Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΥΝΗ ΚΑΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ

H Άννα- Μαρία Γκούνη είναι η πρώτη γυναίκα μαέστρος και μουσική διευθύντρια της Συμφωνικής Ορχήστρας του Κονρό (Conroe Symphony Orchestra), στο Τέξας των ΗΠΑ. Έχει προπτυχιακές σπουδές στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα και πλέον βρίσκεται σε διαδικασία απόκτησης διδακτορικού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον.

Τα πρώτα μουσικά βήματα
Η Άννα-Μαρία Γκούνη γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα και η πρώτη της επαφή με τη μουσική ήταν σε ηλικία μόλις 7 ετών, όταν οι γονείς της την έγραψαν στο ωδείο. Τονίζει το πόσο τυχερή υπήρξε που όσο ήταν ακόμη σε παιδική ηλικία υπήρχε η παιδική χορωδία του Τρίτου Προγράμματος στην ΕΡΤ και την έκανε να δει πιο σοβαρά τον μουσικό κόσμο. Συγκεκριμένα «Κάθε Σαββατοκύριακο, 3-4 ώρες τις περνάγαμε στην ΕΡΤ. Κι όποτε τύχαινε να έχει και η ορχήστρα πρόβα στα διπλανά στούντιο, ήταν ο μαγικός κόσμος: όποτε έβλεπα την ορχήστρα τρύπωνα από τις πόρτες να κοιτάξω λίγο τι συνέβαινε εκεί μέσα. Τα όργανα, τους μαέστρους, τους μουσικούς... Κάπως έτσι μπήκε ο σπόρος να γίνω μαέστρος», θυμάται.
Ως φοιτήτρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο επέλεξε την κατεύθυνση της Διεύθυνσης Ορχήστρας υπό τον καθηγητή Μίλτο Λογιάδη και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών ήρθε σε επαφή με τον καθηγητή πιάνου, Λάμπη Βασιλειάδη, ο οποίος της έδωσε παρότρυνση να συνεχίσει τις σπουδές της στις ΗΠΑ.

Πηγή έμπνευσής της έχει αποτελέσει ο Θεόδωρος Κουρεντζής κι έχει κρατήσει ένα απόκομμα εφημερίδας από την εποχή που δεν ήταν ακόμη τόσο γνωστός όσο σήμερα. Θαυμάζει επίσης πολύ τον μυθικό μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο, «που εκτός από σπουδαίος μαέστρος και μουσικός που είχε κατακτήσει την επιστήμη της μουσικής, ήταν και πολύ ολοκληρωμένη προσωπικότητα ως άνθρωπος».
Στην ερώτηση τι περνά από το κεφάλι ενός μαέστρου την ώρα που διευθύνει ένα μουσικό σύνολο, η απάντηση ήταν πως πέρα από τις χιλιάδες σκέψεις που εναλλάσσονται πολύ γρήγορα, αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι να είσαι συγκεντρωμένος και να επαγρυπνείς για τον παραμικρό ήχο, γιατί πράγματα που έχει δουλέψει κανείς πολλές φορές, στη συναυλία μπορεί να εξελιχθούν διαφορετικά. «Αλλιώς χτυπάει η καρδιά στη συναυλία, αλλιώς σε μια πρόβα. Μετά είναι και ο συναισθηματικός παράγοντας. Νιώθεις την ψυχή σου να φουσκώνει με συναισθήματα», τονίζει.

Εν καιρώ πανδημίας

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι ορχήστρες σίγησαν, με αποτέλεσμα οι μαέστροι να κατεβάσουν την μπαγκέτα τους. Πώς άραγε να βιώνει η ίδια αυτή την παύση; «Σκέφτομαι έναν παραλληλισμό. Σίγουρα η πανδημία ήταν μια παύση στη μουσική. Στην πράξη της μουσικής έχουμε τον ήχο κι έχουμε τον μη ήχο, ο οποίος είναι επίσης πολύ σημαντικός. Οι παύσεις και το πού είναι τοποθετημένες μέσα σ' ένα έργο μάς δίνουν κάποιες πληροφορίες γι' αυτό. Απαντούν σε κάποια ερωτήματα. Γιατί μπήκε εκεί η παύση, τι συμβολίζει; Οπότε για μένα κάτι συμβολίζει και αυτή η φάση. Προσπαθώ να δω το ποτήρι μισογεμάτο και να δω κάτι θετικό -αν υπάρχει- σ' αυτή την κατάσταση. Και ναι, ήταν και είναι μια ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούμε, να δούμε τι συνέβη, γιατί μας συνέβη αυτό, τι είναι προβληματικό στην κοινωνία μας και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε», επισημαίνει.

Η νεαρή Ελληνίδα μαέστρος καλείται να αναλάβει τη διεύθυνση μιας ορχήστρας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι πρόβες ωστόσο δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη, λόγω της υγειονομικής κατάστασης, αλλά η ίδια ανυπομονεί, όπως έχει αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, να πιάσει μπαγκέτα και να οδηγήσει το μουσικό σύνολο στην πρώτη του συναυλία, εφόσον βέβαια οι συνθήκες το επιτρέψουν, το προσεχές καλοκαίρι.

Η μεγάλη αγκαλιά της ομογένειας
Στην Αμερική, η Άννα- Μαρία Γκούνη βρήκε μια απρόσμενη αλλά ταυτόχρονα ελπιδοφόρα αγκαλιά, αυτή της ομογένειας. Μάλιστα, όταν προσκαλούσε κόσμο στην πρώτη της συναυλία, σε μια επίσκεψή της στο προξενείο, δεν πίστευε στην ανταπόκριση τόσο του ίδιου του πρόξενου, όσο και κάποιων άλλων Ελλήνων. Αξιοσημείωτοι είναι και οι δεσμοί της με την ομογένεια, οι οποίοι ενισχύθηκαν κατά την τελετή παραλαβής ενός βραβείου από τη Hellenic Society of Texas και «πλέον έχουμε πολύ συχνή επαφή μεταξύ μας», όπως η ίδια αναφέρει, συμπληρώνοντας πως αυτή η αγκαλιά της ομογένειας της δίνει μεγάλη δύναμη.