Μαρινέλλα: Η φωνή, η ντίβα, ο άνθρωπος

Φρανκ Σινάτρα: «Aν αυτή η γυναίκα διάλεγε να κάνει διεθνή καριέρα, δύο εβδομάδες θα ήταν αρκετές για να μιλάει γι’ αυτήν όλος ο κόσμος!»

Με την Μαρινέλλα αντάμα ερωτευτήκαμε, πενθήσαμε, γιορτάσαμε, επαναστατήσαμε, αποχαιρετίσαμε ανταμώσεις ζωής, ξενυχτήσαμε, μεθύσαμε, υποδεχθήκαμε όλες τις εποχές του χρόνου στην καρδιά μας. Με λίγα λόγια, ό,τι ωραίο, ό,τι νοσταλγικό, ό,τι ερωτικό, ό,τι πένθιμο, ό,τι ευχηθήκαμε, ποθήσαμε και ξορκίσαμε έγινε «αντάμα» με την Μαρινέλλα.

Ένα βράδυ που την βρήκα να τρώει με την άλλη μεγάλη ταλεντάρα και αγαπημένο μου Τάκη Ζαχαράτο, της το είπα. Με κοίταξε έκπληκτη και μου είπε ότι πάντα ένιωθε και νιώθει μια τραγουδίστρια.

Ήθελα απλώς να καταθέσω θαυμασμό, ευχαριστίες, που «ερήμην της» έχει συντροφεύσει τα πάθη, τα ξενύχτια, τα καλοκαίρια, τις φουρτούνες, τις αγωνίες αλλά και την ελπίδα για μια αλλαγή στα πάντα της ζωής του καθένα μας. Η Μαρινέλλα και οι έρωτές μας πάνε παρέα. Η Μαρινέλλα και ο νόστος της ξενιτιάς επίσης. Η Μαρινέλλα και η γιορτή. Η Μαρινέλλα και οι καημοί μας. Η Μαρινέλλα και η αρχαία μας κληρονομιά. Η Μαρινέλλα και η μαγεία του θεατρίνου. Η Μαρινέλλα και το πάθος, οι όρκοι, οι υποσχέσεις, η απώλεια, η ένωση… Η Μαρινέλλα 50 χρόνια συμπορεύεται με την ιστορία των ανθρώπων μιας χώρας τόσο λαμπερής και τόσο καταραμένης… Η Μαρινέλλα και η ερμηνεία της πιο καθηλωτική και από το ελληνικό φως, πιο αναγνωρίσιμη και από τις φωτογραφίες της Σαντορίνης που βουτάει στο Αιγαίο.

Η έμφυτη ευγένειά της και η απλότητά της είναι χαρακτηριστικά που μόνο μαγικοί άνθρωποι διαθέτουν. Η Μαρινέλλα για μένα είναι και θα είναι με την στάση ζωής της ένα σύμβολο δύναμης, ένα σύμβολο τέχνης, ένα σύμβολο γυναίκας που εγκατέστησε θέση αν και συμπορεύτηκε ή συγκρούστηκε με κολοσσούς.
Θυμάμαι ότι κυριολεκτικά «μου κόπηκε η ανάσα» όταν την είδα το 1982 στο Ζοοm. Όταν τραγούδησε το «Ρeople» της Barbra Streisand μ’ ελληνικούς στίχους, άλλαζε φόρεμα στην σκηνή, ενώ ο προβολέας φώτιζε το πρόσωπό της.
Η Μαρινέλλα είναι εκθαμβωτική χωρίς να έχει υπάρξει όμορφη. Διαθέτει αυτό το χάρισμα που για μένα έχει η Μέριλ Στρηπ. Δεν σε καθηλώνουν με μια ολύμπια ομορφιά, αλλά με την ερμηνεία τους. Το στυλ της μοναδικό και η φιγούρα της πιο αναγνωρίσιμη από το σήμα της Κόκα-Κόλα.
Την Μαρινέλλα δεν την «μπερδεύεις», δεν την συγκρίνεις, δεν την θεωρείς αναμενόμενη…

Σε τελευταία συνέντευξή της δήλωσε ότι έχει περάσει μεγάλες φτώχειες. «Με ψωμί και ζάχαρη», είπε η μεγάλη ντίβα ότι την είχε περάσει πολλές φορές στην ζωή της, αλλά με την απόλυτη πίστη ότι «αύριο θα είναι μια άλλη μέρα» και ότι την δυστυχία της έλλειψης την συντρίβει η σχέση με τους αγαπημένους ανθρώπους.

Στο Los Angeles έφτασα στα μέσα Ιούνη και διαπίστωσα ότι τόσο οι ξένοι που ασχολούνται με την θηριώδη εδώ βιομηχανία του θεάματος όσο και οι Έλληνες θεωρούν κορυφαίο καλλιτεχνικό γεγονός στην Πόλη των Αγγέλων την συναυλία που θα δώσει η Μαρινέλλα με τον Ρέμο τον Οκτώβριο.

Η ζωή της… Νομίζω ότι εγώ είμαι πάρα πολύ «λίγη» για να γράψω για την ζωή μιας γυναίκας που συνεργάστηκε με όλους, όλους, όλους τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες, που κατόρθωσε με την σκηνική της παρουσία να ξεπερνάει το μέγεθος ακόμη και της πιο θηριώδους μουσικής σκηνής στον κόσμο και που την γνωρίζουν όλοι με το μικρό της όνομα: Μαρινέλλα!!! Πόσες το έχουν καταφέρει αυτό παγκόσμια; Α... ξέχασα, και η Madonna, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Πλασάρισε με τον πιο σαφή τρόπο την εικόνα ενός «αντρόγυνου». Με κοντά μαλλιά, ένα λακκάκι στο πηγούνι της, με βλέμμα βελούδινο και τεράστιο, σχεδόν ακίνητη, κοίταζε φακό και κοινό και προκαλούσε «τσουνάμι συναισθημάτων», μ’ ένα γρέζι φωνής τόσο σπάνιο και μοναδικό που μεταμόρφωνε την κάθε νότα σε μελωδία.
Ξεκίνησε να τραγουδάει την εποχή που η Ελλάδα γιάτρευε πληγές από Εμφύλιο. Στον θίασο όπου συμμετείχαν οι πρωτόβγαλτοι τότε Βουτσάς και Καραγιάννη αρρώστησε η τραγουδίστρια. Η Μαρινέλλα δοκίμασε και πήρε «τον ρόλο».
Λένε ότι η σχέση της, τόσο η καλλιτεχνική όσο και η προσωπική, με τον Στέλιο Καζαντζίδη την καθιέρωσε. Παρά το γεγονός ότι για την σχέση αυτή έχουν γραφτεί άπειρα ρεπορτάζ από δημοσιογράφους της εποχής, δεν ξέρω σήμερα πόσο Καζαντζίδης θα ήταν ο Καζαντζίδης χωρίς την Μαρινέλλα.
Παντρεύτηκαν το 1964 και χώρισαν το 1966. Αυτή η γυναίκα κατόρθωσε στην κυριολεξία να γοητεύσει τον Χατζηδάκη, τον Ζαμπέτα, τον Θεοδωράκη, τον Άκη Πάνου, τον Σπανό, τον Κατσαρό, τον Πλέσσα, τον Μάνο Λοΐζο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Μπιθικώτση, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μανώλη Χιώτη, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Κώστα Χατζή, τον Πάριο, τον Χατζηνάσιο.

Respect Greece
Ήταν δεκαετία του ’70, όταν ο σκηνοθέτης Ζεράρ Σαχινιάν γύρισε ένα έγχρωμο σόου δεκαπεντάλεπτης διάρκειας για να προβληθεί η Ελλάδα στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Ιαπωνία. Η Μαρινέλλα, με φόντο του μυκονιάτικους Μύλους, τραγούδησε στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα ελληνικά.

Φυσικά και αποτελεί κορυφαία καλεσμένη του Φρέντυ Γερμανού στην εκπομπή «Αλάτι και πιπέρι», ενώ σταθμός για την τεράστια solo πορεία της αποτελεί το τραγούδι «Σταλιά - Σταλιά». Αυτό που «κατά λάθος» τραγούδησε η Μαρινέλλα, καθώς είχε γραφτεί για την Αλίκη Βουγιουκλάκη η οποία και αρνήθηκε να το τραγουδήσει.
Ένα άλλο «ιστορικό τραγούδι» για την Μαρινέλλα –ήταν το 1968– όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης προετοίμαζε το κινηματογραφικό μιούζικαλ «Γοργόνες και Μάγκες». Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γράφει το τραγούδι «Άνοιξε Πέτρα».

Σύμφωνα με μαρτυρία του Μίμη Πλέσσα, ο χρόνος πίεζε, γιατί σε δύο μέρες έπρεπε να γυριστεί η συγκεκριμένη σκηνή. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκε να μπει στο στούντιο και να το τραγουδήσει. Το είπε μία φορά, δεν το ξανατραγούδησε δεύτερη, καθώς ήταν άψογο. Αυτή η ηχογράφηση ακούγεται στην ταινία ακόμη και σήμερα, και είναι αυτή που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην Μαρινέλλα για το ξεκίνημα της προσωπικής της καριέρας.

Ο κόσμος και οι καλλιτέχνες την αποθεώνουν και υποκλίνονται στο ταλέντο της. Ο Μάνος Κατράκης, ο Αλέξης Μινωτής, η Ειρήνη Παππά, η Ingrid Bergman, o Frank Sinatra, η Ζωή Λάσκαρη, ο Omar Sharif, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, η Νάνα Μούσχουρη με την οποία και τραγουδάει live στο BBC.
Τραγουδάει σε διεθνή φεστιβάλ, συγκεντρώνει χιλιάδες οπαδούς, γαλλικό κανάλι αφιερώνει δύο ώρες σ’ εκείνη και την πορεία της, η Χούντα θεωρεί το κομμάτι «Μάνα μου, κρύψε το σπαθί» απαγορευμένο, ενώ η συμμετοχή της στον διαγωνισμό της Eurovision κάνει σουξέ μέχρι σήμερα με το τραγούδι «Λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και το αγόρι μου».

Η Μαρινέλλα γυναίκα - μάνα - σύζυγος

Αυτή η γυναίκα με το φλογισμένο βλέμμα και την μαγική φωνή προπονήθηκε να είναι ανεξάρτητη. Παραβιάζοντας τα στερεότυπα της εποχής, φέρνει στον κόσμο την κόρη της Τζωρτίνα, ως ανύπαντρη μητέρα. Η σχέση της με τον πρωταθλητή Ελλάδας στην ιππασία Φρέντυ Σερπιέρη είναι γνωστή.
Η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξή της για την σχέση της με τον μεγάλο πρωταθλητή ότι: «Τον Φρέντυ Σερπιέρη τον είχα ερωτευτεί πολύ. Ήμασταν τέσσερα χρόνια μαζί. Μετά την γέννηση της κόρης μας, εκείνος ήθελε να παντρευτούμε. Του είπα, όμως, ότι δεν χρειάζεται, καλύτερα να μείνουμε φίλοι. Φυσικά την αναγνώρισε, της έδωσε το όνομά του, έγιναν όλα όπως έπρεπε. Τον αγαπάω πολύ, είναι εξαιρετικός άνθρωπος κι αυτός και η γυναίκα του, η Σαμπίνα, ο γιος τους επίσης, που είναι πραγματικός αδελφός της κόρης μου».

Λίγους μήνες αφού γέννησε, κάνει τον δεύτερο γάμο της με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Μαζί του η «Νεράιδα», το κέντρο όπου εμφανίζονταν, «ζει» ιστορικές και ανεπανάληπτες στιγμές. Με τον Τόλη χώρισε οριστικά το 1981.
Για χάρη της, ο ιστορικός κινηματογράφος Rex μετατρέπεται σε music Hall, για τον οποίο τότε γράφτηκε στον Τύπο ότι η σκηνή του ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της Όπερας στο Παρίσι, ενώ για την υποδοχή της μεγάλης ντίβας εκεί ξοδεύτηκαν περισσότερα από 300.000.000 δραχμές.

Η δεκαετία του ’90 δίνει την δυνατότητα να την χειροκροτήσει το κοινό στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, αλλά και σε εμβληματικές θεατρικές σκηνές σε όλη την χώρα, για ν’ ακολουθήσει το Μέγαρο Μουσικής και το ΟΑΚΑ.
Την δεκαετία του 2000 η Μαρινέλλα πρωταγωνιστεί και στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου «Ύστερα ήρθαν οι Μέλισσες». Αυτή η σειρά προβλήθηκε στην ΕΤ1, με τον Σταμάτη Κραουνάκη να γράφει όλα τα τραγούδια.
Το 2007 συμπλήρωσε 50 χρόνια στο τραγούδι. Από τότε, μέχρι και την υπέροχη συνεργασία της στο «Παλλάς» με τον Τάκη Ζαχαράτο, δεν έχει σταματήσει στιγμή να τραγουδάει με την συνοδεία των χορδών της ψυχής μας. Μπορεί η Μαρινέλλα να είναι εκείνη η «βιογράφος» της ιστορίας ενός λαού που πέρασε σιδερένια χρόνια, φλέρταρε με το ανούσιο και εφήμερο και περνάει σε φάση μαρασμού και απελπισίας.

Μαρινέλλα, για σένανε μπορούμε…