Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΑΡΤΗ

Η Κύπρος συγκαταλέγεται στην 40ή θέση παγκοσμίως της κατηγορίας των ελλειμματικών δημοκρατιών. Αυτό μεταφράζεται κατ’ εμέ: έχουμε δημοκρατία αλλά όχι βαθιά δημοκρατική συνείδηση.

Η αντίφαση στους δείκτες της δημοκρατίας αποδίδεται στη μη παραδοχή της φράσης που αποδίδεται στο Βολταίρο, «διαφωνώ μέχρι θανάτου με αυτά που λες, αλλά θα έδινα και τη ζωή μου για το δικαίωμά σου να τα λες».

Από πλευράς μου να ξεκαθαρίσω πως το Κίνημα «Αφύπνιση 2020» δεν πρέπει να το δούμε ως κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά ως κυκλοφορία των όσων πρεσβεύουμε.

Αρκετά μέσα μαζικής δικτύωσης καθώς και σχολιογραφία στα κύματα του διαδικτύου έπεσαν σε μια παγίδα: ότι τα κόμματα διαμαρτυρίας υπηρετούν πρόσκαιρες σκοπιμότητες, είτε στήριξης κάποιου ηγέτη είτε πολεμικής εναντίον του. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και ας θέλουν να μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά τα πονήματα εντεταλμένων προπαγανδιστών (βλέπε τελευταίες δημοσκοπήσεις και ποσοστά του κινήματος «Αφύπνιση 2020»).

Τι θα έλεγα στους πολίτες; Σεβάσου με! Αντί να επιδιώκεις τον εντυπωσιασμό μου.

Ανέφερα σε αρκετές πολιτικές τοποθετήσεις μου ότι η άσκηση εξουσίας γίνεται μέχρι και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε από τα παιδιά του κομματικού σωλήνα αντί από καταξιωμένους πολίτες. Οι κομματικοί διορισμοί σε οργανισμούς περιορίζουν την αυτονομία τους. Να πώς εξασθενεί η δημιουργική δύναμη, να γιατί η ικανότητα της κοινωνίας και ή στις αλλαγές αποδυναμώνεται.

Ο επαγγελματισμός πλήττεται όταν κριτήριο διορισμού είναι το χρώμα της κομματικής ταυτότητας, αντί οι γνώσεις και οι ικανότητες.

Η εμπιστοσύνη αποτελεί τη συνδετική ύλη μιας κοινωνίας. Το Κίνημα «Αφύπνιση 2020» ζητά από τον Κυπριακό λαό να στηρίξει προσωπικότητες που προωθούν τη συνεργασία, την τήρηση των δεσμεύσεων, την αξιόπιστη εκτέλεση του καθήκοντος. Έτσι μόνο κερδίζεται η εμπιστοσύνη. Έτσι μόνο κατακεραυνώνεις την επί μακρόν κυνική συμπεριφορά των προηγούμενων κομμάτων – εκμετάλλευση.

Ελευθερία και Ισότητα. Σπουδαίες λέξεις. Δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση όταν τις ακούμε απομονωμένες.

Στο πλαίσιο όμως της κάλπης, πώς μεταφράζονται; «Υποδεέστερη η ελευθερία των λίγων στην ισότητα των πολλών», κραυγάζει η παραδοσιακή Αριστερά. «Οι ανισότητες είναι αναπόφευκτο τίμημα μιας ελεύθερης κοινωνίας», απαντά η Δεξιά. Ανατρέπω και τα δύο επιχειρήματα. Οι μεγάλες ανισότητες που προκάλεσε η πολιτική των μεγάλων κομμάτων μάς επηρέασαν αρνητικά όλους. Οι ανισότητες μόλυναν όλη την κοινωνία της πατρίδας, ανεξάρτητα από μόρφωση, εισόδημα ή κοινωνική τάξη. Η επιτυχία μιας εθνικής οικονομίας πού στηρίζεται αυτήν τη στιγμή; Δεν χρειάζεται να απαντήσω. Μιλώ ανοιχτά. Φωνάζω. Διότι φαινόμενα βίας, εγκληματικότητας έχουν ανοδική τάση.

Ισότητα ευκαιριών και όχι ισότητα αποτελεσμάτων είναι η προτεραιότητά μου. Οι συμπολίτες μου με συγχαίρουν που τα λέω έξω από τα δόντια. Χρειάζονται τη φωνή εκεί που έμαθαν να παίρνουν το τηλεχειριστήριο βάζοντας στο «βουβό» πολιτικές συζητήσεις. Δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται βαθιά για την κατάσταση των κοινωνικών ομάδων της χώρας.

«Κάθε τέχνη και κάθε μέθοδος. Κάθε πράξη και πρόθεση στοχεύει σε κάποιο καλό», κατά τον Αριστοτέλη. Πόσο δίκιο είχε…

Ορισμένοι υποψήφιοι επιλέγουν να ικανοποιήσουν αυτά που θέλουν οι ψηφοφόροι. Στη σημερινή πολιτική σκηνή αποκαλύπτονται ελλείμματα αξιών. Γι’ αυτά φωνάζω. Και καλώ την κοινωνία την ημέρα των εκλογών να τα καλύψει με το να αποφύγει να είναι το θύμα ή ο θύτης αξιοκρατικών παρορμήσεων.

Σε ομιλία μου ζήτησα συγγνώμη από τον κυπριακό λαό. Σε ένα περιβάλλον αλληλεξαρτήσεων είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όλους. Το πόρισμα μιλά χωρίς περιστροφές. Η κυπριακή ηγεσία επέδειξε πολύ σοβαρή ανεπάρκεια, ολιγωρία, και ανευθυνότητα. Η αδυναμία κάποιου είναι αδυναμία όλων. Σε ένα απρόσωπο σύνολο όπου «όλοι έχουμε ευθύνη και τελικά δεν έχει κανένας», φωνάζω «έχω ευθύνη και ζητώ να κάνουμε το συμβολικό άλμα».

Για την Κύπρο μας, για τα παιδιά μας, για την πατρίδα μας που τόσα έχει υποφέρει και δεν γίνεται να κλείνουμε τα μάτια διαρκώς…