ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2020 PARTNERS!

Σήμερα που γράφω είναι 22 Δεκεμβρίου, είναι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, είναι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, είναι και η επέτειος των 138 χρόνων από τότε που ο Τόμας Έντισον στόλισε, για πρώτη φορά, με ηλεκτρικά φωτάκια (και όχι πια με κεριά) το χριστουγεννιάτικο δέντρο του. Συγχρόνως κάτι να γίνεται με τον Κρόνο (και τον Πλούτωνα;), που όσοι ασχολούνται με τα αστρολογικά τo ’χουν για πολύ μεγάλη υπόθεση. Μπορεί και να είναι, δεν τα ξέρω καθόλου αυτά.

Φοβάμαι όμως πως η είδηση που πάλι τα επισκίασε όλα είναι αυτή η μετάλλαξη του Covid-19 που έχει πανικοβάλει κατ’ αρχήν την Αγγλία και την Ευρώπη και κατ’ επέκταση όλον τον πλανήτη μέσα σε λίγες ώρες. Εκεί που με τεράστιες και επίμονες προσπάθειες είχαν σχεδόν καταφέρει παγκοσμίως να μας πείσουν για το εμβόλιο, σκάει η μετάλλαξη για την οποία το μόνο που μάθαμε αμέσως είναι ότι έχει βαθμό μεταδοτικότητας κατά 70% μεγαλύτερο – άρα είναι μία νέα τεράστια απειλή που δεν την είχαμε υπολογίσει όσοι προλάβαμε να στολίσουμε δέντρο και να χαρούμε τα ηλεκτρικά φωτάκια που χρωστάμε στον Έντισον – που ήταν ο μάγκας της υπόθεσης του ηλεκτρισμού (ενώ ο Τέσλα ήταν η ουσία του). Τέσλα ή Έντισον πάντως, αυτά τα Χριστούγεννα είναι σαφώς πολύ ηλεκτρισμένα.

Θα έπρεπε ίσως, λόγω των ημερών, να έχω διάθεση γιορταστική, αλλά μου ήταν πάντα δύσκολο να επιβάλω στον εαυτό μου συναισθήματα που δεν παράγει ο ίδιος. Έτσι κι αλλιώς τα jingle bells πάντα μου δίνανε στα νεύρα, ακόμα και όταν συνδυάζονταν με παρέες, ταξίδια, καταναλωτικές εκτονώσεις και νευρικές χαρές που αναβοσβήνανε – μαζί με τα φωτάκια του Έντισον. Και πάντα, από την εφηβεία μου τουλάχιστον, είχα την (εύλογη, κακά τα ψέματα) απορία γιατί τόσες χαρές για τον Χριστό από την παγκόσμια κοινωνία που δεν πιστεύει σ’ αυτόν. Ξέρω, είναι ενοχλητική αυτή η ερώτηση. Πώς όμως να μην απορήσει ένας κανονικός άνθρωπος όταν βλέπει το Hong-Kong (ας πούμε) να γιορτάζει κάτι εντελώς άσχετο με την παράδοσή του; Είναι σαν να βλέπεις την Ευρώπη να γιορτάζει τις επετείους του Μοχάμεντ ή του Βούδα μες στην καλή χαρά, στου Harrod’s ή τις Galleries Lafayette, καταναλώνοντας βουλιμικά – λες και η κατανάλωση είναι ο σκοπός της βόλτας μας στον πλανήτη. Για να το πω και πιο απλά, είναι σαν τους κινέζικους γάμους με νυφικά στη Σαντορίνη που «κινούν την τοπική οικονομία».

Ένας φίλος, με την είδηση της μετάλλαξης του ιού, μου έλεγε πως, κατά τη γνώμη του, κάτι πάλι δεν καταλάβαμε και το οικοσύστημα (ή όπως αλλιώς προτιμάμε να ονομάσουμε αυτά που δεν ελέγχουμε) είναι αποφασισμένο να μας το διδάξει: Τον έχουμε κάνει τον πλανήτη μπουρδέλο και δεν αντέχει άλλο, προσπαθεί να μας το πει με χίλιους τρόπους. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε πως είμαστε φιλοξενούμενοι εδώ κάτω και δεν έχουμε δικαίωμα να αποπατούμε στις κατσαρόλες και να κατουράμε στα ποτήρια του νερού. Τα έχουμε ξεφτιλίσει όλα: Ωκεανούς, θάλασσες, λίμνες, ποτάμια, βουνά, δάση, ζούγκλες, ζώα, πτηνά, ερπετά – μεχρι και τον αέρα που αναπνέουμε. Είμαστε βέβαιοι πως όλα αυτά δεν έχουν κόστος και συνεχίζουμε ακάθεκτοι: Να κάνουμε ένα εμβόλιο, να περάσει κι αυτό, να συνεχίσουμε με τις παράλογες προτεραιότητες που έχουμε θέσει: Money makes the world go round.

Ε, λοιπόν, όχι: Δεν είναι το κέρδος υπεράνω όλων. Ακόμα και ο Ιούδας τα πέταξε αηδιασμένος στον αγρόν του Κεραμέως τα τριάντα αργύρια – γιατί ήταν προϊόν προδοσίας και δεν άντεχε ούτε να τα κρατάει στα χέρια του. Αυτός ο πλανήτης έχει επιβάλει μέσα στους αιώνες στους επισκέπτες του κάποιες αρχές και μια κλίμακα αξιών. You take it or leave it. Η ανοησία του the winner takes it all μας τελείωσε. Το 1% της ανθρωπότητας τα έχει ήδη πάρει όλα – και ας μην πω πού θα τα βάλει τελικά. Οι συνεχείς υποχωρήσεις όλων μας, κυρίως τον 20ό αιώνα, απέναντι σε ό,τι συνιστά Δίκαιο, Ομορφιά, Αρμονία, Αγάπη, Ενσυναίσθηση, έντιμες σχέσεις (με τους άλλους και με τον εαυτό μας) μας φέρανε εδώ που είμαστε. Και δεν θα γλιτώσουμε από τα υπερμεγέθη «εγώ» και την ειδωλολατρεία (όπου είδωλο αποκλειστικά το χρήμα), αν δεν καταλάβουμε πως δεν είμαστε εδώ για να θαυμάζουμε τα λαμπάκια της πλατείας Συντάγματος, αλλά για άλλους, διαφορετικούς για τον καθένα, πρωταρχικούς λόγους.

Είχε δίκιο ο Στέλιος Ράμφος από την αρχή. Ο Covid-19 είναι ευλογία. Είναι ο μόνος τρόπος που έχει η φύση για να μας συνεφέρει – και θα μεταλλάσσεται συνεχώς και μέχρι τελικής πτώσεως, αν δεν καταλάβουμε ότι είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να μεταλλαχθούμε.

Έτσι μπορούμε να πούμε «Καλά Χριστούγεννα» και το 2020. Με την ευχή να μεταλλαχθούμε οι άνθρωποι με ενθουσιασμό και επιτάχυνση μεγαλύτερη από αυτήν του ιού που ήρθε για να μας χαλάσει τα «ρεβεγιόν» μας. Να προσγειωθούμε και να καταλάβουμε τι μεγάλο δώρο είναι αυτή η βόλτα μας στον πλανήτη – από μόνη της. Τα λαμπάκια και τα jingle bells δεν μπορούν να γιορτάσουν τίποτα που δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.

Καλή εσωτερική ψυχική και πνευματική μετάλλαξη, λοιπόν, partners αυτά τα σημαδιακά Χριστούγεννα του δυνατού και δύσκολου 2020!