ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΘΕΑ

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 2018, όταν οι κάμερες ακολουθούσαν διακριτικά, αλλά σκηνοθετικά άρτια, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκείνος επιμελώς ατιμέλητως, με τζην παντελόνι και αθλητικά, παρέα με μέλη της ΜΚΟ Praksis, συνομιλεί στην Πλατεία Βάθη με άτομα που απεξαρτήθηκαν από την χρήση τοξικών ουσιών. Με μια γρήγορη αναζήτηση στο youtube μπορεί κανείς να βρεί το υποτιτλισμένο video και να ακούσει τον νυν πρωθυπουργό να τάζει ενίσχυση των προγραμμάτων απεξάρτησης και θέσεις εργασίας, δίχως το στίγμα για τα άτομα που απεξαρτήθηκαν.

Με το που εξελέγη η νέα κυβέρνηση της ΝΔ, ξεκίνησε η «ενίσχυση». Από τα λόγια πέρασε αμέσως στις πράξεις και με μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το Φθινόπωρο του 2019 άλλαξε τον τρόπο ορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΕΘΕΑ. Σε αυτες τις περιπτωσεις πάντα πρέπει να υπάρχει μια αφορμή, ένα προσχημα. Το πρόσχημα βρέθηκε σε ένα παλιό πόρισμα που έκανε λόγο για ατασθαλίες, παρά το γεγονός ότι το ΚΕΘΕΑ χρόνια τώρα ελέγχεται και αυτοελέγχεται όσο λίγοι οργανισμοί στη χώρα μας.

Εκείνη η ΠΝΠ του 2019 άλλαζε το εκλεγμένο από τη Γενική Συνέλευση και άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΕΘΕΑ, με ένα κομματικά διορισμένο Διοικητικό Συμβούλιο(ΔΣ). Και ενώ οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στην ουσία αποδυνάμωναν το ΚΕΘΕΑ, αφαιρώντας του την «ψυχή» του, τον αυτοδιαχειριζόμενο χαρακτήρα του, ο υπουργός, σαν να μην έτρεχε τίποτα, δεσμευόταν όχι μόνο για τη διατήρηση αλλά και για την ενίσχυση του αυτοδιοίκητου του ΚΕΘΕΑ και για τη διαφύλαξη της θεραπευτικής του πρότασης.

Από τότε πέρασαν δυο χρόνια δύσκολα για το ΚΕΘΕΑ. Και δύο χρόνια μετά, η κυβέρνηση έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στον οργανισμό που με τους ανθρώπους του δίνει ευκαιρία στη ζωή σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες, τοξικοεξαρτημένους.

Δεν ξέρω αν πρόκειται για ιδεοληψία ή μεταρρυθμιστικό οίστρο ακόμη κι όταν κάτι λειτουργεί υποδειγματικά ή για την γνωστή συνταγή του κομματικού ελέγχου από τη μία και της τοποθέτησης των «δικών τους παιδιών» από την άλλη. Επιτελικό κράτος είναι αυτό, χωρίς επιτελείο δεν δουλεύει… Αυτό που ξέρω είναι πως το νέο κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με πρόσχημα αυτή τη φορά την κατάρτιση νέου κανονισμού λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ, επί της ουσίας μετατρέπει το ΚΕΘΕΑ σε ένα υδροκέφαλο γραφειοκρατικό μόρφωμα χωρίς μάλιστα να αιτιολογούνται οι αλλαγές. Σαν το επιτελικό κράτος δήλαδή…

Το κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με τα δήθεν άριστα βιογραφικά αντικαθιστά με νόμο το αυτοδιοίκητο του πιο επιτυχημένου οργανισμού απεξάρτησης της χώρας.

Το κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με τα δήθεν άριστα βιογραφικά, παύει τις διαδικασίες ανάδειξης εκπροσώπων από τις κοινότητες, τη συμμετοχή στις αποφάσεις και βάζει φρένο στον κυρίαρχο ρόλο της Γενικής Συνέλευσης για τη λήψη αποφάσεων. Πλέον θα αποφασίζει το κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με τα δήθεν άριστα βιογραφικά.

Γιατί το κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με τα δήθεν άριστα βιογραφικά, ξέρει καλύτερα από τους ανθρώπους της κοινότητας που επί δεκαετίες δίνουν ανάσα και ζωή μέσα από τις θεραπευτικές δομές σε ευάλωτους ανθρώπους και το πετυχαίνουν με όρους αμεσοδημοκρατίας στο πλαίσιο μιας κοινότητας.

Μάλιστα το κομματικά διορισμένο «επιτελικό» ΔΣ, με τα δήθεν άριστα βιογραφικά, είναι μεγαλόκαρδο και θέλησε να «διαβουλευθεί» με τους εργαζόμενους στο ΚΕΘΕΑ στέλνοντας τους μέσω μέηλ το άριστο προσχέδιο νόμου 95 άρθρων. Τους άφησε και δέκα μέρες να το συζητήσουν. Οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν.

Αρνήθηκαν γιατί 38 χρόνια μετά, αλλάζει όχι μόνο ο κανονισμός λειτουργίας, αλλά ο χαρακτήρας του οργανισμού και της θεραπευτικής του πρότασης. Το οργανωτικό σχήμα που επιβάλλεται υπερσυγκεντρώνει εξουσίες στο ΔΣ και «πειθαρχικοποιεί» τις διαδικασίες.

Το υπουργείο Υγείας που υποσχόταν ότι θα ενισχύσει το αυτοδιοίκητο, τελικά μέσω του «επιτελικού» ΔΣ καταργεί τα θεραπευτικά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και μειώνει τον αριθμό των θεραπευτικών δομών κατά 1/3 με αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις. Αλλάζει την επιτυχημένη και διεθνώς αποδεκτή πρακτική της θεραπευτικής κοινότητας, με ξενώνες διαμονής και κέντρα σωματικής αποτοξίνωσης. Για να μην μείνει τίποτα που να θυμίζει την κοινότητα και θεραπευτική πρακτική του ΚΕΘΕΑ, αλλάζει και τις επωνυμίες των προγραμμάτων: ούτε «Διάβαση», ούτε «Νόστος», ούτε «Ιθάκη». Τα προγράμματα αλλάζουν ονομασία επί το… επιτελικότερο και αναβαφτίζονται σε «διευθύνσεις κλινικών εφαρμογών». Παράλληλα, ενώ συρρικνώνονται τα προγράμματα, διογκώνεται ο διοικητικός μηχανισμός.

Εν μέσω πανδημίας, και εν μέσω ερευνών που δείχνουν ότι οι εξαρτήσεις εν μέσω lockdown έχουν αυξηθεί, η κυβέρνηση επιλέγει να αποσαρθρώσει έναν απολύτως επιτυχημένο δημόσιο οργανισμό απεξάρτησης.

Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει στο περιβάλλον της ένα success story απεξάρτησης στο οποίο να μην συνέβαλε το ΚΕΘΕΑ. Όμως η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται γι αυτά τα success story, είναι πολύ ανθρώπινα και τα πέτυχε το «κακό» Δημόσιο.