναλάβει η ηθοποιός

Βάσια Παναγοπούλου με όραμα να δημιουργηθεί στην καρδιά της Αθήνας ένα σημείο πολιτισμού φιλικό σε νέους καλλιτέχνες και για όλες τις τέχνες. Οι εγκαταστάσεις του Χυτήριου (Ιερά Οδός 44, Γκάζι, τηλ. 210-3412313) περιλαμβάνουν θέατρο, Cafe/Bar (στο οποίο πραγματοποιούνται εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές συναντήσεις) και έναν υπέροχο κήπο, όπου μπορεί ο επισκέπτης να απολαύσει τον καφέ του ή το ποτό του παρακολουθώντας θέατρο ή ακούγοντας μουσική.

Αυτήν τη φορά, και με ανοιχτά –επιτέλους τα θέατρα, έστω και με υγειονομικό πρωτόκολλο– σε αυτή την υπέροχη αυλή δίνεται μια δυνατή θεατρική παράσταση, για λίγες ημέρες (5, 6, 8, 10, 11, 14 και 15 Ιουνίου). Πρόκειται για το κλασικό αριστούργημα της ρωσικής δραματουργίας «ο Γλάρος» του Αντόν Τσέχωφ σε μετάφραση Ξένιας Καλογεροπούλου και σκηνοθεσία Νικόλα Παπαδομιχελάκη, με το οποίο οι C. for Circus, μετά τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου και «το Δαχτυλίδι της μάνας» του Γιάννη Καμπύση, επιστρέφουν στην αυλή του θεάτρου Χυτήριο.

Δίπλα στο ειδυλλιακό περιβάλλον μιας μεγάλης λίμνης, οι ήρωες του Τσέχωφ στον «Γλάρο» αναμετρώνται με τα μεγάλα ερωτήματα γύρω απ’ την τέχνη και τη ζωή, πίνοντας τσάι, παίζοντας χαρτιά και μουσική, απολαμβάνοντας τον ήλιο. Οι ζωές τους καταστρέφονται κι εκείνοι παρατηρούν τα ψάρια της λίμνης ή αναζητούν νέες μορφές έκφρασης της τέχνης. Οι έρωτες, η μοναξιά κι ο θάνατος τους βρίσκουν, καθώς εκείνοι κοιτούν προς την άλλη όχθη.

Σε μία εποχή γεμάτη απελπισία κι έμπνευση, με όχημα το τσεχωφικό αριστούργημα και τη μουσική που ερμηνεύουν ζωντανά επί σκηνής, οι C. for Circus συναντιούνται μετά από καιρό, για να αναμετρηθούν με το χάσμα μεταξύ παλιού και νέου, έμπνευσης, έρωτα και απελπισίας. Καθισμένοι σε έναν κύκλο, στο πλάι της δικής τους λίμνης, υμνούν την τέχνη, τον έρωτα και τη ζωή, θίγοντας με χιούμορ κι ευαισθησία όσα δεν έπαψαν να απασχολούν την ανθρωπότητα, από τη Ρωσία του 1895 μέχρι την Αθήνα τού σήμερα.

Η συγγραφή του «Γλάρου» από τον Τσέχωφ ολοκληρώθηκε το 1895, και όταν την ίδια χρονιά ανέβηκε στο θέατρο Αλεξαντρίνσκι της Αγίας Πετρούπολης σημείωσε καλλιτεχνική και εμπορική αποτυχία. , και καλλιτεχνική και εμπορική. Αντίθετα, το δεύτερο ανέβασμα του έργου το 1898, από το «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Κ. Στανισλάφσκι, σημείωσε θρίαμβο. Από τότε Από τότε «Ο Γλάρος» έχει παιχτεί αμέτρητες φορές σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ηλύσια» το 1906 και πρωτοπαρουσιάστηκε από τον θίασο της Μ. Κοτοπούλη, το 1932.

Η υπόθεση του «Γλάρου»

Ο νεαρός συγγραφέας Κωνσταντίν Τρέπλιεφ ετοιμάζεται να παρουσιάσει το νέο του έργο με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του Νίνα, στον κήπο του κτήματος του θείου του. Παρόντες είναι και η μητέρα του και καταξιωμένη ηθοποιός, Ιρίνα Αρκάντινα και ο νέος της σύντροφος και συγγραφέας, Μπορίς Αλεξέγιεβιτς Τριγκόριν. Το έργο του δεν βρίσκει την προσδοκώμενη αποδοχή, πυροδοτώντας προσωπικές και καλλιτεχνικές αψιμαχίες, αποκαλύπτοντας τον μικρόκοσμο του κτήματος και της οικογένειας και, τελικά, την κωμικοτραγική αυτή κατάσταση που λέγεται ζωή.

«Πρόκειται για ένα έργο γεμάτο δίπολα, γεμάτο αντιθέσεις και αναμετρήσεις μεταξύ παλαιού και νέου, γονέων και παιδιών, έμπνευσης και στασιμότητας, έρωτα και απελπισίας και τελικά ζωής και θανάτου», αναφέρουν σχετικά με την παράσταση οι C. for Circus, για να προσθέσουν: «Η συνάντησή μας και ολόκληρη η περίοδος των δοκιμών πραγματοποιήθηκαν μες στην πανδημία. Η προσέγγιση και, φυσικά, η σκηνική αποτύπωση δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες. Ξεκινήσαμε τις πρόβες μας με μοναδικό δεδομένο την επιθυμία μας να συνυπάρξουμε και πάλι στη σκηνή. Καθισμένοι σε δέκα καρέκλες σε απόσταση και φορώντας μάσκες, κάναμε αναγνώσεις του έργου προσπαθώντας να γεφυρώσουμε το χάσμα του κόσμου του Τσέχωφ με τα δεδομένα της δικής μας πραγματικότητας. Η προσπάθεια να αναπτύξουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτές αποτυπώνονται στο ρωσικό κείμενο, χωρίς να αλλοιωθούν λόγω της συνθήκης της πανδημίας, ήταν μια τεράστια πρόκληση. Δεν θέλαμε να χαθεί τίποτα από το έργο και τη δύναμή του εξαιτίας της εξωτερικής αυτής αντικειμενικής συνθήκης. Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τον ψυχισμό των ηρώων, εστιάσαμε στην κυριολεξία του κειμένου και αφουγκραστήκαμε τις ανάγκες τους και τον τρόπο που εκφράζονται μέσα από κάθε τους λέξη. Οι ήρωες του έργου προσπαθούν να παραμείνουν μαζί, παίζουν και τραγουδούν. Οι προσωπικές τους συγκρούσεις, όμως, τους απομακρύνουν. Ο κύκλος σπάει».

Συντελεστές

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου

Σκηνοθεσία: Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Δραματουργία: Άρτεμις Γρύμπλα

Σκηνικά - Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Φωτισμός: Εβίνα Βασιλακοπούλου

Μουσική: C for Circus

Ενορχήστρωση: Βαλέρια Δημητριάδου

Ειδικές κατασκευές: Αλέξανδρος Λόγγος

Βοηθός σκηνογράφου: Έλενα Μπούγου

Επικοινωνία: Ελεάννα Γεωργίου

Φωτογραφίες: Στέλιος Χουστουλάκης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Διανομή

Αρκάντινα: Βαλέρια Δημητριάδου

Τρέπλιεφ: Βαγγέλης Αμπατζής

Σόριν: Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Νίνα: Μαρία Μοσχούρη

Σαμράγιεφ: Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Πωλίνα: Ειρήνη Μακρή

Μάσα: Χρύσα Κοτταράκου

Μεντβεντένκο: Άλκης Μπακογιάννης

Ντορν: Παύλος Παυλίδης

Τριγκόριν: Γιώργος Κισσανδράκης