ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΟΡΡΕ, ΚΥΡΙΑ ΜΕΝΔΩΝΗ

Παρατηρώ όσο πιο ψύχραιμα μπορώ τον εαυτό μου. Τον βλέπω να φορτώνει. Τον βλέπω θυμωμένο. Τον βλέπω να χάνει την υπομονή του. Τον παρατηρώ να προσπαθεί να συγκρατηθεί, τον ακούω να μουρμουρίζει «χαλάρωσε, φίλε, βγες άλλη μια βόλτα, σκέψου θετικά». Αυτά πλένοντας μια κούπα του καφέ κι ένα μαχαιροπίρουνο με απόλυτη προσήλωση – σχολαστικά, όπως πρέπει. Ακουμπισμένο στην καφετιέρα το αγαπημένο i-pad που με συνδέει live με όλα τα δελτία ειδήσεων στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Εξήντα οχτώ νεκροί γέροι και γριές σε γηροκομείο στα Χανιά, όχι από κορωνοϊό, από καρδιά. Τώρα βγάζουνε μια πεθαμένη από τον τάφο να το ψάξουν λίγο, μήπως και κάτι δείξει η νεκροψία. Στην Ινδία κλαυθμός και οδυρμός. Νέα μετάλλαξη (η «Ινδική»), χιλιάδες νεκροί κάθε μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα. Εγώ πλένω – και δεν με μέλλει.

Μετά την πρόσφατη απόφαση των πολιτικών και θρησκευτικών αρχών του τόπου, θα κάνω για πρώτη φορά στη ζωή μου των 67 χρόνων Ανάσταση στις 21:00 του μεγάλου Σαββάτου και θα φάω τη μαγειρίτσα μου στις 21:30. Άλλη μια καινοτομία. Παράλληλα, με αφορμή την Ακρόπολη και τα μπετά της, συνειδητοποίησα τι είναι τα fake news και από πού μπορεί να προέρχονται. Είχα δεχτεί πως αποτελούν προϊόν μάλλον λούμπεν εγκεφάλων που φαντάζονται διάφορα και τα παρουσιάζουν ως γεγονότα. Τώρα όμως που ο κ. Κορρές δήλωσε σαφώς πως τα τσιμέντα και οι άλλες παρεμβάσεις «ΔΕΝ έγιναν για τα ΑΜΕΑ», συνειδητοποίησα πως fake news μπορεί να σου πλασάρει και η υπουργός Πολιτισμού ακόμα. Εκείνη και οι υποστηρικτές της μας είπαν ψέματα πως έγιναν για τα ΑΜΕΑ. Για τα ΑΜΕΑ αλλά και για τα ογκώδη μηχανήματα συντήρησης που δεν είχαν πρόσβαση στον Παρθενώνα. Άλλο fake. Ο τσιμεντόδρομος στον ιερό μας βράχο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει αυτά τα μηχανήματα, γιατί απλούστατα δεν ξεκινά και δεν καταλήγει σε κανέναν άλλον δρόμο. Από σκαλάκια και βράχο ξεκινά, σε βράχο και γκρεμό καταλήγει. Ποια μηχανήματα; Πώς θα φτάσουν στον τσιμεντόδρομο; Τίποτα: Ωραιότατα, επισημότατα, fake news – ή πιο σωστά, fake facts.

Το συζητήσαμε και μ' έναν φίλο, αφού διαβάσαμε προσεκτικά (σχολαστικά, θα έλεγα) και τα άρθρα του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου στην «Καθημερινή». Ο τίτλος του πρώτου εξ αυτών μας βρίσκει μάλιστα απολύτως σύμφωνους: «Κάτω τα χέρια από τον Κορρέ». Δεν φταίει ο κ. Κορρές που έχει αφιερώσει τη ζωή του στις αναστηλώσεις και τον ιερό μας βράχο. Αυτό που έγινε είναι ανάπλαση – και η ανάπλαση (τσιμέντο να γίνουν όλα) δεν είναι δική του ευθύνη. Δεν είπε εκείνος για ΑΜΕΑ. Δεν είπε εκείνος για μηχανήματα, προσβάσεις και τα λοιπά fake. Εκείνος, προφανώς πιεζόμενος, αποδέχθηκε τον τσιμεντόδρομο ως την πιο εφικτή, πρακτική και φτηνή λύση που επελέγη από την πολιτική εξουσία και την υπουργό Πολιτισμού προσωπικά. Στην ουσία τον χρησιμοποιήσανε, μαζί με την εγκυρότητα και το όνομά του, για να βολέψουν βιαστικά μια τσιμεντόστρωση για τους τουρίστες. Ούτε τα ΑΜΕΑ τους ένοιαξαν, ούτε τα μηχανήματα, ούτε και τίποτε άλλο.

Γενικά σ’ αυτήν τη φάση γίνονται όλα με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να χρειάζεται να δικαιολογηθεί (οτιδήποτε) μέσω της λογικής. Ξεκινήσαμε από τις ζαρντινιέρες του δημάρχου και προχωράμε ακάθεκτοι. Αλλαγή ξανά-μανά δηλαδή, all together now. «Αλλαγή κι απάνω τούρλα» ήταν ο τίτλος της επιθεώρησης που ανέβασε η «Ελεύθερη Σκηνή» μετά την εκλογή του ΠΑΣΟΚ το 1981. Ancient history, θα μου πείτε. Το θυμήθηκα όμως διότι ο κορωνοϊός, αν και δεν συγκρίνεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι η «εδώ και τώρα» αφορμή για «Αλλαγή» χωρίς πολλές εξηγήσεις. Και, συμβολικά, η Αλλαγή στον Ιερό Βράχο ηγείται της εθνικής προσπάθειας που σκυταλοδρομικά ανέλαβαν μετά τον Σημίτη οι καλύτερες οικογένειες – δεξιές, αριστερές και κεντρώες.

Καταλήγω στο συμπέρασμα πως η άρον-άρον τσιμεντόστρωση του βράχου μας δεν είναι ούτε λάθος ούτε τυχαία επιλογή. Από εκεί ξεκινάς την «Αλλαγή κι απάνω τούρλα» του 21ού αιώνα, από τα ψηλά, όχι απ’ τα χαμηλά. Και εφ’ όσον δεν σε νοιάζει τίποτα σε αισθητικό επίπεδο (γιατί, να μην είμαστε άδικοι, για άλλα ζητήματα και προβλήματα νοιάζονται και μάλιστα πολύ) διαλέγεις, πολύ σωστά, το μπετόν. Και χρησιμοποιείς τον ευπατρίδη κύριο Κορρέ για να κάνεις τη δουλειά σου, χωρίς να σε νοιάζει το γεγονός πως φορτώνεις σε έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο ωραίο και το αληθινό, μια φτηνή χοντράδα.