Γιώργος Μαρίνος: Η ζωφόρος λαμπρότητα του θεατρίνου

Πριν από λίγες ημέρες, η ονομασία που δόθηκε στα ακραία καιρικά φαινόμενα που «χτύπησαν» την χώρα ήταν «Μέδουσα». Το σλάλομ της σκέψης μου έφτασε στις αρχές του ’90, όταν είδα τον Γιώργο Μαρίνο στην σκηνή της «Μέδουσας».
(Ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε την όμορφη Μέδουσα, την μόνη θνητή Γοργόνα και ιέρεια της Αθηνάς, και μεταμορφωμένος σε άλογο έσμιξε μαζί της. Η θεά έγινε έξαλλη, αλλά επειδή δεν μπορούσε να τα βάλει με τον Ποσειδώνα, ξέσπασε στην Μέδουσα και την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας με φίδια αντί για μαλλιά. Στην θέασή της «πέτρωνε» κάθε θνητός, μέχρι που ο Περσέας την αποκεφάλισε.)

Σκέφτηκα λοιπόν ότι αν υπήρχε ο Μαρίνος την εποχή που η Μέδουσα του μύθου έκανε σουξέ, δεν θα χρειαζόταν η επέμβαση του Περσέα. Το μυθικό τέρας θα είχε «πετρώσει» κυριολεκτικά βλέποντας τον θεατρίνο πάνω στην σκηνή που πήρε το όνομά της.

Ο Γιώργος Μαρίνος, που τον πρωτοσυνάντησα στην «Μέδουσα», θα μπορούσε για μένα να συγκριθεί με το καλλιτεχνικό φαινόμενο του Freddie Mercury. Και οι δύο ενσάρκωναν στην σκηνή πάνω έναν θίασο σε μία μορφή, μία μορφή που λειτουργούσε ως πολυμορφική μηχανή, που σπάραζε, ερμήνευε, σατίριζε, χόρευε, εξέπεμπε με φονική λαμπρότητα αυτό που εγώ εννοώ «τέχνη» , αναμειγνύοντας την κραυγή του σπαραγμού με την ιαχή του θριάμβου.

Ο Γιώργος Μαρίνος, με μια μοναδική μεταλλική χροιά φωνής και μια σκηνική παρουσία που ξεπέρναγε σκηνή και σκηνικά, είναι ο πρώτος σόουμαν που συναντιέται με το ελληνικό κοινό. Στην ιστορική «Μέδουσα» εμφανιζόταν δεκαοκτώ χρόνια συνέχεια και είχε συνεργαστεί με «ιερά τέρατα» της τέχνης. Το 1962, και ενώ ακόμη είναι στον δεύτερο χρόνο της σχολής, συμμετέχει στην «Οδό Ονείρων» του Χατζιδάκι, ερμηνεύοντας το «Κάθε κήπος», ενώ δίπλα του πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Χορν, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μάρω Κοντού…

Σε παλιότερη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο ίδιος στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα δήλωσε:
«Για τον Χορν και την Λαμπέτη; Τους παρακολουθούσα σαν μαγεμένος, περισσότερο νιώθοντας παρά καταλαβαίνοντάς τους. Ξενύχτησα αμέτρητες φορές παρέα με το ήθος και το χιούμορ του Μάνου Χατζιδάκι, την γνώση και την αξιοπρέπεια του Δημήτρη Χορν, την σοφία και την ηρεμία του Νίκου Γκάτσου. Αγαπούσα όμως εξίσου και την Έλλη Λαμπέτη. Την θαύμαζα τόσο που μια σεζόν ολόκληρη στο “Λεωφορείο ο Πόθος” δεν έλειψα ούτε μία φορά από τις κουίντες απ’ όπου την παρακολουθούσα. Μερικές φορές, μάλιστα, έκανε ενέσεις για να παίξει. Ήταν η μόνη ηθοποιός που ποτέ δεν μαρκάριζε τίποτα στα έργα για να διευκολύνει την ερμηνεία της. Σε κάθε παράσταση έπαιζε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Κυριολεκτικά έβγαζε την ψυχή της στην σκηνή».

Η δημόσια δήλωση για την ομοφυλοφιλία του, ο έρωτας με την Κατιάνα Μπαλανίκα και η πραγματική σχέση του με τον Νίκο Κούρκουλο

Για την Ελλάδα του 1960, η δημόσια δήλωσή του ότι είναι ομοφυλόφιλος συντάραξε τους συντηρητικούς κύκλους. Ο Μαρίνος διατράνωσε με το outing ότι ο πραγματικός άντρας προκύπτει όχι από την σεξουαλική επιλογή, αλλά από την επιλογή στο να διεκδικεί την ελευθερία επιλογής με όποιο κόστος. Η αρσενική δύναμη, για μένα, δεν έχει φύλο.
Θυμίζω ότι, στον ελληνικό κινηματογράφο, το στερεότυπο του ομοφυλόφιλου χρησιμοποιήθηκε ως καρικατούρα και μόνο σαν τον διασκεδαστή της παρέας, σαν τον γελωτοποιό των «κυριών της καλής κοινωνίας».
Σε αυτήν την κοινωνία λοιπόν, που διαπόμπευε δημοσίως το διαφορετικό, όχι μόνο δήλωσε την διαφορετικότητά του, αλλά ερωτεύτηκε μια υπέροχη γυναίκα ηθοποιό, την Κατιάνα Μπαλανίκα. Η Κατιάνα, για όσους τον γνώρισαν, ποτέ δεν έφυγε από την ζωή του, και στο υπέροχο σπίτι του στον Βουτζά, ένα σπίτι καταφύγιο γι’ αδέσποτα ζώα, αδέσποτους και ελεύθερους ανθρώπους, ο Μαρίνος είχε δημιουργήσει έναν χώρο αποκλειστικά για εκείνη.

Ο Γιώργος Μαρίνος, λοιπόν, καταρρίπτει έναν ακόμη μύθο. Αυτόν της ανελεύθερης σκέψης και των ακρωτηριασμένων συναισθημάτων από τα στερεότυπα. Ένας άντρας ομοφυλόφιλος μπορεί να ερωτευτεί γυναίκα, γιατί τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν τα ένστικτα, αλλά ο έρωτας, που είναι η απόλυτη επαναστατική πράξη. Ο έρωτας δεν γνωρίζει ταυτότητα, απόσταση, θρησκεία, σύνορα, δόγματα, ηλικίες.
Η μεγάλη του αγάπη τα τελευταία χρόνια ήταν να γράφει την αυτοβιογραφία του. Θέλω να πιστεύω ότι θα την ολοκληρώσει.

«Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων»

Αυτό ακριβώς δεν ήταν ο Μαρίνος, δειλός. Την επιλογή του ν’ αγαπάει άντρες την δήλωσε στους γονείς του όταν ήταν 16 χρονών. Τον πατέρα του τον γνωρίζει δώδεκα χρόνων, γιατί μέχρι τότε ήταν εξόριστος στην Μακρόνησο. Οι γονείς του, σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε αργότερα, στενοχωρήθηκαν, αλλά ποτέ δεν τον απέρριψε η μάνα του, την οποία λάτρευε. Από τον τρίτο γάμο του πατέρα του αποκτά έναν ετεροθαλή αδελφό, τον Τάσο. Κάποια στιγμή στην παραφημολογία που είχε ξεσπάσει ότι ήταν αδελφός του Νίκου Κούρκουλου, είχε πει ο ίδιος ότι: «Πάντα τον θαύμαζα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε αδέρφια».

Ο Γιάννης Σπανός θα του δώσει λίγα αλλά ωραία τραγούδια: «Το Χριστινάκι», «Φρέρε Ζακ», «Ζήτησα απ’ τον άνεμο», «Πέτρινος δρόμος», «Μη μου μιλάς γι’ αγάπη». Σταθεροί του συνεργάτες στα τραγούδια του ο συνθέτης Νίκος Δανίκας και ο στιχουργός Παύλος Μάτεσις. Συνεργάζεται επίσης με τους Μίμη Πλέσσα, Ανδρέα Αγγελάκη, Γιώργο Κριμιζάκη, Γιάννη Κακουλίδη, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Νινή Ζαχά, Σταμάτη Κραουνάκη, Λίνα Νικολακοπούλου κ.ά.

Ο Γιώργος Μαρίνος, με εκπληκτική κλήση στα μαθηματικά, «προοριζόταν» για αρχιτέκτονας ή μηχανικός. Φυσικά και επιφύλαξε στους δικούς του την έκπληξη με την εγγραφή του στην Σχολή Εθνικού Θεάτρου. Αυτή η σχέση του με τα μαθηματικά ήταν που τον έκανε ξακουστό σε όλους μας για τις γνώσεις του γύρω από την αστρολογία.
Να θυμίσω στους νεότερους ότι το «σόου ιταλικού τύπου» το «εγκαθιστά» στην τηλεόραση ο ίδιος, με το μεγάλο σε τηλεθέαση σόου «Ciao AΝΤ1».

Το 1974 πρωταγωνιστεί στην ταινία «Ο-κέυ φίλε» του Μάριου Ρετσίλα, με μουσικές του Νίκου Ιγνατιάδη, που είναι γυρισμένη στην Νέα Υόρκη. «Ένας τραγουδιστής (Γιώργος Μαρίνος), ο οποίος πηγαίνει στην Αμερική ελπίζοντας να κάνει καριέρα, βρίσκεται μπλεγμένος σε μια υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών. Αρνείται να μπει σε αυτό το κύκλωμα, και στην προσπάθειά του αυτή τον στηρίζει μια κοπέλα (Κάτια Δανδουλάκη). Ο νεαρός θα καταφέρει, με πολλές δυσκολίες και με τη βοήθεια ενός αδίστακτου και ιδιοτελή μάνατζερ (Βασίλης Μητσάκης), να κάνει καριέρα και να πλουτίσει. Όταν όμως στην εκμετάλλευση από τον μάνατζέρ του θα προστεθούν κι οι απειλές της μαφίας, ο επιτυχημένος πλέον τραγουδιστής θα εγκαταλείψει τα πάντα για να γυρίσει στην Ελλάδα».

Τα τελευταία του νέα τα είχα μάθει από την Άννα Φόνσου. Ο Γιώργος Μαρίνος, μετά το σοκ που υπέστη από την ληστεία στο σπίτι του, αποφάσισε να πουλήσει το αγαπημένο του καταφύγιο. Οι φήμες τον ήθελαν να υποφέρει τα τελευταία χρόνια από κατάθλιψη. Ξέρω ότι για ένα μικρό διάστημα έμεινε στον υπέροχο χώρο που η Άννα Φόνσου επιμελείται, στο «Σπίτι του Ηθοποιού», μέχρι να μπει σ’ ένα διαμέρισμα προς Φάληρο μεριά.
Μακάρι συμπαντικά στο καταφύγιό του να εισπράξει όλη την αγάπη και το χειροκρότημα διαρκείας, ελάχιστο φόρο τιμής στην ταλεντάρα του. Απίστευτη στιγμή που στην σκηνή της «Μέδουσας» ερμήνευσε το «Ηθοποιός σημαίνει φως». Ήταν η στιγμή που η γοργόνα της μυθολογίας άδειασε την αύρα της στην πίστα και μαρμαρώσαμε όλοι στην ερμηνεία του.

Γιώργος Μαρίνος: Μοναδικός και ανεπανάληπτος…