Όλοι το έχουμε ακούσει. Το «Ει, μαλάκα που πας ρε μαλάκα».
Είναι το όνομα των νέων στους δρόμους, στις παραλίες, στα σχολεία, στις παρέες παντού. Καλά αυτά τα παιδιά δεν έχουν όνομα ρωτάμε εμείς οι μεγάλοι που όχι δεν είμασταν κάποτε παιδιά και δεν χρησιμοποιήσαμε ποτέ αυτή τη λέξη. Οοοοοχι.....
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Ούτε καν με τον κορωνοϊό πάνω από τα κεφάλια μας.
«Ρε μαλ@κα είσαι πολύ μαλ@κας», έλεγε το 12χρονο στον συνομήλικο του κάτω από τον βασανιστικό ήχο της ρακέτας στη παραλία. Τακ, τακ, Τακ, μπακα μπουπα, παίξε ρε μαλάκα θα νυχτώσουμε. «Έλα ρε μαλάκα που θα μου πεις μαλάκα παίξε, εμένα που ρε μαλάκα τρεις γκόμενές έριξα στη ρακέτα φέτος»....
Είναι στα αλήθεια χωρίς αμφιβολία το πιο δημοφιλές ελληνικό όνομα στα κοινά 10-16 αν τα μετρούσε η AGB. Όχι ο Γιάννης, μήτε ο Γιώργος. Ούτε καν ο Νίκος. Χαιρετίστε και υποκλιθείτε στον αξιότιμο κύριο Μαλάκα ....
Το παιχνίδι στην παραλία με τις ρακέτες, ντάπα ντούπα κράτησε αρκετά. «Να δεις ρε μαλάκα φάση, μαλάκα δε θα το πιστεύεις.... Ήρθε η Σοφία και μείναμε μαλακές, μαλάκα» ....
Κάποια στιγμή η μπάλα καρφώθηκε στα μαλλιά μιας κυρίας που την άρπαξε, σηκώθηκε λεβέντικα και φώναξε υπό τους ήχους της παραλίας που άρχισε να χειροκροτεί: «και τώρα ποιος μαλάκα από όλους τους μαλάκες, θα έρθει να πάρει τη μπάλα… »?
Ένας κοκκινοτρίχης γεμάτος ακμή πλησίασε και τότε η ηρωίδα της παραλίας τον ρώτησε… «Εντάξει το μικρό σου είναι μαλάκας το καταλάβαμε όλοι, το επίθετο σου πως είναι»?
Το αγορίστικο προσωνύμιο εκεί στα όρια της εφηβείας και του ανδρισμού δε λαμβάνει χώρα μόνο στη θάλασσα τη καταραμένη ώρα της ρακέτας. Ακούγεται παντού. Στους δρόμους, στα πάρκα, στα νεανικά παιχνίδια. Αρχίζει με το πρώτο χνούδι κάτω από τη μασχάλη και αμφιβάλω αν τελειώνει ποτέ αφού είναι παγίων γνωστό ότι, η μάνα του «μαλάκα» δε πέθανε ποτέ!
Στο μπαρ της θορυβώδους πόλης κάθονται στη σειρά στο τραπέζι 15 άτομα.
Κορίτσια όμορφα, γλυκά, της νιότης χαϊδεμένα και ανάμεσα τους τα αγόρια.
Τα αγόρια τους; δε θα το μάθουμε ποτέ…
Όλο το βράδυ ήταν μπροστά στα κινητά. Ο καθένας το δικό του. Και έγραφαν. Facebook, Instagram και ότι άλλο διαβολόι υπάρχει στα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπορεί να στέλνανε και μηνύματα ανάμεσα τους.
Τάχω ικανά. Επικοινωνία μηδέν.
Αλλά κάποια στιγμή ο μεγαλοπρεπής «μαλάκας» ξανά χτύπησε. Αλλά αυτή την φορά στο πληθυντικό. «Ρε μαλάκες, πάμε παραλία;»… έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία....
Το τελευταίο δικό μου γιατί που μυαλό να το σκεφτείτε αγόρια και κορίτσια που από ανία το παίζανε μαλάκες...
Για τον έρωτα έχουμε κάτι;