ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
Είναι πολλές οι πληροφορίες που θέλουν ανυποψίαστοι καταναλωτές να γίνονται θύματα επιτήδειων που ασχολούνται με τις αγοραπωλησίες αυτοκίνητων και εξαπατούν τους υποψήφιους πελάτες
Εδώ θα γράψω την δική μας εμπειρία. Στον μικρόκοσμό μας, μέχρι που μπήκε στην ζωή μας ο Νυχτούλης, ζούσαμε παρέα με τους αγαπημένους μας σκύλους. Ιούλιος ήταν, θυμάμαι, που οι απεγνωσμένες φωνές γατιού με οδήγησαν στο διπλανό οικόπεδο. Περπατώντας αργά, γιατί γύρω μου υπήρχαν τσουκνίδες και αγκάθια, είδα μια ελάχιστη μαύρη μπαλίτσα να κουνιέται... Ήταν ένα νεογέννητο γατάκι που το τρώγανε κυριολεκτικά τα μυρμήγκια! Το σήκωσα με τα δύο μου δάχτυλα και ήταν μικρότερο απο την παλάμη μου. Προσπαθούσα να διώξω τα μυρμήγκια, αλλά εκείνα επέμεναν ν’ αποτελειώσουν την μικροσκοπικη τους λεία. Το πήρα αγκαλιά, έτρεξα στο μπάνιο του σπιτιού μου και το καθάρισα, για ν’ ανακαλύψω ότι τα ματάκια του ήταν ακόμη κλειστά. Τα νέα αργότερα από τον κτηνίατρο δεν ήταν καλά. Εκτός από το ειδικό γάλα που έπρεπε να βρω για να του το δίνω σταγόνα – σταγόνα, η έλλειψη της μητέρας του, καθώς ήταν ελάχιστο, του εκμηδένιζε τις πιθανότητες ζωής. Τις πρώτες μέρες ζωής τους, αν η μαμά γάτα δεν πιέσει με την γλώσσα της το «πιπί» του νεογέννητου για να κάνει τσίσα, επειδή το ουροποιητικό του σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί, δεν είναι δυνατόν μόνο του να επιβιώσει...
Είχα απελπιστεί.... Το πήρα σπίτι και καθώς ήξερα ότι τα σκυλιά μου, ένα κόκερ τότε, ο Ζεν μας, το ντόμπερμαν, το μαλτεζάκι και η ημίαιμη Σταρ, θ’ ανακάλυπταν τον «νέο μικροσκοπικό επισκέπτη» και θ’ αντιδρούσαν επιθετικά. Έτσι ακριβώς συνέβη. Από την στιγμή που πήγα το γατάκι στο δωμάτιό μου τα σκυλιά είχαν στηθεί απ’ εξω γαβγίζοντας. Η λύση, μονόδρομος. Να ρισκάρω την επαφή. Πήρα το νεογέννητο στην χούφτα μου και το έδειξα στα σκυλιά μου. Από εκεί και μετά ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Καταρχάς, ο Ζεν μας, το μαύροκόκερ μας, που «έφυγε» ενάμισυ έτους από κοντά μας, θαρρείς και είχε «αποστολή» να σώσει τον Νυχτούλη (έτσι βάφτισα το γατάκι). Μόλις το μύρισε άρχισε να καθαρίζει το πιπάκι του και να το γλύφει παντού. Το ίδιο έκανε και η Μαλτέζα μας... Αυτό, όμως, που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, είναι ότι ο γιατρός μάς είχε πει ότι έπρεπε να τρώει το γατάκι κάθε μιαμιση ώρα. Την ημέρα ήταν εφικτό. Την νύχτα;;; Και εκεί η ΘΕΑ ΦΥΣΗ μεγαλούργησε. Ο Ζεν μας, θαρρείς και είχε «ξυπνητήρι εσωτερικό», κάθε μιάμιση ώρα την νύχτα, ερχόταν και με το πόδι του μας ξυπνούσε γαβγίζοντας, για να ταΐσουμε το καινούργιο μωρό...
Μετά την πρώτη εβδομάδα ζωής του και ενώ προσπαθούσε να σταθεί στα ποδαράκια του, έχασε την ισσοροπία του από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου του σπιτιού και έπεσε στην πλευρά του κήπου που βρισκότανε το ντόμπερμαν με την ημίαιμή μας, την Σταρ. Το ότι δεν σκοτώθηκα επιχειρώντας να φτάσω στον κήπο και κουτρουβαλώντας στις σκάλες, νομίζω ότι ήταν θαύμα... Πίστευα ότι το θέαμα θα ήταν ολέθριο!!! Και όμως!!! Ο Ρομέο το Ντόπερμαν είχε στο στόμα του το μικρό γατάκι και περίμενε κουνώντας την ουρά του να μου το δώσει στις χούφτες μου!
Σήμερα ο Ρομέο και ο Ζεν δεν είναι κοντά μας, ο Νυχτούλης όμως κοιμάται μαζί με τα υπόλοιπα έξι σκυλιά μας και... κάποια επόμενη φορά θα σας διηγηθώ ξεκαρδιστικές ιστορίες ενός γατιού που νόμιζε ότι ήταν σκύλος!