H CAMERA ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ!

Όταν οι γυναίκες είναι μπροστά στον φακό, η camera είναι δύσκολο να τους αντισταθεί! Τι γίνεται όμως όταν βρίσκονται πίσω από τον φακό?

Τα γυναικεία μάτια, μας έχουν προσφέρει υπέροχες δημιουργίες, κοιτάζοντας… μέσα από τον κινηματογραφικό φακό, πράγμα που κάνουν εξόχως σπανιότερα από τους αρσενικούς συναδέλφους τους. Ας δούμε κάποιες εξ αυτών, οι οποίες έχουν αφήσει στίγμα στη μεγάλη οθόνη!

Άιντα Λουπίνο

Στη χρυσή εποχή του αμερικάνικου φιλμ-νουάρ, η Άιντα είχε παίξει σε πολλές ταινίες, κυρίως δεύτερους μα και πρωταγωνιστικούς ρόλους. Εξαίρετη ηθοποιός, είχε αποσπάσει το Βραβείο Ερμηνείας των Κριτικών της Νέας Υόρκης για το «Hard Way». Γράφει το σενάριο του «Not Wanted», ο σκηνοθέτης αρρωσταίνει στα γυρίσματα και η Άιντα αδράττει την ευκαιρία, αναλαμβάνοντας να τελειώσει την ταινία, αρνούμενη ωστόσο να πιστωθεί το credit, από σεβασμό στον Έλμερ Κλίφτον. Ξεκινάει, λοιπόν, από την επόμενη χρονιά, καριέρα σκηνοθέτιδας, χωρίς ποτέ να ενταχθεί πλήρως στο σύστημα του Χόλλυγουντ, με φιλοσοφία ανεξάρτητης δημιουργού. Συνέχισε την ηθοποιΐα, αφού χρειαζόταν τα χρήματα για να μπορεί να σκηνοθετεί, επιλέγοντας θέματα κοινωνικού προβληματισμού στις ταινίες της. Δεν έγινε ποτέ όσο διάσημη θα της άξιζε και, με μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού, δήλωνε: «Ξεκίνησα από “Μπέττυ Ντέηβις του φτωχού” ως ηθοποιός, για να καταντήσω “Ντον Σήγκελ του φτωχού” ως σκηνοθέτης».

Λένι Ρίφενσταλ

Με άνεση η πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στον χώρο της σκηνοθεσίας, η Γερμανίδα είδε να γράφονται γι’ αυτήν τα πάντα: από διθυράμβους μέχρι ύβρεις. Κατ’ αρχάς, τη δεκαετία του ’30 ήταν μάλλον αδιανότητο να βρίσκεται γυναίκα πίσω από τον φακό. Δημιουργός των προπαγανδιστικών ντοκυμαντέρ υπέρ των Ναζί «Ο Θρίαμβος Της Θέλησης» και «Olympia», δημιούργησε κάμποσους εχθρούς. Αρχή με το «Γαλάζιο Φως» του 1932, ένα ρομάντζο πολύ καλοσκηνοθετημένο, το οποίο οι δεξιοί κριτικοί λάτρεψαν, οι αριστεροί συνάδελφοί τους το έθαψαν. Ανάμεσα στους λάτρεις της ταινίας ήταν και ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος, κατενθουσιασμένος, παρέσχε στη Λένι τα αρτιότερα τεχνικά μέσα, για να απαθανατίσει εκείνη με αριστουργηματικό τρόπο στη σελιλόζη τις συγκεντρώσεις του κόμματος και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, στις δύο ταινίες-ντοκυμαντέρ που αναφέραμε παραπάνω. Ακόμη και οι πλέον φανατικοί από τους εχθρούς της παραδέχονται πως η Λένι έχει «ζωγραφίσει» στα δύο αυτά φιλμ. Ουδέποτε υπήρξε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, μα και δεν απολογήθηκε ποτέ γι’ αυτές τις ταινίες, υπέστη δίκες, αθωώθηκε, αλλά μία μεγάλη καριέρα καταστράφηκε. Πάντως, σε ηλικία 100 ετών, ολοκλήρωσε το υποβρύχιο ντοκυμαντέρ της!

Λόις Γουέμπερ

Η Αμερικανίδα υπήρξε η πρώτη σκηνοθέτιδα που εφάρμοσε το split screen, το 1913! Η πρώτη που πειραματίστηκε με τον ήχο και το χρώμα, η πρώτη που μετέφερε τον «Ταρζάν» στο σινεμά, το 1918. Μπορεί κάποιος να βρει τις καλύτερες στιγμές από τις ταινίες της στη συλλογή με τις πρωτοπόρους γυναίκες σκηνοθέτιδες του αμερικανικού σινεμά, από την Kino-Lorber.

Τζέιν Κάμπιον

Η Νεοζηλανδή δημιουργός των υπέροχων «Μαθήματα Πιάνου» και «An angel at my table» επανήλθε στην ενεργό δράση προσφάτως και στη μικρή (με το «Top of the lake»), αλλά και στη μεγάλη οθόνη (με το «Portrait of a lady), θέτοντας ξανά σε κίνηση μια καριέρα που ξεκίνησε με τις μεγαλύτερες των προσδοκιών.

Σοφία Κόππολα

Με όνομα βαρύ σαν Ιστορία, που λέει και το τραγούδι, η Σοφία κληρονόμησε το ταλέντο του πατέρα της, το οποίο, σε συνδυασμό με τη γυναικεία της ματιά, μας χάρισε δύο διαμαντάκια, το «Somewhere» και το, διάσημο πια, «Χαμένοι στη μετάφραση» – και τα δύο μ’ έναν εξαιρετικό Μπιλ Μάρρεϋ.

Κάθριν Μπίγκελοου

Η Αμερικανίδα δημιουργός είναι μέχρι σήμερα η μοναδική γυναίκα που έχει κερδίσει Όσκαρ Σκηνοθεσίας, με το θαυμάσιο «The Hurt Locker» του 2009, απέναντι από το «Avatar» του Τζέημς Κάμερον, της πλέον εμπορικής ταινίας όλων των εποχών! Στις ταινίες της θα βρει κανείς ένα γοητευτικό μείγμα επιστημονικής φαντασίας, πολεμικού πνεύματος και ανθρωπισμού, ιδωμένα από ιδιαίτατες σκοπιές.

Ανιές Βαρντά

Θα κλείσουμε το μικρούλι αφιέρωμά μας με το αιώνιο κορίτσι της Νουβέλ-Βαγκ, την υπέροχη Βελγίδα Ανιέ Βαρντά, με τον Σμυρνιό πατέρα. Η ιδιαίτερη και παράξενη αυτή σκηνοθέτιδα έχει επαξίως κερδίσει μία λαμπρή θέση στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Με τη μοναδική ικανότητα ν’ αγγίζει την καρδιά του θεατή, να κάνει την ιδιοσυγκρασία της δική του ιδιοσυγκρασία, έριξε αυλαία με το ποιητικό «Les Plages d’ Agnès» του 2008, την οποία ετοιμάζεται να ξανανοίξει τη χρονιά που διανύουμε, σε ηλικία 88 ετών!

Η ματιά των γυναικών είναι σημαντικότατη στο σινεμά. Όσο για τις παραπάνω κυρίες, το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι… και οι 7 είναι υπέροχες!