Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε φωτεινούς δρόμους
Κάθε ψυχή ενσαρκώνεται στο υλικό πεδίο, για να εξελιχθεί μέσα από τα μαθήματα που έχει επιλέξει να πάρει, φοιτώντας στο σχολείο της ζωής. Γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί έτσι τις συνθήκες, ώστε να εξυπηρετηθεί το ανώτερο καλό.
Την πραγματικότητά μας, όπως έχουμε ξαναπεί, την δημιουργούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες της ψυχής μας, με τις επιλογές μας, τις πράξεις μας και με τις πεποιθήσεις μας. Σε όλη αυτήν την διαδρομή μας, σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, επιλέγουμε τους συνοδοιπόρους μας, τις ψυχές με τις οποίες αλληλεπιδρούμε. Μας διδάσκουν και τις διδάσκουμε. Είμαστε μαθητές και δάσκαλοι μαζί. Και βρίσκονται πάντα στο διάβα μας οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή.
Μαθαίνουμε μέσα από όλες μας τις εμπειρίες, είτε αυτές είναι δυσάρεστες είτε ευχάριστες. Κάθε κατάσταση που βιώνουμε, είναι το ερέθισμα, το οποίο θα μας οδηγήσει στο επόμενο βήμα, στο επόμενο σκαλοπάτι, που θα μας φέρει πιο κοντά στην ανακάλυψη των αρετών μας. Όλο αυτό εκφράζεται μέσα από την πνευματική αλήθεια ότι είμαστε αιώνιες ψυχές στην εξέλιξη, ότι ζούμε σε ένα σύμπαν αγάπης και δικαιοσύνης, και ότι κάθε τι που μας συμβαίνει, υπηρετεί το μάθημά μας.
Πριν προχωρήσουμε, ας κάνουμε δύο διευκρινίσεις. Πρώτον, επειδή οι πνευματικές αλήθειες δεν είναι κάτι που μπορούμε να αποδείξουμε με την λογική, δεν υποχρεώνουμε κανέναν να τις αποδεχτεί. Για να δείτε εάν σας εκφράζουν, σκεφτείτε με την καρδιά και όχι με το μυαλό. Εάν σας κάνουν να αισθάνεστε γαλήνη, υιοθετήστε τες, διαφορετικά ψάξτε για την δική σας αλήθεια. Δεύτερον, η αποδοχή των καταστάσεων, ως μαθημάτων, δεν σημαίνει μοιρολατρία. Σημαίνει δεν βιώνω αδικία, δεν θυμώνω, δεν μεταθέτω στους άλλους την ευθύνη και δεν αναλαμβάνω την δική τους. Σημαίνει ότι, αφού όλοι βρισκόμαστε σε διαδικασία εξέλιξης, κανείς μας δεν είναι τέλειος, αλλά όλοι μας αξίζουμε, έτσι όπως είμαστε σε αυτό ακριβώς το στάδιο, σε αυτήν ακριβώς την… τάξη του σχολείου.
Όλοι μας έχουμε επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην ζωή μας. Ο συνδετικός τους κρίκος είναι το μάθημα που έχουμε επιλέξει να πάρουμε και, για να το… περάσουμε, πρέπει να αλλάξουμε την πεποίθηση, ώστε α) να πάψουμε να έλκουμε αυτό που μας ενοχλεί (συμπεριφορά ή κατάσταση), β) να το δεχτούμε όπως είναι, γ) να επικοινωνούμε πιο αποτελεσματικά με τους άλλους, και δ) να μπορέσουμε να βελτιώσουμε ή να αλλάξουμε τις συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση όλα ξεκινούν από την εσωτερική μας αλλαγή και την μεταμόρφωση των πεποιθήσεων που μας κάνουν να υποφέρουμε.
Οι τομείς, μέσα από τους οποίους επιλέγουμε να μάθουμε, είναι οι σχέσεις μας, η υγεία μας, το εργασιακό μας περιβάλλον και διάφορα γεγονότα (δυστυχήματα, απώλειες, αλλαγές). Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι καλούμαι να μάθω εδώ; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την ευτυχία μου και γιατί; Τι μου καθρεφτίζει; Τι υπάρχει μέσα μου που συντονίζεται με αυτό; Τι χρειάζεται να κάνω;
Οι απαντήσεις είναι εντελώς διαφορετικές για τον καθένα, γιατί πολύ απλά η κάθε ψυχή έχει το δικό της πεδίο για να εξελιχθεί. Αυτός είναι και ο λόγος, που δεν βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο μια παρόμοια κατάσταση. Ο καθένας μας έχει το «τυφλό» του σημείο, και έτσι εξηγείται το γεγονός ότι πολύ εύκολα συνηθίζουμε να δίνουμε συμβουλές στους άλλους, για το πώς να χειριστούν ένα πρόβλημα, αλλά όταν πρόκειται για εμάς δεν μπορούμε να δούμε πέρα από το δάχτυλό μας! Ισχύει για όλους μας. Γιατί; Γιατί, αν ήταν διαφορετικά, δεν θα χρειαζόταν να φοιτήσουμε στο σχολείο της ζωής…
Σε επόμενο άρθρο θα δούμε ορισμένα παραδείγματα και τα πιθανά μαθήματα, που υπάρχουν πίσω από αυτά.