Σήμερα, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, εκτός από την πραγματική ζωή μας, ζούμε και μια δεύτερη, την ψηφιακή, εκείνη των social media όπου περιστοιχιζόμαστε από φίλους, συναδέλφους, συγγενείς και πρώην… Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να είναι «ψηφιακοί» μας φίλοι στο facebook, να μας κάνουν ή να τους κάνουμε follow στο instagram και στο twitter και σε όποιο άλλο μέσο χρησιμοποιούμε. Η κοινωνία, ο πολιτισμός και η άνεση που έχουμε όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα, δεν επιβάλλει σε κάθε περίπτωση την οριστική διαγραφή ενός ανθρώπου από την ζωή μας και από τα κοινωνικά μας δίκτυα. Με όλους δεν χωρίζουμε το ίδιο... Ορισμένοι χωρισμοί είναι φιλικοί, συναινετικοί χωρίς ένα οριστικό τέλος και το κλείσιμο μιας πόρτας. Με αυτούς τους ανθρώπους παραμένουμε φίλοι και, μόλις περάσει το πρώτο διάστημα της έντασης, του θυμού και των αρνητικών συναισθημάτων, ανταλλάσσουμε likes, σχόλια, τα λέμε από το τηλέφωνο και από κοντά.
Ο «Μεγάλος Αδελφός» είναι εδώ και, θέλοντας και μη, μαθαίνουμε τι κάνουν στη δουλειά τους, που κάνουν τις απογευματινές τους βόλτες, που συχνάζουν πλέον, που πήγαν διακοπές, ποια είναι τώρα η αγαπημένη τους ταινία, με ποιο τραγούδι έχουν «φάει» κόλλημα, με ποιον άνθρωπο επέλεξαν να συνεχίζουν τη ζωή τους… Λεπτομέρειες δηλαδή που πριν τα social media δεν θα γνωρίζαμε, γιατί απλά θα είχαμε χωρίσει. Παλαιότερα, όταν ήθελες να αποφύγεις μια πρώην σχέση, απλά απέφευγες συγκεκριμένα μέρη και παρέες, αλλά τώρα αυτό είναι αδύνατο αφού οι πρώην μας ζουν κατά μια έννοια μαζί μας μέσα από τις ψηφιακές τους ζωές και τα μηνύματά τους.
Ορισμένοι, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι όσον αφορά τις σύντομες ερωτικές σχέσεις, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Αν και οι ειδικοί λένε ότι το περιστασιακό σεξ σβήνει την οικειότητα, η εμπειρία το διαψεύδει και μάλιστα αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. Όταν με κάποιον μοιράζεσαι το ίδιο κρεβάτι, ακόμη και για λίγο χρονικό διάστημα, όταν ξέρεις ποια είναι η αγαπημένη του στάση στο σεξ, όταν έχει δει ο ένας τον άλλο γυμνό και γνωρίζει κάθε ψεγάδι πάνω στο κορμί του άλλου, όταν ξέρεις από ποια μεριά του αρέσει να κοιμάται, πώς είναι το πρωί με το που ανοίξει τα μάτια του, η οικειότητα είναι αρκετή και ότι και να γίνει στο μέλλον μεταξύ σας πάντα θα είναι ο/η πρώην. Ξέρεις πράγματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο που ίσως να μην γνωρίζουν οι φίλοι και η οικογένειά του...
Ακόμη λοιπόν και αυτές τις σύντομες περιπέτειες, τα social media είναι εδώ για να μας τις θυμίζουν. Όπου και αν πάμε ο πρώην είναι εκεί. Μπορεί να «κρύβει» τις τρέχουσες πληροφορίες που αφορούν τη ζωή του, αλλά σε κάποιο ανυποψίαστο χρόνο μπορεί να εμφανιστεί με ένα like, με ένα σχόλιο, κάνοντας χιούμορ ή μιλώντας απολύτως σοβαρά, ανεξάρτητα από το πού και με ποιον μπορεί να βρισκόμαστε συναισθηματικά την προκειμένη φάση.
Τελικά, όμως χωρίζουμε ποτέ και οριστικά με αυτόν τον τρόπο; Αν χωρισμός σημαίνει αποκοπή, διαφορετικές και χωριστές ζωές, τότε η απάντηση είναι δεδομένη, είμαστε η γενιά που δεν χωρίζει ποτέ, η γενιά που ποτέ ο ένας δεν χάνει τα ίχνη του άλλου. Εξάλλου, πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν ένα κομμάτι του εαυτού μας και της ζωής μας βρίσκεται εκτεθειμένο στον κόσμο του διαδικτύου; Ίσως τελικά να εξελισσόμαστε σε ένα νέο είδος πιο πολιτισμένο, που προσπερνά μικρότητες και πάθη και μαθαίνει να ζει ή καλύτερα να επιζεί στο διαδικτυακό χωριό των πρώην…