«ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…»

Η εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» βγήκε στον τηλεοπτικό αέρα του Star πριν από έξι σεζόν. Καθημερινά διαχειριζόμαστε ανθρώπινα συναισθήματα. Ανθρώπους που παραδίδουν μαθήματα ζωής, θύτες και θύματα του κόσμου μας.
Στην περίπτωση της γυναίκας που φέρεται να έριξε βιτριόλι σε άλλη γυναίκα, για λόγους μη ξεκάθαρους ακόμη για μένα, έχουμε να κάνουμε με μια ανθρώπινη πράξη που είχαμε πολλά χρόνια να δούμε να υλοποιείται με αυτό τον τρόπο στη χώρα μας. Ρώτησα έναν από τους πιο έμπειρους πλαστικούς χειρουργούς στη χώρα μας, τον Ανδρέα Φουστάνο, και μου είπε πως εκείνος γνωρίζει τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις δραστών που τα θύματά τους απευθύνθηκαν σ’ εκείνον. Το διαφορετικό σ’ εκείνες τις περιπτώσεις είναι ότι γνώριζαν τον δράστη. Το κίνητρο ήταν ερωτικό. Παθολογική ζήλια ή απιστία. Στη μία περίπτωση που τον ρώτησα στο παρασκήνιο της εκπομπής, μου είπε ότι τον έπιασε στον ύπνο και του έριξε το βιτριόλι στο πρόσωπο. Απιστία γαρ σε αυτή την εκδικητική πράξη.
Τέτοια περίπτωση με παρακολούθηση για μεγάλο διάστημα, περούκα, ενέδρα στην εργασία της, δεν είχαμε ξαναδεί και ακούσει. Το σχεδίαζε καιρό και τα πρώτα σενάρια ήταν πολύ μακριά από την πραγματική δράστη. Το κίνητρο ακόμη αδιευκρίνιστο, καθώς δεν υπάρχει ομολογία πράξης.

Το στυγερό έγκλημα της Ελένης Τοπαλούδη ταρακούνησε όλη την Ελλάδα. Ο σεισμός ξεκίνησε από τη Ρόδο και τα ρίχτερ χτύπησαν παντού. Ακούσαμε και είδαμε πολλά μέχρι να απαγγελθούν τα πολυπόθητα «ισόβια». Τα σηκωμένα χέρια της μάνας στα κάγκελα των δικαστηρίων ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Βαθύς πόνος με αγανάκτηση και θυμό. Ο δίμετρος κυρ-Γιάννης, πατέρας της Ελένης, μόνος του στον προαύλιο χώρο έψαχνε τα γιατί... Δίδαξαν ήθος και αξιοπρέπεια σε όλους μας. Έλεγαν και ξανάλεγαν «ποιοι γονείς μεγάλωσαν αυτά τα θηρία;». Η Ελένη τους απλά είπε «όχι» στις ορέξεις τους. Αυτό της το «όχι» ήταν και το μαρτυρικό τέλος στη ζωή της.

Η οικογένεια Δαλακλίδη στην Ξάνθη έζησε το παρανάλωμα της ψυχής και του κορμιού της κόρης τους. Ένας άνδρας την κυνήγησε να τη βιάσει έως την είσοδο της πολυκατοικίας που διέμενε, και στο τέλος της έβαλε και φωτιά. Άφησε μια οικογένεια στα αποκαΐδια του. Τόσα χρόνια μετά, μόνο το εκκλησάκι που έγινε στην είσοδο της πολυκατοικίας, εκεί που μαρτύρησε, δείχνει τον τρόπο και το σημείο που έγινε το στυγερό αυτό έγκλημα. Οι γονείς περίμεναν την ισόβια τιμωρία του και τα δικαστήρια τους δικαίωσαν.

Ένας ψυκτικός πήγε να καθαρίσει το κλιματιστικό μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που είχε μάλιστα χάσει τον άνδρα της από τη νόσο των λεγεωνάριων, τη νόσο που προέρχεται ουσιαστικά από τα κλιματιστικά, και τη σκότωσε με ένα σφυρί που πήρε από την εργαλειοθήκη του γιατί, λέει, του μίλησε προσβλητικά. Βρέθηκε νεκρή από την ίδια της την κόρη στο διαμέρισμά της, που την αναζητούσε, και πολύ γρήγορα εξιχνιάστηκε το έγκλημα. Δράστης ο ψυκτικός.

Θλίψη παντού. Δράστες και εγκληματίες σε παραλογισμό με υποθέσεις και σενάρια. Πολλά τα πώς και τα γιατί.
Έτσι ρώτησα τον εμπειρότατο ψυχίατρο, κ. Δημήτρη Σούρα, και πολλές φορές πραγματογνώμονα σε μεγάλες δίκες, για το συναίσθημα, τον σουρεαλισμό και τις πράξεις του δράστη.
Ποιοι είναι οι υπ’ αριθμόν ένα υποψήφιοι να εγκληματήσουν;

1) Ο παρανοϊκός σχιζοφρενής. Σκοτώνει γιατί παρερμηνεύει, παρανοεί και βλέπει παντού εχθρούς.

2) Το άτομο με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας. Ο εν δυνάμει δολοφόνος. Σκοτώνει γιατί είναι δημιουργημένος για το κακό.

3) Το άτομο που δεν μπορεί να διαχειριστεί τον θυμό και τα νεύρα του. Φτάνει συχνά στον φόνο.

4) Τα άτομα που αισθάνονται συνεχώς κατώτερα, αδικημένα και ζουν με έντονα συναισθήματα ζήλιας και εκδίκησης.

5) Οι χρήστες ουσιών, μεταξύ των οποίων αλκοόλ και κοκαΐνης. Ο σχιζοφρενής είδε τον μεθυσμένο και το ’βαλε στα πόδια.

6) Το άτομο που έχει ζήσει σε βίαιο περιβάλλον με έντονη ενδοοικογενειακή βία. Την ανταποδίδει και μπορεί να φτάσει ακόμη και σε φόνο.

7) Οι πληρωμένοι δολοφόνοι. Το χρήμα καταλύει πολλές ηθικές αξίες.

8) Άτομα με βαριά οργανικά προβλήματα ιδίως του εγκεφάλου, που παράγουν ανεξέλεγκτη επιθετικότητα και βία.

9) Μερικές φορές η άνοια και μορφές νοητικής καθυστέρησης.

10) Μια σπάνια μορφή ιδεοψυχαναγκαστικής ιδεοληπτικής ζήλιας και ενασχόλησης με κάποιο άτομο.

Πάντα έμαθα να δικαιολογώ «ανθρώπων πράξεις». Κάποιες δεν τις χωρά ο νους. Τα ελαφρυντικά είναι για τα δικαστήρια. Για τα θύματα υπάρχει μόνο η ενοχή, η ισόβια τιμωρία, η κάθαρση. Για την κοινωνία υπάρχει ο σωφρονισμός, τα κλειστά στόματα και δηλώσεις τύπου «σ’ τα ’λεγα εγώ», «ήταν το καλύτερο παιδί», «δεν είχε δώσει κανένα δικαίωμα», «βλέπαμε ότι ήταν επιθετικός, αλλά δεν θεωρούσαμε ότι θα σκοτώσει το παιδί του» και άλλες τέτοιες κουβέντες.
Η μόνη μου ελπίδα είναι οι άνθρωποι. Εμείς μπορούμε να δούμε τη ζωή αλλιώς. Να δούμε το πρόβλημα που έχουν οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι γύρω μας, και να πάμε σε ειδικούς. Να αλλάξουμε. Να γεφυρώσουμε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας. Να πάρουμε τα χάπια μας, αν χρειαστεί. Να δούμε κατάματα το πρόβλημα. Οι ψυχίατροι και οι παντός είδους ειδικοί για κάθε πρόβλημα που έχουμε είναι μαζί μας και όχι απέναντι. Οι φυλακές της ψυχής, αν ξεπεραστούν από τους ειδικούς, δεν θα χρειαστεί ποτέ να μας οδηγήσουν σε πραγματικές φυλακές. Και για να ρίξω το βέλος κατευθείαν στην καρδιά, εμείς οι γονείς δεν δίνουμε άφεση αμαρτιών σε κάθε κακή και επικίνδυνη πράξη του παιδιού μας από τη νεαρή του ηλικία. Κάποιες κακές παιδικές πράξεις, όταν επαναλαμβάνονται, συχνά δείχνουν πρόβλημα. Μην αμελήσετε να τα φιλτράρετε και να τα δείτε, γιατί μετά δεν υπάρχει επιστροφή.