ΜΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Οι γίγαντες που ζουν στα βουνά της Ελλάδας.

Κάποιο καλοκαίρι των παιδικών μου χρόνων, πήγα με τη μαμά στα μέρη του παππού μου, του Παναγιώτη. Ο παππούς γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό της Πίνδου, σε τόπο που το μοναδικό συναίσθημα που κυριαρχεί είναι δέος για τα όσα θαυμαστά και υπέροχα βλέπει το μάτι ανθρώπου να απλώνονται γύρω.

Με δεδομένη τη σχέση μου με τα τετράποδα, φίλοι μάς ξενάγησαν στους τόπους που οι παραδοσιακοί κάτοικοι του βουνού διατηρούν τα κοπάδια τους. Πλησιάζοντας στη στάνη, ακούσαμε ένα γάβγισμα, που πιότερο έμοιαζε με βροντή παρά με φωνή ζώου. Στα παιδικά μου μάτια, ο σκύλος που είδα έμοιαζε να έχει διαστάσεις τεράστιες (όχι πως δεν τις είχε). Ο τσοπάνης, φίλος του παππού, σφύριξε από μακριά και ο γίγαντας με μορφή σκύλου σταμάτησε. Τριγύρω σκορπισμένα στις πλαγιές περισσότερα από 500 πρόβατα με τα μωρά τους και πολλά κατσικάκια που χοροπηδούσαν. Η χαρά μου ήταν τόση που είχα μείνει ακίνητη να παρακολουθώ…

Οι ντόπιοι οικογενειακοί φίλοι, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, ήρθαν προς το μέρος μας και ένας άντρας με κατακόκκινο πρόσωπο και άσπρο παχύ μουστάκι με πήρε αγκαλιά. «Έλα, κούκλα μου, να γνωρίσεις τον Πάρη», έτσι έλεγαν τον τεράστιο γίγαντα-σκύλο που, βλέποντας το αφεντικό του, ξάπλωσε σαν μικρό γατί στα πόδια του.

Εγώ εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και άρχισα να χαϊδεύω το τεράστιο μαλλιαρό κεφάλι του, μ’ εκείνον να με γλείφει κουνώντας μια ουρά... μα μια ουρά γεμάτη με παχύ τρίχωμα που έμοιαζε να ξεπερνάει το σώμα μου.Αυτό που θυμάμαι, γιατί καθίσαμε ώρες σ’ εκείνο τον βουνίσιο παράδεισο, ήταν το βλέμμα του. Στοχαστικό και βελούδινο «κύκλωνε» την τεράστια βουνίσια περιοχή.

Σήμερα σας παρουσιάζω τι είναι ακριβώς οι «γίγαντες της Ηπείρου» που ως σκύλοι ανήκουν στα μολοσσοειδή, δηλαδή είναι οι γίγαντες των σκυλίσιων φυλών.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μολοσσός ήταν γιος του Νεοπτόλεμου και της Ανδρομάχης, εγγονός του Αχιλλέα. Γενάρχης της φυλής των Μολοσσών της Ηπείρου, οι οποίοι ήταν ξακουστοί για τους σκύλους τους. Ένας τέτοιος σκύλος, ο Περίττας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλαξε την Ιστορία, αφού έσωσε τον διάσημο κύρη του από βέβαιο θάνατο, δαγκώνοντας και τρέποντας σε φυγή τον ελέφαντα που μετέφερε τον Δαρείο Γ΄. Οι Πέρσες, ως γνωστόν, σκορπίζονταν σαν τη σκόνη, όταν ο βασιλιάς τους οπισθοχωρούσε. Έτσι, έζησε ο Μέγας κι έκανε αυτά που γνωρίζουμε. Έχτισε, δε, και μία πόλη με τ’ όνομα του ηρωικού του σκύλου, κάπου στην Ινδία.
Τα σκυλιά αυτά είναι μεγαλόσωμα, εκπαιδεύσιμα, κοινωνικότατα και αφοσιωμένα στην αγέλη τους, δηλαδή στα άτομα τα οποία θα θεωρήσουν ότι προστατεύουν. Υπερ-προστατευτικά στα μικρά παιδιά, δείχνουν την ιδιαίτερη αγάπη τους σε αυτά. Λόγω του ενστίκτου και της αντίληψής του, είναι ο ιδανικός φύλακας, εκτός, φυσικά, από τις ποιμενικές του ικανότητες. Όλες οι φυλές μαστίφ-μολοσσοειδών προέρχονται από τον Μολοσσό της Ηπείρου. Αναγνωρισμένη ράτσα από την F.C.I. (Διεθνής Κυνολογική Ομοσπονδία).

Όσοι είχατε ή έχετε την εμπειρία με τη συγκεκριμένη ή παρόμοια φυλή είστε πάρα πολύ τυχεροί, γιατί είναι φύλακες του χώρου, εκπαιδευμένοι γονιδιακά σε αυτή την ιδιότητά τους, χρειάζονται ελαφριά άσκηση, δεν είναι καθόλου νευρικά ζώα και χαρακτηρίζονται από μια μοναδική αρχοντιά. Νομίζω ότι όσοι έχουν την εμπειρία να υιοθετήσουν γιγαντιαίο τσοπανόσκυλο, έχουν τον καλύτερο φίλο-προστάτη για την οικογένεια και τα παιδιά τους.

Από τον διαδικτυακό δίαυλο «Φρυκτωρίες», αλιεύσαμε ένα εξόχως διαφωτιστικό, σύντομο βίντεο για τον Έλληνα τετράποδο γίγαντα: