ΚΑΚΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΙΣΟΝ ΚΑΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

«Το να έχεις παιδιά δεν σε κάνει περισσότερο γονιό, από όσο το να έχεις πιάνο σε κάνει καλό πιανίστα», είπε ο Αμερικανός συγγραφέας Μίχαελ Λεβίν.

Το να συγκρίνει κανείς τον γονιό με τον πιανίστα ίσως φαίνεται άκυρο. Είναι όμως; Το θέμα είναι πόσο γονιός αισθάνεται κανείς, πόσο αγαπάει και σέβεται την οικογένειά του, δίνοντας στο παιδί του τις βάσεις αλλά και το καλό παράδειγμα, προκειμένου το νέο ανθρώπινο δημιούργημά του να εξελιχθεί σε χρήσιμο και έντιμο πολίτη. Προσφέρει σε αυτόν τον σκοπό η ενδοοικογενειακή βία;

Ο κ. Γιάννης Λοβέρδος –πρώην δημοσιογράφος και νυν βουλευτής της Ν.Δ.– εξίσωσε τον καλό πιανίστα με τον ατάλαντο, απλώς επειδή και οι δύο διαθέτουν πιάνο. Εξίσωσε τον πατέρα που αγαπάει και σέβεται την οικογένειά του με εκείνον που ασκεί ενδοοικογενειακή βία, απλώς επειδή και οι δύο έχουν παιδιά.

Τι ακριβώς είπε ο κ. Λοβέρδος στη Βουλή και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τη συνεπιμέλεια;

«Το παιδί έχει ανάγκη και τους δυο του γονείς. Και, ξέρετε, ένα διαζύγιο μπορεί να είναι πολύ σκληρό και να έχουν συγκρουστεί οι γονείς. Μπορεί να είσαι ένας κακός σύζυγος, αλλά μπορεί να είσαι καλός γονιός. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου. Μπορεί εγώ να χώρισα με τη γυναίκα μου και να έχω πάθος εναντίον της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι κακός πατέρας. Όπως αντίστροφα, μια γυναίκα την οποία ο άνδρας της την απατά, την έδερνε, την κακοποιούσε και έχει μίσος εναντίον τού πρώην άνδρα της, όμως παρ’ όλα αυτά έχει το παιδί το δικαίωμα να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς».

Ένας άνδρας, λοιπόν, που ασκεί ενδοοικογενειακή βία, κακοποιώντας τη γυναίκα του, είναι πρότυπο πατρός! Μπορεί να μεγαλώνει τον παιδί του χωρίς τον φόβο να του μοιάσει, χωρίς να του δίνει το κακό παράδειγμα του «άνδρα παλαιάς κοπής» και της μίμησης, ώστε το παιδί του να μετεξελιχθεί στην πορεία στον ίδιο άνδρα που δεν θα υπολογίζει τη δική του σύζυγο και μάνα του δικού του παιδιού, κακοποιώντας τους με τη σειρά του!

Υπάρχει ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, ψυχίατρος που διατύπωσε την άποψη αυτή, που ενστερνίστηκε ένας βουλευτής εν έτει 2021 στην ελληνική Βουλή; Και όχι, δεν πρόκειται για κακή διατύπωση μιας κάποιας πρότασης, εκείνου του συνηθισμένου «άλλο ήθελα να πω και αλλιώς το είπα», καθώς ο κ. Λοβέρδος είναι γνωστός από τότε που ασκούσε το δημοσιογραφικό του επάγγελμα για τα πάμπολλα fake news που σκορπούσε πανταχόθεν, επομένως ξέρει να χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα.

Ο κ. Λοβέρδος απλώς εξέφρασε μια άποψη παλαιολιθική, κάθετα πατριαρχική, κατά την οποία ο άνδρας μπορεί να χειρίζεται όπως θέλει τη γυναίκα, μπροστά στα μάτια του παιδιού του, δείχνοντας ποιος είναι ο αρχηγός και η κολόνα του σπιτιού.

Ο κ. Λοβέρδος αδιαφόρησε για τις ψυχικές πληγές ενός παιδιού που βλέπει τον πατέρα του να βασανίζει τη μητέρα του.

Ο κ. Λοβέρδος αδιαφόρησε και για το εάν ο πατέρας ασκεί βία και στο ίδιο του το παιδί – καθώς στην πλειονότητά τους αυτοί οι πατεράδες που βιαιοπραγούν στη μάνα, βιαιοπραγούν και στα παιδιά τους.

Ο κ. Λοβέρδος στηρίζει το οξύμωρο δίπτυχο «κακός σύζυγος, αλλά καλός πατέρας», αδιαφορώντας για τις πλείστες έρευνες που αναδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.

Ο κ. Λοβέρδος με την κατάθεση της ακραιφνούς άποψής του στη Βουλή στην ουσία υποστήριξε την ενδοοικογενειακή βία, μη κρύβοντας την αγάπη του στη βιαιότητα κάθε μορφής, απ’ όπου και αν προέρχεται, ακόμη και μέσα στην οικογένεια.

Μόνο που τα παιδιά δεν επιτρέπεται να γίνονται αντικείμενο προβολής κομματικών θέσεων –απ’ όποια πλευρά– και σκληρής αντιμετώπισης, αδιαφορώντας για την ψυχική τους υγεία και το μέλλον του χαρακτήρα τους, που όλοι γνωρίζουμε ότι διαμορφώνεται κατ’ αρχάς στο οικογενειακό περιβάλλον, και έπονται το σχολείο και οι παρέες.

Όταν ένα ζευγάρι φτάνει στο διαζύγιο, είναι σίγουρο πως έχει καταλήξει εκεί μετά από πολλή σκέψη και επώδυνο προβληματισμό για την εξέλιξη της σχέσης του, με τα παιδιά ως πρώτο μέλημα, μοιράζοντας τις ευθύνες τους γύρω από την υγιή ψυχική και σωματική διαβίωσή τους, για την πνευματική τους διάπλαση, και με τους δύο γονείς στο πλευρό τους με αγάπη και αφοσίωση. Αυτό στις «κανονικές» περιπτώσεις.

Γιατί στις άλλες, τις «περίεργες», ο ένας από τους δύο, αυτός που ασκεί βία, που δέρνει, βιάζει, ξυλοκοπεί, δεν έχει θέση στο πλάι του παιδιού, δεν είναι καλός σύμβουλος για το παιδί, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ καλός πατέρας.

«Το θέμα για τους κανόνες της γονεϊκότητας είναι ότι δεν υπάρχουν. Αυτό είναι που την καθιστά τόσο δύσκολη», για να θυμηθώ τα λόγια του υπέροχου ηθοποιού Ewan McGregor. Αλλά από τα δύσκολα μέχρι τις σαθρές μεσαιωνικές προτάσεις και απόψεις, υπάρχει μεγάλη απόσταση, κύριε βουλευτά.

Γνωρίζω πολλά παιδιά με ένα γονέα που βγήκαν εξαιρετικοί άνθρωποι στην κοινωνία και πράγματι, το παιδί ίσως έχει ανάγκη και τους δύο γονείς, όταν όμως μιλάμε για ΓΟΝΕΙΣ, και όχι για πατέρες-τέρατα, κύριε Λοβέρδο…