ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ!

«Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω», θέλησε να «ξεκαθαρίσει» ο πρωθυπουργός μετά τα θλιβερά επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, που σημειώθηκαν όταν χιλιάδες διαδηλωτές θέλησαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά για την αστυνομική βία εις βάρος φιλήσυχων πολιτών. «Και η ζωή ενός συμπολίτη μας, του νεαρού αστυνομικού που κινδύνευσε, να μας αφυπνίσει», πρόσθεσε.

Δεν τον ακούσαμε όμως να εκφράζει τη θλίψη του και τον αποτροπιασμό του για τη δολοφονική επίθεση ενός άλλου αστυνομικού εναντίον ενός άλλου νεαρού, πολίτη αυτήν τη φορά, που στάθηκε μάλιστα η αιτία και η αφορμή για αυτήν τη διαδήλωση.

Όπως δεν ακούσαμε και από τα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα να καταδικάζουν απερίφραστα τον τραυματισμό του αστυνομικού, όπως –και σωστά– έκαναν αντίστοιχα για τον νεαρό που ξυλοκόπησε ο άλλος αστυνομικός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αντιθέτως, καταδίκασε την επίθεση στον αστυνομικό, κρατώντας ισορροπίες ανάμεσα στα δύο γεγονότα, με μια ανακοίνωση του στυλ «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»: «Καταδικάζουμε απερίφραστα όσους επέλεξαν με πράξεις βίας να αμαυρώσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία χιλιάδων κατοίκων, μαθητών, εργαζομένων και καταστηματαρχών της Νέας Σμύρνης. Καταδικάζουμε απερίφραστα την επίθεση σε άνδρα της Ελληνικής Αστυνομίας. Η βία δεν απαντιέται με βία. Η βία μόνο δικαιώνει τη βία».

Και οι πολίτες στη μέση, να αναρωτιούνται ποιοι υποκίνησαν αυτήν τη νέα βία, ένθεν κακείθεν, και σαφή απάντηση να μην παίρνουν. «Η άγνοια οδηγεί στον φόβο, ο φόβος οδηγεί στο μίσος, και το μίσος οδηγεί στη βία. Αυτή είναι η εξίσωση», είπε ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ. «Και η βία οδηγεί στον διχασμό», θα προσθέταμε εμείς. Γιατί η κυβέρνηση έχει ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας. Και ο διχασμός αυτός ήταν ολοφάνερος στη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπου καταδικάζει τον ξυλοδαρμό του αστυνομικού μεν, αλλά δεν καταδικάζει τον ξυλοδαρμό του πολίτη από αστυνομικό. Δεν κράτησε ίσες αποστάσεις, ως όφειλε. «Χάιδεψε» στην ουσία το έργο του υπουργού του, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και έδειξε για άλλη μια φορά το μίσος του προς τον λαό εκείνο που τον έκανε πρωθυπουργό μειοψηφίας, σύμφωνα με το χαλαρό εκλογικό σύστημα της χώρας μας, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή: τον έκανε πρωθυπουργό ολόκληρης της χώρας. Μιας χώρας που τα πολιτικά φρονήματα έχουν σφραγιστεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας εδώ και χρόνια.

«Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει», είπε ο πρωθυπουργός, αφαιρώντας μας το δικαίωμα στον διχασμό και παραχωρώντας το μόνο στον εαυτό του. Εκείνος έχει κάθε δικαίωμα στον διχασμό, εκείνος έχει κάθε δικαίωμα να μας γυρίσει σε εκείνες τις εποχές με τις μαύρες σελίδες. Εκείνος, ο απόλυτος άρχων και ουδείς άλλος.

Ο κ. Μητσοτάκης παίζει με τη φωτιά. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Δεν το γνωρίζει; Σαφώς και το γνωρίζει. Όμως είναι και η τελευταία του ελπίδα να επιβληθεί σε έναν λαό που απαξιώνει, σ’ έναν λαό που δεν ανέχεται πλέον τις αποτυχίες του σε κάθε τομέα, και ειδικά στον τομέα της πανδημίας με όσα δεινά αυτό συνεπάγεται.

Και εδώ χρειαζόμαστε μια σοβαρή αντιπολίτευση, με ενιαία γραμμή, χωρίς φωνές εκ των έσω να αμφισβητούν την ηγεσία της, μια αντιπολίτευση που σαν μια γροθιά να στέκεται απέναντι σε κάθε αδικία της κυβέρνησης, σαν μια γροθιά κοντά στα δίκαια αιτήματα ενός βασανισμένου και κουρασμένου λαού μετά από τόσα πλήγματα στο σώμα του από τα μνημόνια και την πανδημία.

Το «διαίρει και βασίλευε» του Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα» τουείναι παλιά τακτική και δοκιμασμένη. Ο «μακιαβελισμός» όμως ιστορικά έχει αποτύχει, γιατί πλέον δεν βρισκόμαστε στην εποχή της Αναγέννησης, τότε που ο κόσμος έβγαινε από τα δεινά του Μεσαίωνα. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν πιο ξεκάθαρη σκέψη και πιο ξεκάθαρα ερωτήματα:

Ποιος μας διχάζει; Ποιος μας βάζει να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας; Οι πλούσιοι εναντίον των φτωχών και τανάπαλιν. Ο πόλεμος των φύλων, άνδρες κατά γυναικών, στρέιτ εναντίον γκέι, και τανάπαλιν. Ο πόλεμος των κομμάτων, δεξιοί εναντίον αριστερών, σήμερα, στην εποχή του ξεκάθαρου οικονομικού καπιταλισμού… Ποιος θέλει τη διάλυσή μας για να μπορεί να μας εξουσιάζει χωρίς αντιρρήσεις; Ποιος κινεί τα νήματα του διχασμού στη χώρα μας; Ποιος είναι ο μαριονετίστας και ποιοι οι μαριονέτες του; Και τελικά, ποιος κυλάει το βαρέλι που μέσα του είμαστε όλοι εμείς και ζαλιζόμαστε και παραπατάμε στην προσπάθειά μας να ισορροπήσουμε τι;

Ο διχασμός, κύριε Μητσοτάκη, και όλοι εσείς οι κομματάρχες, δεν οδηγεί σε καλό. Ο διχασμός οδήγησε σε δύο εμφυλίους τις πρώτες κυβερνήσεις μετά την Επανάσταση του 1821, με το οδυνηρό αποτέλεσμα της απελευθέρωσης ενός μικρού μόνο κομματιού της πατρίδας μας. Το έγραψε και ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός στον Εθνικό μας Ύμνο, μόνο που λίγοι τον γνωρίζουν ολόκληρο: «Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, “πάρ’ το”, λέγοντας, “και συ”». Σεις, κύριε πρωθυπουργέ, θα το πάρετε;