Ο ( αργός) θάνατος του Εμποράκου

Είμαι σίγουρη ότι ο Μίλερ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ όταν ξεκινούσε να γράφει την ιστορία του Λόμαν, ότι θα υπέγραφε ένα τρομακτικά προφητικό έργο όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κεντρικού ήρωα θα τον ερμήνευαν με απόλυτα τραγικό τρόπο, οι γείτονές μας, οι συμμαθητές των γονιών μας, οι γνωστοί μας, οι συνεργάτες και οι φίλοι μας.
(Ο ήρωας του συγγραφέα, ο Λόμαν, μένει στα γεράματά του χωρίς δουλειά. Πριν δώσει τέλος στην ζωή του εκτίθεται για όλα όσα έκανε και για όλα όσα δεν έκανε. Ο Μίλερ εμπνεύστηκε από την ζωή του πατέρα του και την οικονομική καταστροφή της οικογένειάς του. Για πρώτη φορά το έργο είχε ανέβει στο Broadway το 1949)

Από το 2009 και μετά, κάθε μέρα η ιστορία του Μίλερ, εξελίσσεται δίπλα μας με τρόπο ανήθικα πια βασανιστικό. Τον θυμήθηκα τον Μίλερ, καθώς μιλούσα μ’ έναν Έλληνα που τα τελευταία δύο χρόνια είναι στην Νέα Υόρκη. Μου εξηγούσε πως έφτασε από το υπέροχο παραδεισένιο ελληνικό νησί του πριν δυο χρόνια «γυμνός» εκεί, ως αναγκαστική επιλογή, για την επιβίωση των ανθρώπων που αγαπάει και του ίδιου. Ανταλλάξαμε σκέψεις καθώς βρίσκομαι τους τελευταίους μήνες στο Los Angeles όπου διαχειρίζομαι και εγώ με την σειρά μου συγχορδίες συναισθημάτων, για να καταλήξουμε ότι είτε είμαστε στην Ελλάδα, είτε όχι, ζούμε το «κραχ» των ονείρων και των προσδοκιών, τα οποία δεν εμπίπτουν στην «σφαίρα» του άυλου, αλλά ορίζονται με πραγματικές απώλειες ανθρώπων και αποκτηθέντων με κόπο και πολύ προσωπική εργασία.
Και να θέλεις να μην παρακολουθήσεις τα όσα λέγονται, ανακοινώνονται, γράφονται και με αφορμή τα «πλεονάσματα» δεν μπορείς να μην νιώσεις έμπλεος αγανάκτησης.

Πρέπει να είναι ή αφελής ή ευνοημένος ή βολεμένος ή σακάτης νοητικά όποιος δεν καταλαβαίνει πια, ότι η λογική της απόλυτης εξόντωσης μιας μεσαίας τάξης αλλά και μικρομεσαίας που μπορούσε να διαχειρίζεται με αξιοπρέπεια την ζωή της έληξε. Άδικο; Απολύτως. Η επιχειρηματολογία περί «ξιπασμού» πολλών και κατανάλωσης «πλαστικού χρήματος» αφορά λιγότερους απ’ όσους επωφελήθηκαν μυθικών ποσών από το σύστημα και που φυσικά παραμένουν να κάνουν «πασαρέλα» χωρίς να έχει χρειαστεί ούτε τις βέρες των γονιών τους να πουλήσουν, ούτε τα έπιπλα της γιαγιάς τους να κάψουν στο τζάκι, ούτε να ντύνονται για να κοιμηθούν. Ήθελα να ήξερα ποιος είναι εκείνος απ’ όσους έχουν δυνατότητα λήψης αποφάσεων που πιστεύει ότι μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με 5000 Ευρώ τον χρόνο. Εκτός και αν εννοούν την εξαθλίωση επιβίωση. Απορώ πολλές φορές για το αν όσοι έχουν πάρει τα μέτρα για την φορολογία μέτρα που έχουν ξεκληρίσει και τον τελευταίο ανθεκτικό έντιμο που θα ήθελε να παραμείνει στην χώρα, αν το βράδυ πριν κοιμηθούν ( δεν μ’ ενδιαφέρει αν αυτό το χαρακτηρίζετε μελό) κάνουν μια απογραφή των «τάφων» που αθροίζουν στο ενεργητικό τους. Εγώ βλέπω να υπάρχουν πλην δύο ή τριών εξαιρέσεων, οι κατά συρροή διεφθαρμένοι που χορεύουν «τσάμικα με τους προοδευτικούς» και οι συνεπείς να μένουν με σάπια δόντια στο στόμα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τον οδοντίατρο. ( Ήθελα να ήξερα κάποιος από αυτούς που είναι στα κέντρα των αποφάσεων δεν έχει φίλο οδοντίατρο να του εξηγήσει το έργο; Δεν έχει φίλο γιατρό καρδιολόγο, γυναικολόγο, χειρουργό, ογκολόγο, ψυχίατρο; ) Δεν υπάρχει ούτε ένας γνώριμος δικός μου που να μην ένιωσε όπως ο Λόμαν του Μίλερ τα τελευταία 8 χρόνια ( και δεν νομίζω ότι όλοι οι γνωστοί μου θέλαν να γίνουν πρωταγωνιστές ) Ξέρω ότι πλησιάζουν γιορτές και ξέρω ότι έχουμε ανάγκη από το να ραντίσουμε τις μέρες μας με παυσίπονη αστρόσκονη, αλλά ξέρω και ότι το inbox μου έχει μηνύματα συνομηλίκων μου, που τώρα, ναι τώρα, αποφασίζουν να φύγουν για άλλες χώρες, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα παιδιά τους, για να μπορέσουν να ….ζήσουν τα παιδιά τους. Ξέρω τι πατέντες προσπαθούν να κάνουν οι γιατροί στα νοσοκομεία.

Ξέρω ότι για να την «βγάλει» κάποιος και δυστυχώς η πραγματικότητα δεν έχει καμία ομοιότητα με την εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου, την περνάει με κουπόνια, «ευκαιρίες» , και «προσφορές».
Διαφημίζανε την «Black Friday” ενώ στην πραγματικότητα ζούμε «Black years». Ταπεινή μου άποψη ότι οι χυδαίοι και ανήθικοι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν διευθύνοντας φοβισμένους αυλικούς. Οι της κυβέρνησης δεν μπορούν, δεν θέλουν, δεν νιώθουν, δεν ζουν, δεν νοιάζονται για τους μελλοθάνατους; Πιθανόν. Πάντως από την στιγμή που έφτασαν ν’ αξιώσουν, ότι κάποιος με 5500 εισόδημα τον χρόνο θα πληρώνει φόρους προγραμματίζουν για τον ρόλο του πρωταγωνιστή Λόμαν εκατομμύρια Έλληνες. Αυτό είναι προδοσία έτσι; Για να συνεννοούμαστε.