Η διάσωση της Αλίκης…

Η τελευταία ημέρα της άνοιξης με βρήκε μέσα στο, ως συνήθως, κατάμεστο ακροατήριο του θεάτρου OLVIO στον Βοτανικό, να παρακολουθώ με το στόμα ανοιχτό το αποτέλεσμα ενός εκρηκτικού συνδυασμού: Τέχνης και Τόλμης. Αυτό, δε, σε μια θεατρική σκηνή που έμοιαζε με οθόνη, στην οποία παίζει κάποιο υψηλού επιπέδου video clip.

Το Armani Musical Theatre Center του γοητευτικού και επιτυχημένου Antonio Armani παρουσίασε στις 31 Μάη για πρώτη φορά τη μουσικοθεατρικοχορευτική (καλά διαβάσατε) performance «Alice», σε σκηνοθεσία Μαρίας Κατσιώνη, βασισμένη, βέβαια, στο κλασικό μυθιστόρημα του Lewis Carroll, «Alices Adventures in Wonderland» («Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»).

Η Αlice, λοιπόν, είναι ένα κορίτσι λίγο πριν από την εφηβεία. Από το πληκτικό βασίλειο των «μεγάλων», που δεν είναι άλλο από ένα αγγλοσαξωνικό σαλόνι, η Αλίκη βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα σε γκροτέσκο τύπους που την αναγκάζουν να διαφύγει σε μια κουνελότρυπα ακολουθώντας έναν κομψό κούνελο. Η προσγείωσή της αυτή στον κόσμο των παράξενων θαυμάτων θα τη φέρει αντιμέτωπη με όντα σχεδόν παρανοϊκά, αλλά και με το υποσυνείδητό της, που στο τέλος, όμως, κάπου θα την οδηγήσει.
Το κείμενο της performance είναι γεμάτο συμβολισμούς, αν και καθόλου δυσνόητο, και ο κάθε performer μάς το αποτυπώνει με τον τρόπο του. Τα μουσικά μέρη (ακούγονται σχεδόν όλα τα μουσικά είδη, από όπερα μέχρι hip hop!) είναι εξαιρετικά, τα χορευτικά δίνουν τρομερό παλμό στην παράσταση, ενώ αδύναμες υπήρξαν ελάχιστες στιγμές της παράστασης, κυρίως στο κομμάτι της ερμηνείας ορισμένων ρόλων.

Η πανέμορφη πρωταγωνίστρια, η Μάρα Μάτζαρη-Alice, έδωσε ρέστα στην πρεμιέρα. Επαγγελματίας ηθοποιός, ετών 21, κατάφερε να ξεχάσει, για λίγο, την ιδιότητά της και να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο στους αυτοσχεδιασμούς και το συναίσθημα. Αυτό έκαναν φυσικά και όλοι όσοι βρέθηκαν στη σκηνή. Φαινόταν η προσωπική τους πάλη, η χαρά και η ορμή τους για αυτό που μας έδειχναν.
Τα κοστούμια (όλα χειροποίητα με ανακυκλώσιμα υλικά) και το video art είναι, κατά την άποψή μου, τα πολύ δυνατά σημεία της αξιόλογης αυτής, ομαδικής δουλειάς που παρουσιάζεται στο θέατρο OLVIO: χρώματα, υφή και σχήματα σε μια υπέροχη αρμονία με τις όψεις των αεικίνητων performers και πλήρως υποστηρικτικά του concept της παράστασης.

Η πρεμιέρα υπήρξε, από κάθε άποψη, λαμπερή. Τους συντελεστές υποδέχονταν φίλοι και συγγενείς, χαμόγελα ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα των θεατών και το άγχος των performers είχε υποχωρήσει για τα καλά. Ο Antonio Armani, που έχει τη σχολή του μια ανάσα από το OLVIO, κατέβηκε τελευταίος στο φουαγιέ. Ζεστός και πρόσχαρος, έκανε σε κάθε παρατηρητικό μάτι εμφανές ότι έχει δημιουργήσει με τους συνεργάτες του σχέσεις αγάπης και αλληλοθαυμασμού. Τι είναι αυτό, όμως, που αγαπούν όλοι αυτοί οι σκληρά εργαζόμενοι καλλιτέχνες στο παραμύθι της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, αλλά και στην απαιτητική δουλειά την οποία κατόρθωσαν να μας παρουσιάσουν;

«Μπορώ να μπω σε διάφορους κόσμους και να νιώσω τα αντίστοιχα, πολλά και διαφορετικά συναισθήματα».

«Αγαπώ πολλά πράγματα σε αυτό το παραμύθι: την τρέλα, τα χρώματα, τη λογική του παραλόγου, όπως στη σκηνή με το αυτοκίνητο και το γουρούνι!».

«Παίζω progressive metal σε μια μπάντα και το παραμύθι του Κάρολ το είχα διαβάσει σε πολύ μικρή ηλικία. Όμως, τώρα, με τη συμμετοχή μου σε αυτή την παράσταση έσπασα τα όριά μου, ανακάλυψα κομμάτια του εαυτού μου που δεν τα γνώριζα. Οι πρόβες υπήρξαν κοπιαστικές, τίποτε δεν είναι απολύτως πηγαίο, χρειάζεται δουλειά».

«Η παράσταση είναι μαθητική, μην το ξεχνάμε. Όμως, προσπαθήσαμε όλοι να την κάνουμε υψηλών προδιαγραφών. Όλα ξεκίνησαν με μαθήματα, σε workshops που κάναμε από τον Σεπτέμβρη, με άξονα τον βιωματικό αυτοσχεδιασμό. Εκεί, τσαλακωθήκαμε: κλάψαμε, θυμώσαμε, ανακουφιστήκαμε. Το κλασικό παραμύθι, φυσικά, σχεδόν απαιτεί κάτι τέτοιο για να μεταμορφωθεί σε performance».

Αυτές ήταν μερικές από τις απαντήσεις και κουβέντες που πήρα και που άκουσα. Το «Alice, the musical» απευθύνεται στο παιδί που κρύβεται εντός των ενηλίκων, όπως άλλωστε και το διάσημο παραμύθι. Αυτό το παιδί ουσιαστικά βιώνει την απότομη ενηλικίωση σε έναν κόσμο τρελό, ενώ δέχεται πληθώρα πληροφοριών και χάνει κάποιες στιγμές τον προσανατολισμό του. Στην άκρη της «κουνελότρυπας», όμως, υπάρχει ένας Φως (η Αγάπη, η Λογική, η προσωπική πορεία που επιλέγει ο καθένας), το οποίο γλιτώνει από το σκοτάδι τα παιδιά που κρύβουμε μέσα μας και τους δίνει τη δυνατότητα να παραμείνουν τέτοια. Η παράσταση παίρνει από το χέρι –ή μήπως από την καρδιά;– τον θεατή και του χαρίζει μια διαφυγή από τη δική του, παρανοϊκή κουνελότρυπα. Πρόκειται για ένα γνήσιο party επί σκηνής! Όπως, άλλωστε, έχει πει σε συνέντευξή της η σκηνοθέτης Μαρία Κατσιώνη: «Η performance είναι αφιερωμένη στον κόσμο που αισιοδοξεί κι ευελπιστεί να συναντήσει τα όνειρά του, όπως η Αλίκη».
Σαν να μη φτάνει η ομορφιά που μας χαρίζει απλόχερα αυτή η ανθοδέσμη καλλιτεχνών - κάποιοι ερασιτέχνες, άλλοι επαγγελματίες, η διακεκριμένη ζωγράφος Σοφία Καλογεροπούλου, εμπνευσμένη από την performance Alice, αφιερώνει στους συντελεστές της τον ομώνυμο πίνακα, ο οποίος εκτίθεται στο φουαγιέ του θεάτρου.
Καθώς αυτό άδειαζε σιγά-σιγά, εκείνο το βράδυ Τετάρτης, με τους συντελεστές να οδηγούνται σε ένα «ποτό εορτασμού», σκέφτηκα ότι μπαίνει, επισήμως, το καλοκαίρι. Και ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μπει από αυτόν τον αποψινό: όλες οι αισθήσεις στη διαπασών, χάρη στη γνήσια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν να εκφράζονται από τα βάθη της ύπαρξής τους.

Αυτοί είναι οι όμορφοι άνθρωποι, λοιπόν, που απαρτίζουν το αξιόλογο project: Performers (που επελέγησαν από τους εβδομήντα αρχικά συμμετέχοντες στα workshops των Αρμάνι - Κατσιώνη): Μάρα Μάτζαρη, Μαρία Παπαγεωργίου, Διώνη Καλογεροπούλου, Joanna Νtousopoulos, Nάγια Δούκα, Χάρης Πίνης, Απόστολος Μάστακας, Μαρία Μαυριά, Μαγδαληνή Αγιομαυρίτη, Αurora Beleri, Έλενα Βαρσάμη, Ελένη Κόρδα, Hλιάνα Δούκα, Δελακούρα Έλενα, Νίκος Λιάμης, Deema Homsi, Δήμητρα Κελεκίδη, Μίνα Ταγκαλάκη. Kαλλιτεχνική διεύθυνση, διδασκαλία τραγουδιών: Antonio Armani Σκηνοθεσία, διδασκαλία κειμένου, διασκευή, workshops: Mαρία Κατσιώνη Κινησιολογία, χορογραφίες: Γεωργία Καραμέρου Multimedia Artist: Angie Sklavenitis Costume Designers: Άννα Σούρα, Άννα Σοφία Τάμπλερ Make up: Freddy makeup Stage Official trailer ALICE: Beingthere videography Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Δημήτρης Λαζάρου

Προλαβαίνετε να απολαύσετε κι εσείς την προσπάθειά τους στις 7 και στις 8 Ιουνίου. Κάτι μου λέει, πάντως, πως έπεται και συνέχεια σε άλλες σκηνές και σε φεστιβάλ…

Alice, the Musical
Ώρα:21:00
Τιμές εισιτηρίων : 10€ κανονικό 7€ φοιτητικό 6€ ανέργων, ΑΜΕΑ, ομαδικό. Δεκτές ατέλ Θέατρο OLVIO Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, 118 55