Ο ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΖΑΡΟΥΛΙΑ ΚΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΑΣΟΥΛΑ

Το μεσημέρι της Παρασκευής μία είδηση για τη Βουλή έκανε τον γύρο της Ελλάδας. Μα, είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας να διορίσει τη γνωστή και μη εξαιρετέα, Ελένη Ζαρούλια, σύζυγο Νίκου Μιχαλολιάκου, αρχηγού της Χρυσής Αυγής, λίγες ημέρες μάλιστα πριν την έκδοση της απόφασης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Ήταν ένα τραγικό λάθος, ενός έμπειρου πολιτικού ανδρός; Ήταν ένα κλείσιμο του ματιού της Νέας Δημοκρατίας στη Χρυσή Αυγή;

Το νέο ξεσήκωσε όλα τα πολιτικά κόμματα κι εν μέρει δικαίως. Το Μέγαρο Μαξίμου άφησε να εννοηθεί ότι ο διορισμός αυτός θ’ ακυρωθεί στην πράξη, προσπαθώντας να μαζέψει τις αντιδράσεις και την καταιγίδα, που ξέσπασε.

Βεβαίως, αν δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα, ο Νίκος Μιχαλολιάκος, έκανε χρήση του δικαιώματος, που του δίνει ο νόμος κι αντικατέστησε τον διορισμένο, μετακλητό υπάλληλο της Χρυσής Αυγής με τη σύζυγό του, κάνοντας σχετική αίτηση, πριν από λίγες ημέρες.

Μπορούσε να το κάνει αυτό ο Νίκος Μιχαλολιάκος; Ναι. Όπως μπορούν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων. Κι έτσι κατά καιρούς, συγγενείς, κουμπάροι και φίλοι, είναι όλη μια αγαπημένη οικογένεια στη Βουλή. Κάποιοι εξ αυτών, εξαιρετικά ικανοί εργαζόμενοι, με απίστευτες δυνατότητες, δεξιότητες και γνώσεις, φοβερά εξυπηρετικοί, που θα ζήλευε ο ιδιωτικός τομέας κι άλλοι στην κατηγορία «πέρασε και δεν ακούμπησε».

Γιατί υπέγραψε ο Κ. Τασούλας τον διορισμό της;

Ο Κ. Τασούλας κλήθηκε ν΄ απαντήσει, γιατί υπέγραψε τον συγκεκριμένο διορισμό λίγο προτού εκδοθεί η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Κοινοβουλευτικές πηγές επέμειναν, πως θα μπορούσε να βραδυπορήσει, ζητώντας γνωμάτευση από τη Νομική υπηρεσία για γνωμάτευση. Κωλυσιεργώντας ο διορισμός θα μπορούσε ν’ αποτραπεί ή να μετατεθεί η υπογραφή της απόφασης μετά το δικαστήριο ελπίζοντας σε τυχόν καταδίκη της. Όλα αυτά είναι υποθέσεις, γιατί πλέον έληξε η κοινοβουλευτική περίοδος.

Το περιστατικό συνέβη και ξεσήκωσε ορθώς θύελλα αντιδράσεων αλλά είναι υποκριτικό να κατηγορείται ο Πρόεδρος για μία συνήθη πρακτική των κομμάτων, από την οποία, συνήθως, απέχει μόνο το ΚΚΕ.

Ο Κώστας Τασούλας ούτε τυχαίος είναι ούτε έβαλε κατά λάθος την υπογραφή του για την Ελένη Ζαρούλια. Νομικός έμπειρος, γραμματέας του Αβέρωφ, δήμαρχος Κηφισιάς, υπουργός Πολιτισμού, γνώστης των γραμμάτων και των τεχνών και κυρίως από τους ανθρώπους, που εκλέχθηκαν επανειλημμένα στο νομό Ιωαννίνων, χωρίς να είναι από πολιτικό τζάκι αλλά με μόνο του όπλο την προσωπικότητά του.

Που ήταν το φάουλ Τασούλα;

Αν υπάρχει κάποιο φάουλ σ΄ αυτό; Θα έπρεπε να έχει ενημερώσει τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, όπως έκανε την προηγούμενη ακριβώς μέρα, αναλύοντας το πρόγραμμα του προϋπολογισμού. Θα έπρεπε να καλέσει τους αντιπροέδρους να δει πως μπορούν να το λύσουν. Θα έπρεπε να το δει με τη Νομική Υπηρεσία καλύτερα. Κι αν δεν γίνονταν όλα αυτά ν΄ αλλάξει η διάταξη.

Υπάρχει βεβαίως κι η άλλη πλευρά. Ο Κώστας Τασούλας να μην υπέγραφε το χαρτί για τον διορισμό της Ελένης Ζαρούλια καίτοι λήγει η τωρινή κοινοβουλευτική περίοδος κι εκείνη να τον έσερνε στα δικαστήρια. Κι εκεί θα γελούσαμε πάρα πολύ, με το πώς ένας νόμος που είναι εν μέρει σωστός, όταν επιλέγει ικανά στελέχη και δοκιμασμένα στελέχη καίτοι «δικά μας παιδιά» μπορεί να σύρει ακόμη και τον Πρόεδρο της Βουλής στο δικαστήριο.

Ο Ηπειρώτης πολιτικός, με το φλεγματικό χιούμορ, που δέκα φορές έχει κατορθώσει να εκλεγεί, ήξερε και γνωρίζει καλά ότι το νόμιμο δεν είναι απαραιτήτως και ηθικό. Ήξερε ότι τα περιθώριά του είναι περιορισμένα, γιατί ο νόμος είναι λάθος. Το χρεώθηκε, όμως, ο ίδιος, διότι υπέγραψε το σχετικό ΦΕΚ διορισμού της.

Σε ανακοίνωση, που εξέδωσε ο ίδιος τόνισε ότι λόγω του Κανονισμού της Βουλής, το δικαίωμα αυτό «έληγε με το πέρας της προηγούμενης βουλευτικής περιόδου.  Με τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής της 26ης/2/2019, το δικαίωμα αυτό παρετάθη και κατά την τρέχουσα βουλευτική περίοδο. Είναι αυτονόητο ότι μετά την δικαστική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου θα δρομολογηθούν άμεσα οι ενδεδειγμένες τροποποιήσεις στον Κανονισμό της Βουλής.  Εν τω μεταξύ, δεν πρόκειται ν’ αναλάβει υπηρεσία και να εκδοθεί πράξη ανάληψης καθηκόντων».

Ασχέτως, αν κάποιοι έσπευσαν να πυροβολήσουν τον Πρόεδρο της Βουλής, το πρόβλημα είναι γενικότερο. Το πολιτικό σύστημα φταίει συνολικά, γιατί φροντίζοντας να μη χάσει για τον εαυτό του, δικαιώματα μετακλητών, έδωσε το δικαίωμα σε κάθε κυρία Ζαρούλια, που το κόμμα που εκπροσωπεί, σιχαίνεται τον κοινοβουλευτισμό, να μπορεί να διοριστεί ως μετακλητή υπάλληλος.

Φταίει, γιατί προκειμένου να μη χάσει δικά του κεκτημένα κάθε κόμμα, σήμερα είναι νόμιμος ο διορισμός της κ. Ζαρούλια κι η ίδια μπορεί να επικαλεστεί εκδικητικότητα και κάποιο δικαστήριο να τη δικαιώσει. Το πολιτικό σύστημα φταίει γιατί δεν φρόντισε εγκαίρως να πετάξει αυτήν την διάταξη ή να βρει μία άλλη φόρμουλα, ώστε άνθρωποι ικανοί κι έμπειροι να μπορούν να διορίζονται στη Βουλή, αντί να είναι ένα κλειστό λόμπι.

Τι θα λέγαμε βέβαια, αν αύριο η κ. Ζαρούλια έδινε εξετάσεις και περνούσε με τον ΑΣΕΠ στη Βουλή; Στην προκειμένη περίπτωση πείραξε ο διορισμός από την πίσω πόρτα. Ένα δεύτερο αλλά είναι πως η σύζυγος Μιχαλολιάκου είναι υπόδικη, κι όχι καταδικασμένη. Επομένως, αυτό της δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσει τη θέση στο Δημόσιο. Dura Lex, sed lex; Αυστηρός νόμος αλλά νόμος…

Το δεύτερο ζήτημα, που γεννιέται , είναι πως το πολιτικό σύστημα, μετά την είσοδο των Χρυσαυγιτών στη Βουλή θα έπρεπε, να είναι πιο προσεκτικό. Ορθώς έβαλε ο Παναγιώτης Σκουρλέτης το όριο του 3%, για είσοδο στη Βουλή, παρά την ψήφιση απλής αναλογικής, για να μην βιώσουμε ξανά το μπάχαλο, που συνέβαινε με την Χρυσή Αυγή.

Τα σταγονίδια της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο

Το πολιτικό σύστημα στην πλειοψηφία του, κάνει ό,τι μπορεί για να εξοβελίσει τα σταγονίδια της Χρυσής Αυγής με τον τρόπο του. Στη Βουλή, όμως, το κάνει, όμως, με λάθος τρόπο, προκειμένου να μην πειράξει τα κεκτημένα του. Την απέκλεισε την προηγούμενη περίοδο σχεδόν τελείως από τα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια ενώ ήταν κοινοβουλευτικό της δικαίωμα. Ορισμένοι κυβερνητικοί δεν απαντούσαν σε ερωτήσεις της. Αναγνωρίζοντας πως θα γινόταν μπάχαλο σχεδόν την απέκλεισαν από την εκλογή αντιπροέδρου.

Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είναι φασιστική, δεν δίνει το δικαίωμα στη Βουλή, να μη λειτουργεί δημοκρατικά. Η Βουλή θα έπρεπε να είναι μακριά απ΄ αυτή τη συζήτηση. Θα έπρεπε να έχει υιοθετήσει δικλείδες, ώστε να μην ξανασυμβούν γελοίες καταστάσεις, που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Πάνω απ΄ όλα η αστική δημοκρατία οφείλει να σέβεται τους κανόνες, που έχει θεσπίσει για τον εαυτό της. Οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων στην ελληνική Βουλή, θα έπρεπε να έχουν ξεμπροστιάσει τη Χρυσή Αυγή και τις προθέσεις των εκπροσώπων της, με τις παρεμβάσεις της, για αυτό, που πρεσβεύει και είναι. Για τις αχαρακτήριστες ύβρεις, για το ύφος μπράβων, μέσα στη Βουλή, για την τραγική συμπεριφορά των εκπροσώπων της.

Όσο όμως η Βουλή θα προσπαθεί να την αποκλείσει με λανθασμένους τρόπους, τόσο θα τη βρίσκει μπροστά της. Επιπροσθέτως, αν κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ασπάζονται κι υιοθετούν τις φασιστικές νοοτροπίες, για τους μετανάστες, αν τα προσφυγόπουλα είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού, αν δεν παίρνουν χαρτιά, παιδιά μεταναστών, που έχουν γεννηθεί εδώ, τότε έχει νικήσει η Χρυσή Αυγή, αντί για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.

Η ιδέα του φασισμού πρέπει να νικηθεί

Αν θέλει να εξοβελίσει την Χρυσή Αυγή, το Κοινοβούλιο θα πρέπει να την τρελάνει στη νομιμότητα και ν΄ αμφισβητήσει τις ιδέες της εμπράκτως. Το αντίδοτο στον φασισμό, δεν είναι ο αποκλεισμός. Είναι η περισσότερη δημοκρατία. Η Βουλή ν΄ αρχίσει να σκέφτεται όχι μόνο πολιτικάντικα πως θα διορίσει τα δικά της παιδιά ή αν θα κόψει την Ελένη Ζαρούλια αλλά πως θα φέρει δημοκρατία και μέσα στο κοινοβούλιο. Να βάλει δικλείδες ασφαλείας αντί για νομοθεσία με περίεργες και φωτογραφικές τροπολογίες, αποκλεισμούς ομάδων, που διαφωνούν με την κυβερνητική πλειοψηφία, αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά, νόμους, που ευνοούν ημετέρους.

Εν τέλει, το ελληνικό κοινοβούλιο δεν κινδυνεύει από τον διορισμό της Ελένης Ζαρούλια. Από τον εαυτό του κινδυνεύει. Από την υποκρισία ορισμένων εκπροσώπων του κι από τις αποφάσεις που παίρνει. Από τις καθυστερήσεις ή την αξιοπερίεργη βιασύνη του. Από την αλαζονεία της εξουσίας. Το ελληνικό κοινοβούλιο θα κινδυνεύει από κάθε Μιχαλολιάκο. Κινδυνεύει όσο δεν χτίζει αλήθεια με την κοινωνία. Όσο λέει ψέματα και υποκρίνεται. Όσο αρνείται να παραδεχτεί τα λάθη και τις αστοχίες του και να τα διορθώσει. Όσο έχει τους μισούς Έλληνες αποκλεισμένους. Όσο υποκρίνεται, πως οι μετανάστες κι οι πρόσφυγες δεν το αφορούν.

Η ελληνική Βουλή μετά από δέκα χρόνια μνημονίων εξακολουθεί να μην κοιτά στον καθρέφτη τα λάθη της και να τα επαναλαμβάνει. Κι όσο το κάνει, τόσο οι φασιστικές ιδέες κι ο λαϊκισμός της Χρυσής Αυγής δεν έχουν βγει οριστικά από το παιχνίδι και μας απειλούν. Όταν ο κόσμος θα ξαναρχίσει να εμπιστεύεται την πολιτική και τους πολιτικούς, γιατί θα τον έχουν πείσει, πως είναι κοντά του, για να προσφέρουν κι όχι για τα συμφέροντά τους, τότε και μόνο η Χρυσή Αυγή θα έχει ηττηθεί οριστικά…