Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι ένας καταδικασμένος που εδώ και 19 χρόνια βρίσκεται κρατούμενος στη φυλακή και εκτίει την ποινή του. Είναι εκτός κοινωνίας, εκτός δημόσιου διαλόγου, χωρίς να μπορεί να ασκήσει κανενός είδους πολιτική. Είναι βέβαιο ότι μέσα στην κοινωνία δεν έχει υμνητές. Μόνο ίσως μια μικρή μειοψηφία, η οποία δρα και κινείται στο περιθώριο.
Η 17Ν δεν υπάρχει πια. Όπως δεν υπάρχει πια και ο ΕΛΑ, η Αντικρατική Πάλη ή ο Επαναστατικός Αγώνας. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα κάποιοι επιλέγουν να επαναφέρουν τον τρομοκράτη-δολοφόνο Κουφοντίνα στον δημόσιο διάλογο με μόνο στόχο να πολώσουν. Λες και η διαχωριστική γραμμή που ορίζει την πραγματικότητα σήμερα δεν αφορά τους έξι χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, την ύφεση και τα λουκέτα που έρχονται, την κατάσταση του ΕΣΥ, την καθημερινή περιστολή δικαιωμάτων που βιώνουν οι νέοι στους δρόμους και στο διαδίκτυο, αλλά δήθεν αφορά τους υποστηρικτές ή μη της τρομοκρατίας.
Σοβαρά, αυτό είναι το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου;
Έτσι θα συζητάμε εν έτει 2021;
Έτσι συζητάει η Πολιτεία, που σεβόμενη τους νόμους και το Δίκαιο άφησε τον αρχιπραξικοπηματία Παττακό ελεύθερο λόγω ανηκέστου βλάβης και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, είκοσι χρόνια, στο σπίτι του;
Έτσι θα συζητάει η Πολιτεία που άφησε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, δολοφόνο του Γρηγορόπουλου, ελεύθερο;
Έτσι θα συζητάει η Πολιτεία που αποφυλάκισε μέλη της 17Ν ή που χορηγούσε άδειες στον Χριστόδουλο Ξηρό;
Να τελειώνει το αστείο. Τo κεφάλαιο «Λουκάς» έκλεισε το 2002, μαζί με την καταδίκη του ίδιου για τις δολοφονίες. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια, το θέμα που συζητάμε τώρα δεν μπορεί να είναι το ποιος είναι ο Κουφοντίνας, αλλά το πώς η Πολιτεία αντιμετωπίζει έναν κρατούμενο. Όποιος και αν είναι ο κρατούμενος. Για οποιοδήποτε έγκλημα και αν έχει καταδικαστεί!
Αντί για τις κοινοτυπίες της κας Νικολάου, ας θυμηθούμε τα λόγια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις 13 Μαΐου 1996, επίτιμου προέδρου τότε της Ν.Δ., σε συνεδρίαση της Βουλής αναφορικά με νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου. Στο εν λόγω νομοσχέδιο υπήρχε παράγραφος με την οποία εξαιρούνταν οι πρωταίτιοι της Χούντας από την αποφυλάκιση, καθώς είχαν καταδικασθεί για εσχάτη προδοσία.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει τότε για τους αμετανόητους πρωταίτιους της Χούντας: «Εγώ μέσα μου πιστεύω απόλυτα ότι στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει ωριμάσει η άποψη της επιείκειας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει –αυτό είναι παραπάνω από βέβαιο–, όπως επίσης δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δημοκρατία είναι μεγαλύτερη και η δημοκρατία συγχωρεί».
Από το «η Δημοκρατία συγχωρεί» έχουμε πάει στο «η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται». Η λέξη-κλειδί είναι όμως η «δημοκρατία». Το 2021 φτάσαμε να συζητάμε αν αντέχει μια δυτική δημοκρατία να έχει νεκρό απεργό πείνας. Δεν αντέχει.