Η αλήθεια είναι ότι η φετινή χρονιά είναι η πιο ιδιαίτερη και συνάμα δύσκολη για τον κόσμο του πολιτισμού. Οι παραστάσεις στο θέατρο, οι προβολές ταινιών στον κινηματογράφο, οι συναυλίες και οι βόλτες στα Μουσεία τείνουν να γίνουν μία γλυκιά ανάμνηση. Προς το παρόν, μένουμε σπίτι. Υπό αυτό το πρίσμα σκέψης, αρκετοί φορείς παρουσιάζουν (σε πρώτη φάση) διαδικτυακά ένα μέρος του προγράμματος που δεν μπόρεσε (δεδομένων των συνθηκών) να υλοποιηθεί δια ζώσης.
Έτσι, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού σε συνεργασία με το Μουσείο Καλών Τεχνών Αλεξάνδρειας εγκαινιάζουν μία στοχευμένη ψηφιακή έκθεση με θέμα τη συνάντηση των πολιτισμών της Ελλάδας και της Αιγύπτου, μία ένωση στοιχείων πολιτισμού ανάμεσα σε δύο λαούς, των οποίων η ιστορία αρκετές φορές τέμνεται.
Οι φωτογραφίες της έκθεσης αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα μιας ιδιαίτερης λαϊκής αρχιτεκτονικής που βρίσκονται στην ύπαιθρο της Αιγύπτου και στο νησί της Τήνου. Διαφορετικές τεχνοτροπίες για κοινή όμως χρήση. Πρόκειται για εντυπωσιακές κατασκευές που προορίζονται για κατοικίες των περιστεριών. Το πουλί, ένα ζώο – σύμβολο, που συνδέθηκε με την ύπαρξη του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους αλλά κυρίως εδραιώθηκε ως τις μέρες μας ως παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης πρωταγωνιστεί σε αυτή την έκθεση.
Οι διαφορές ανάμεσα στου φερόμενους περιστερώνες είναι πολλές. Στην Αίγυπτο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι φτιαγμένοι από εντελώς διαφορετικά υλικά, προσαρμοσμένοι σε ένα απόλυτα ξεχωριστό φυσικό περιβάλλον και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται και να κατασκευάζονται νέοι. Στην Τήνο ξεκίνησαν να χτίζονται περίπου κατά το 1.200 μ.Χ. ενώ τα τελευταία χρόνια η χρήση τους εγκαταλείφθηκε και οι εναπομείναντες αποτελούν σήμερα διατηρητέα μνημεία. Παρά τις διαφορές τους, υπάρχει μία σημαντική ομοιότητα, η οποία ξεπερνά οτιδήποτε τους χωρίζει. Είναι πάντως γεγονός ότι πρόκειται για περίτεχνα οικοδομήματα που δημιουργούν καταπληκτικές γεωμετρίες και στολίζουν μοναδικά το τοπίο που τις περιβάλει. Πρόκειται περισσότερο για ένα κόσμημα που εναρμονίζεται πλήρως με το φυσικό περιβάλλον, γίνεται προέκταση του και δεν φαντάζει κάτι ξένο – επίτευγμα αρκετά δύσκολο, αν μελετήσουμε καλύτερα την πρόσφατη και παλαιότερη ιστορία.
Εξίσου σπουδαίο επίτευγμα σημείωσαν οι Δρ. Αριστείδης Κοντογεώργης και Σάρα Ζοχέιρ, οι οποίοι προσέφεραν το φωτογραφικό τους υλικό, ώστε να δημιουργηθεί η ιδιαίτερη αυτή σύνθεση εικόνων που συγκροτεί την ιδιαίτερη, αλλά τόσο μοναδική ψηφιακή έκθεση.
Η περιήγηση απέχει ένα κλικ μακριά: