Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ

Ζούμε μια δυστοπία το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι επιπτώσεις της οποίας δεν είναι ακόμα πλήρως ορατές. Η κοινωνία παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με κομμένη ανάσα. Σε πολλά ΜΜΕ υπάρχει «επιλεκτική ενημέρωση», για να μην πληγεί ιδιαίτερα η εικόνα της κυβέρνησης και ειδικά του πρωθυπουργού. Η πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να κρυφτεί. Ενδεικτικά:

-Η πανδημία δεν έχει ανακοπεί, αν και η χώρα μας έχει το πλέον μακρόχρονο lockdown παγκοσμίως. Μετά από 5 μήνες η κατάσταση είναι χειρότερη από όταν ξεκίνησε… Είναι σαφές ότι πολλές αποφάσεις λαμβάνονται με πολιτικά και όχι με επιστημονικά κριτήρια. Το ΕΣΥ εδώ και καιρό έχει υπερβεί τα όρια αντοχών του. Οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ απλά επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση αυτή…

-Οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους (τουρισμός, λιανεμπόριο, εστίαση, υγεία, τέχνη-πολιτισμός, παιδεία) διαπιστώνουν ότι τους κοροϊδεύουν και ότι δεν τους στηρίζουν επαρκώς για να αντέξουν την περίοδο του «εγκλεισμού». Οι κυβερνητικές αποφάσεις αλληλοαναιρούνται και προκαλούν από θυμηδία έως οργή.

-Όσοι εργάζονται σε ενεργούς τομείς της οικονομίας ανησυχούν ότι την «επόμενη ημέρα» θα πρέπει να επιβιώσουν σε μια διαλυμένη οικονομία, όπου είναι ακόμα άγνωστος ο αριθμός των επιχειρήσεων που δεν θα ανοίξουν, άγνωστες οι εκκρεμούσες οικονομικές υποχρεώσεις που δεν θα εξυπηρετηθούν (εφόσον κάποιες επιχειρήσεις πτωχεύσουν) και γνωστό μόνο το πού θα οδηγηθούν (σε φίλους και «ημετέρους») τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης…

Ίσως κάποιοι θα αναφωνήσουν «πολύ ωραία, η κυβέρνηση καταρρέει, ας ετοιμαστεί η αντιπολίτευση». Είμαστε σαφώς αντίθετοι σε τέτοιες λογικές. Η αριστερά δεν είναι η «πολιτική πυροσβεστική» που θα καλείται να σβήνει τις φωτιές και να σώζει όσους έχουν εγκλωβιστεί στα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Δεν θέλουμε να είμαστε εμείς αυτοί που συνδέουμε την πολιτική παρουσία μας με προσπάθειες αμυντικής διαχείρισης οικονομικών και κοινωνικών καταστροφών. Εμείς είμαστε (και έτσι θέλουμε να κατοχυρωθούμε στην κοινωνική συνείδηση) μια δύναμη προόδου και δίκαιης ανάπτυξης με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Μια υπεύθυνη αριστερή δύναμη που θέλει να λειτουργήσει υπέρ της κοινωνίας, και όχι απλά να είναι η ασπίδα της κάθε φορά που οι δεξιές πολιτικές αποτυγχάνουν.

Φαίνεται όμως ότι δεν έχουμε μια κυβέρνηση ανάλογη των περιστάσεων. Έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία ακόμα και σε περιόδους πανδημίας έχει το μυαλό της στις απευθείας αναθέσεις, στις «υπόγειες συμβάσεις», στο «βόλεμα» κολλητών, φίλων και «οικογένειας», στην αποδόμηση κάθε τι δημοσίου σε όφελος των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία στηρίζεται αποκλειστικά σε τρεις πυλώνες: Τα ΜΜΕ, τα μεγάλα συμφέροντα και την αστυνομική βία. Επιπλέον έχουμε μια κυβέρνηση, η οποία δεν μπορεί καν να διαχειριστεί θέματα που σε άλλες περιόδους θα ήταν δευτερευούσης σημασίας. Ενδεικτικό είναι το Φουρθιώτης-gate, που η κυβέρνηση αδυνατεί να εξηγήσει γιατί παρείχε 14 αστυνομικούς για την προστασία ενός προσώπου με «περίεργη διαδρομή», γιατί ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., κ. Γιάννης Βρούτσης, άφησε να αιωρούνται ερωτήματα για το από πού αντλεί τόση δύναμη και θράσος ο συγκεκριμένος μάνατζερ;

Αντί να απαντά στα πολλά πλέον ερωτήματα η κυβέρνηση εξαντλείται στην προσπάθεια για επικοινωνιακή διαχείριση της πραγματικότητας. Αφού δυσκολεύεται να πείσει για την αποτελεσματικότητα της στην οικονομία, την πανδημία, τα εθνικά, την προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών κ.λπ., προσπαθεί απλά να υποστηρίξει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για όλα»… Επενδύουν στον φόβο και τη συκοφαντία!

Πάντα το θέμα βέβαια είναι «τι κάνουμε εμείς, η αριστερά, οι δημοκρατικές δυνάμεις»; Είναι σαφές ότι χρειάζεται να απευθυνθούμε στην κοινωνία περιγράφοντας με σαφήνεια την πολιτική που θα ασκήσουμε, όχι με γενικές ασαφείς αναφορές. Εδώ, ο ρόλος του προγράμματός μας έχει ανεκτίμητη αξία. Επίσης, είναι σαφές ότι χρειάζεται να τονιστεί ότι εμείς θα συνεργαστούμε με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου (όπως επιτάσσει άλλωστε η απλή αναλογική, με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές), αλλά και με δυνάμεις της κοινωνίας και ανεξάρτητες προσωπικότητες που ασπάζονται τις βασικές κατευθύνσεις του προγράμματός μας.

Όταν η κυβέρνηση επενδύει στον φόβο, εμείς πρέπει να αντιπαρατάξουμε την αλήθεια. Με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα να αποκαλύψουμε τις επιπτώσεις των νεοφιλελεύθερων αγκυλώσεων της δεξιάς και να μιλήσουμε για τη δική μας εναλλακτική πρόταση. Ξέρουμε καλά ότι οι συστημικές δυνάμεις που «έχουν βολευτεί» με τη Ν.Δ., θα αντιδράσουν με μανία και θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο που διαθέτουν. Όμως δεν μπορεί να κρύβουν επί μακρόν τις ευθύνες τους και την πραγματικότητα. Μέχρι πότε θα «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» για όλα όσα μας συμβαίνουν;;;