Η Νίκη που νίκησε την θλίψη και χαμογέλασε!

Ένα παραμύθι με πρωταγωνίστρια την μικρή σκυλίτσα Νίκη, η οποία έμεινε ανάπηρη και σήμερα περπατάει –και τρέχει– με ειδικό αμαξίδιο. Ένα παραμύθι για την διαφορετικότητα, την δύναμη ψυχής και την ακόρεστη όρεξη για ζωή... Και ναι, η Νίκη είναι υπαρκτή, όπως αποτυπώνεται και στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Αυτή είναι η ιστορία της μικρής Νίκης:

Ένα σκυλάκι πολύ διαφορετικό από τα άλλα. Ενώ όλοι οι φίλοι της περπατάνε με τέσσερα ποδαράκια, η Νίκη περπατάει... με δύο!
Πώς όμως έγινε διαφορετική;
Η Νίκη γεννήθηκε στον δρόμο. Σε μια μεγάλη πόλη, με πολλούς ανθρώπους. Κανένας όμως από αυτούς δεν την έβλεπε. Για εκείνους ήταν αόρατη! Γιατί μέχρι τότε, ήταν ένα σκυλάκι όπως όλα τα άλλα.
Περπατούσε δίπλα τους στον δρόμο, αλλά κανένας δεν της έδινε σημασία, γιατί ήταν... ένα σκυλάκι όπως όλα τα άλλα. Έτρωγε, κοιμόταν και έπαιζε στον δρόμο, αλλά κανένας δεν την κοιτούσε και δεν την χάιδευε, γιατί ήταν... ένα σκυλάκι όπως όλα τα άλλα.
Κι έτσι η Νίκη μεγάλωσε.
Μια μέρα, την χτύπησε αυτοκίνητο.
Η Νίκη φοβήθηκε τόσο πολύ και έπεσε κάτω. Ήθελε να περπατήσει, αλλά δεν μπορούσε γιατί πονούσαν τα ποδαράκια της! Προσπάθησε πολλές φορές να σηκωθεί, αλλά πάντα ξαναέπεφτε. Και τότε άρχισε να κλαίει.
«Τι θα κάνω;» σκέφτηκε. «Πώς θα σηκωθώ από ’δώ; Κάποιος πρέπει να με βοηθήσει, αλλά ποιος; Αφού κανένας δεν με βλέπει!»
Και έτσι όπως ήταν λυπημένη, έγινε κάτι... μαγικό! Είδε να την πλησιάζει ένας άνθρωπος. Στην αρχή φοβήθηκε. Αλλά εκείνος δεν ήθελε να της κάνει κακό. Ήθελε μόνο να τη βοηθήσει.
«Επιτέλους, κάποιος με είδε! Δεν είμαι πια αόρατη!» σκέφτηκε.
Ο άνθρωπος την πήρε αγκαλιά και την πήγε στο νοσοκομείο για να εξετάσουν τα ποδαράκια της.
Οι γιατροί είπαν ότι είχε χτυπήσει πολύ και δεν θα γινόταν καλά. Γι’ αυτό και ήταν πολύ στενοχωρημένοι.
Η Νίκη όμως, ξαπλωμένη όπως ήταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου, δεν ήταν καθόλου λυπημένη. Ήξερε ότι δεν θα περπατήσει όπως οι φίλοι της, αλλά δεν την ένοιαζε! Το μόνο που την ένοιαζε ήταν ότι ένας άνθρωπος την είδε, την χάιδεψε και την πήρε αγκαλιά!
«Τελικά, είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός!» σκέφτηκε.
Η Νίκη κοίταξε με αγάπη τον άνθρωπο και του... χαμογέλασε! Και τότε εκείνος σκέφτηκε έναν τρόπο να την κάνει να περπατήσει ξανά!
Πήρε ρόδες, σωλήνες και σκοινιά και της έφτιαξε ένα... μικρό αυτοκινητάκι. Την έβαλε επάνω, και... η Νίκη άρχισε να τρέχει χαρούμενη!
«Είμαι διαφορετική!» σκέφτηκε. «Τώρα έχω μόνο δύο ποδαράκια, ενώ όλοι οι φίλοι μου έχουν τέσσερα. Δεν με νοιάζει όμως, γιατί τώρα μπορώ και περπατάω... πιο γρήγορα από εκείνους και έχω κάποιον που με αγαπάει, με χαϊδεύει και με φροντίζει!»

Η Νίκη, λοιπόν, έμαθε από την περιπέτειά της ότι όταν πέφτουμε πρέπει να βρίσκουμε τον τρόπο να ξανασηκωνόμαστε.
Και ότι όταν είμαστε διαφορετικοί δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε, αλλά να προσπαθούμε περισσότερο. Γιατί τότε θα έχουμε την δύναμη να κάνουμε πράγματα, που οι άλλοι δεν μπορούν!