Η ισότητα των φύλων αποτελεί ιδρυτική αξία της Ε.Ε., οπότε γιατί η έλλειψη προόδου;

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ευρώπη θεωρείται πρωτοπόρος στην προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά κατά πόσο οι ευρωπαϊκές χώρες θέτουν τους άνδρες και τις γυναίκες σε ισότιμη βάση;

Ο δείκτης Ισότητας των Φύλων, που έχει δημοσιεύσει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, επικεντρώνεται σε οκτώ τομείς που σχετίζονται με την πολιτική της Ε.Ε.: ​​χρήματα, γνώσεις, χρόνος, εξουσία, υγεία, βία, εργασία και διασταυρούμενες ανισότητες.

Η σχετική έκθεση, η οποία αναλύει τα στοιχεία από το 2005 έως το 2012, δείχνει ότι οι γυναίκες είναι μόνο στου δρόμου τα μισά για την ισότητα με τους άνδρες και ότι η πρόοδος έχει σταματήσει από το 2005.

Το 2010 οι γυναίκες ήταν κατά 52,4% ίσες έναντι 52,9% το 2012. Η εικόνα αυτή ποικίλλει σε ολόκληρη την Ε.Ε., με τη Σουηδία να επιτυγχάνει συνολική βαθμολογία 74,2%, ενώ τη Ρουμανία μόλις 33,7%. Ο δείκτης μαρτυρά ακόμη ότι τα δικαιώματα των γυναικών μειώνονται σε οκτώ χώρες, συμπεριλαμβανομένων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστρίας.

Οι άνδρες εξακολουθούν να εκπροσωπούνται υπερβολικά στις πολιτικές και οικονομικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων: πάνω από το 75% των βουλευτών και το 84% των μελών του διοικητικού συμβουλίου στην Ευρώπη είναι άνδρες.

Παράλληλα, ο ελεύθερος χρόνος των γυναικών είναι περιορισμένος, με ένα εξαιρετικά μεγάλο χάσμα μεταξύ των φύλων στον χρόνο που αφιερώνεται στη φροντίδα των παιδιών και τις οικιακές εργασίες.

Έχουν σημειωθεί κάποιες μικρές βελτιώσεις όσον αφορά την αμοιβή και την εργασία, δεδομένου ότι οι τομείς αυτοί αποτέλεσαν το επίκεντρο της πιο στρατηγικής δράσης σε επίπεδο Ε.Ε. Το χάσμα μεταξύ των φύλων στις μηνιαίες αποδοχές μειώθηκε από 22% σε 20% και το ποσοστό πλήρους απασχόλησης των γυναικών αυξήθηκε ελαφρά.

Από το 1957, το άρθρο 119 της Συνθήκης της Ρώμης ορίζει ότι «κάθε κράτος μέλος εξασφαλίζει την εφαρμογή της αρχής της ισότητας των αμοιβών και της εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών».

Αλλά η ύφεση και η λιτότητα στην Ευρώπη οδήγησαν σε ταχείες αλλαγές. Η ιδεολογικώς καθοδηγούμενη λιτότητα έχει δημιουργήσει απογοήτευση προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, οδηγώντας μεγάλο αριθμό γυναικών σε συνθήκες φτώχειας, ανεργίας και επισφαλών, χαμηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Αυτό είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών από θεσμούς που κυριαρχούνται από τους άνδρες.

Για να κάνουμε τον στόχο της ισότητας πραγματικότητα, χρειαζόμαστε στοιχεία σχετικά με τη μορφή και την έκταση της ανισότητας, τα αποτελέσματα των πολιτικών επιλογών και προγραμμάτων και τις σχέσεις μεταξύ της ισότητας των φύλων και της ευρύτερης κοινωνικής ευημερίας.

Χρειαζόμαστε καλύτερη επικοινωνία για να καταστήσουμε αυτές τις πληροφορίες πιο προσιτές στους πολίτες της Ευρώπης. Χρειαζόμαστε την Ε.Ε. να υπερασπιστεί τη νομοθεσία, τις στρατηγικές και τα προγράμματα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών.

Τα ιδρύματα για την ισότητα των φύλων και οι γυναικείες οργανώσεις χρειάζονται πόρους για να συνεργαστούν με τους πολιτικούς ηγέτες, ώστε να συνειδητοποιήσουν το τι διακυβεύεται και ποιες είναι οι λύσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να σταματήσει να καθυστερεί την υιοθέτηση μιας νέας στρατηγικής για την ισότητα, η οποία θα πρέπει να καθορίσει σαφείς και υπεύθυνες δεσμεύσεις για δράση εκ μέρους της Ε.Ε., ώστε να διασφαλίσουμε ότι, πέντε χρόνια μετά, δεν θα είμαστε στο ίδιο σημείο.

Στην Ευρώπη έχουμε την εμπειρία και γνωρίζουμε τι λειτουργεί για την ισότητα των φύλων. Αλλά πρέπει να δεσμευτούμε, να επιταχύνουμε και να επενδύσουμε στα δικαιώματα των γυναικών.